คือเรากับแฟนคบกันมาจะ 2 ปีแล้วค่ะ ช่วงแรกๆก็มีหลายๆอย่างที่แตกต่างกันมาก ทิฐิแรงกันทั้งคู่ ไม่ค่อยยอมกัน เวลาทะเลาะกันต่างคนต่างคิดเสมอว่าตัวเองไม่ผิด บางทีมองดูแล้ว เหมือนจะไปกันไม่รอดแต่เราก็พยายามปรับกันมาเรื่อยๆ  จนถึงช่วงหนึ่ง ที่เรา 2 คนรู้สึกว่าทุกอย่างมันโอเคเลยแหละ ดูเข้าใจกันดีไปซะทุกอย่าง แต่ในที่สุด...วันหนึ่งก็มีเรื่องที่ทำให้ต้องทะเลาะและไม่เข้าใจกันอีก และก็เป็นแบบนี้มีเรื่อยๆ คือเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เราก็ไม่ได้โทษเค้าฝ่ายเดียวหรอกนะ ก็ต่างคนต่างไม่ยอมกันนั่นแหละ แต่การที่เราทะเลาะกัน มันก็ไม่เคยทำให้เรารักกันน้อยลงเลยสักครั้ง แต่...หลังๆนี้เราเองมีความรู้สึกเหมือนว่าเราคอยวิ่งตามเอาใจเค้าอยู่ฝ่ายเดียวยังไงไม่รู้ บางทีเรารู้สึกเหนื่อย สิ่งที่เค้าต้องการ ชอบให้เราเอาใจ ชอบให้เราอ้อนหรือใส่ใจเค้ามาก จนบางทีเราก็คิดนะ ว่าเราจะเป็นฝ่ายที่ต้องการบ้างไม่ได้หรอ ทำไมเราต้องเป็นฝ่ายให้อยู่ตลอด เวลาเราต้องการบ้าง กลายเป็นเหมือนเราพกพร่องต่อสิ่งที่เค้าต้องการ "อย่างเช่นเราเป็นฝ่ายงอนก่อน เค้าก็มาง้อแต่ก็แค่คำพูดแค่ประโยคเดียว พอเรายังนิ่งอยู่ เค้าดันงอนเรากลับซะงั้น คือจริงๆเราไม่ได้โกรธอะไรเลย แค่แบบงอนกันเล่นๆ อยากให้เค้ามาง้อมาอ้อนเราบ้างแต่เจองอนกลับ เรากลายเป็นคนผิดไปซะงั้น" เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ บางทีสิ่งที่เราอยากพูดอยากบอกเค้า ให้เค้าได้รู้ถึงความรู้สึกของเราบ้าง แต่เราก็ไม่กล้าที่จะพูด กลัวจะมีปัญหามากขึ้น กลัวว่าเค้าจะไม่พอใจในสิ่งที่เราพูดไป เราไม่อยากมีปัญหากับเค้าเราเหนื่อย เราจึงเลือกที่จะไม่พูด เก็บไว้ที่เราคนเดียวพอ จนทุกวันนี้เรารู้สึกอึดอัด เหนื่อย ไม่รู้เพื่อนๆจะเข้าใจที่เราบอกมั้ย เราก็อธิบายไม่ถูก บางครั้งเรามีความคิดที่อยากจะอยู่คนเดียว เบื่อปัญหา เราอึดอัดที่พูดอะไรไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้รักเค้านะ เรารักเค้ามากๆเลย เพื่อนๆคนไหนเจอสถานะการณ์แบบเราบ้างมั้ย หรือใครพอจะให้คำแนะนำเราบ้างมั้ย ??