จีนนี่เราต้องเข้าใจบริบทในขณะนั้นครับว่าจีนเป็นประเทศที่ใหญ่โตมาก   ประชากรมหาศาลมาก    และการแสวงหาผลประโยชน์จากจีนนั้นมีผู้เล่นหลายคน   ต่างฝ่ายต่างก็คุมเชิงกันเอาไว้ไม่ยอมไม่ยอมให้ใครได้ประโยชน์ก้อนใหญ่ไปฝ่ายเดียว    ทำให้ไม่มีใครสามารถทำอะไรเกินหน้าคนอื่นๆได้    ถ้าจะมีการได้ผลประโยชน์ก็มักจะได้ด้วยกันหมด      ทำให้จีนรอดมาได้ไม่โดนเล่นงานถึงตาย (แต่ก็เสียประโยชน์ต่างๆไปในระดับมหาศาลมาก)

อีกส่วนคือการยึดจีนเป็นอาณานิคมเลยนั้นยาก   เพราะจีนมีสำนึกความเป็นชาติมานาน    หากยึดจีนเป็นอาณานิคมการต่อต้านจากชาวจีนต้องเกิดขึ้นแน่นอน    และด้วยศักยภาพจำนวนของชาวจีนแล้วยากมากที่เจ้าอาณานิคมจะควบคุมเอาไว้ได้

นอกจากนี้ก็ความเป็นรัฐกันชนที่อังกฤษไม่อยากให้บริติชอินเดียไปติดกับจักรวรรดิรัสเซีย    จึงต้องกำหนดให้มีดินแดนกันชนขึ้นมาส่วนหนึ่งซึ่งจะเป็นซินเกียงหรือว่าธิเบตก็ได้      แต่บังเอิญว่าอังกฤษก็อยากได้ธิเบต   รัสเซียก็อยากได้ซินเกียงเลยไม่มีใครยอมใคร   อังกฤษจะเอาซินเกียงเป็นกันชนรัสเซียก็ไม่ยอม    รัสเซียจะเอาธิเบตเป็นกันชนอังกฤษก็ไม่ยอม    สุดท้ายไม่มีใครยอมเลยต้องยกเอาดินแดนทั้งสองส่วนเป็นกันชนไปเลยไม่มีใครได้ใครเสีย    จีนก็ถูกหวยไป

---

แต่กระนั้นจีนเองก็เสียดินไปไม่ใช่น้อยหลายล้านตารางกิโลเมตร   มีทั้งแมนจูเรียส่วนนอกเสียให้รัสเซีย    คาบสมุทรเกาหลีเสียให้ญี่ปุ่น    เกาะฮ่องกงเสียให้อังกฤษ    มองโกเลรยนอกโดนโซเวียตแยกออกไปเป็นประเทศ