โดยส่วนตัวแล้ว เวลาผมเครียดๆ ผมก็ชอบน้อยใจในโชคชะตา ชอบเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
ทำไมเกิดมาชีวิตไม่อยู่สุขสบายแบบคนอื่นเขานะ ผมจะรู้สึกทุกครั้ง ถ้าวันนั้น ผมเจอเรื่องแย่ๆ
ตัวผมเองเกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างจะลำบาก ไม่ได้กินอาหารดีๆแบบครอบครัวอื่น
ตอนผมยังเด็ก ไม่เคยได้ของเล่นแบบเด็กผู้ชายเขาเล่นกัน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยว กินข้าวไม่อิ่มท้อง
จึงทำให้ผมรู้สึกอิจฉา อยากได้ อยากมีเหมือนเพื่อนคนอื่นที่เขามีกัน
ผมเคยน้อยใจ พ่อ แม่ นะครับ ทำไมท่านถึงเลี้ยงเราไม่ดีอย่างพ่อแม่ คนอื่น
แต่เมื่อผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น ผมกลับรู้สึกขอบคุณสำหรับชีวิตที่ไม่ได้เพียบพร้อมด้วยอะไรหลายๆอย่าง
ขอบคุณความลำบาก ที่ช่วยสั่งสอนผมให้เป็นคนมีความคิดมาถึงทุกวันนี้
และที่สำคัญ ผมขอบคุณพ่อแม่ มากๆ ที่พยายามเลี้ยงผม มาอย่างดีที่สุด แม้ว่า ในตอนเด็กผมจะไม่คิดอย่างนั้นก็ตาม
สิ่งที่ พ่อ แม่ มอบให้ผม มันก็คือทั้งหมด ของชีวิตท่านแล้ว ท่านได้พยายามอย่างเต็มที่
และ ณ วันนี้ ผมรักท่านมากๆ ในวันพิเศษ ผมก็มักจะพาท่านไปกินอาหารดีๆ ดำหัว ขอพรท่านในทุกปี
ผมมีรายได้จากการสอนพิเศษนิดๆ หน่อยๆครับ เงินที่ผมได้รับในครั้งแรก ผมก็แบ่งให้ท่านทั้ง 2 เท่าๆกัน
เพราะ ผมเชื่อว่า การกตัญญูต่อผู้มีพระคุณเป็นสิ่งที่ดี และ น่าจะมีส่วนทำให้ผมมีโอกาสได้สอนพิเศษมากขึ้น
ผมลองมาคิดดูว่า ถ้าเราเกิดมาแล้วมีทุกอย่าง เราจะโตขึ้นมาเป็นคนแบบนี้ไหม
เราจะพยายามหาเงิน มาเพื่อเลี้ยงดูตัวเอง พ่อแม่ ไหม
ไม่เลย ถ้าผมมีทุกอย่าง ผมคงไม่ต่อสู้อะไร หลายๆอย่างในชีวิต ผมคงจะผลาญ เงินพ่อแม่ใช้ไปวันๆ
มาถึงวันนี้ผมได้รู้แล้วว่า การใช้ชีวิตแบบนี้ มันก็คือความสุขอีกอย่างนึง เราต้องต่อสู้ ต่อสู้ไปเรื่อยๆ
การรู้สึกน้อยใจ มันเป็นเพียงความรู้สึกเท่านั้น ซึ่งบางครั้งเราก็คิดไปโดยไม่ทันตั้งตัว
แต่เราเลือกที่จะพัฒนาตัวเองต่อไปได้นะครับ มาทุกวันนี้แล้ว
ผมกลับรู้สึก ภูมิใจในตัวเองมากๆครับ ขอบคุณชีวิตที่ลำบาก ขอบคุณทุกเรื่องราวในชีวิต
อีก 3 ปีข้างหน้า ถ้าเป็นไปตามที่หวัง ผมจะเอาใบปริญญาพร้อมด้วยเกียรตินิยมไปฝากพ่อแม่ ครับ
ตอนนี้ ผมได้แต่ภาวนาให้ท่านอยู่ในวันนั้น วันที่ความสำเร็จของผมมาถึง
กระทู้นี้ ผมแค่อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ ที่กำลังน้อยเนื้อต่ำใจชีวิต
การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ถ้าคนนั้นได้ดีมากกว่า เราก็อิจฉา ถ้าเราได้ดีมากกว่า เราก็เหลิง
จงภูมิใจในตนเอง และ สิ่งที่ตนเองมีอยู่ในชีวิตนะครับ
บางครั้ง เราโหยหาสิ่งต่างๆ ที่ไม่ใช่ของเรามากจนทำให้เรามองข้ามสิ่งดีๆ ที่มีอยู่รอบตัวเราไป
ลองหันมาใส่ใจสิ่งรอบข้างดูครับ แล้วเราจะมีความสุขมากขึ้นเยอะ
การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยครับ(สำหรับผม)
สู้และพยายามด้วยตัวเอง เอาชนะใจตัวเองในแต่ละเรื่องที่พบเจอในชีวิตให้ได้
เมื่อเราทำสำเร็จ เราจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนครับ
หวังว่าเรื่องราวของผม จะเป็นเรื่องราวดีๆที่ทำให้ มีกำลังใจมากขึ้นนะครับ
จงเข้มแข็ง กล้าหาญ และ อดทนสู้ต่อไปครับ ผมเชื่อในความพยายามของคนเรานะครับ
ถ้าคนเราพยายามที่จะทำอะไรแล้ว จงอดทนสู้กับมันอย่างจริงจัง แล้วมันจะสำเร็จครับ
ใครมีเรื่องราวอะไรอยากระบาย เชิญได้เลยนะครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังรู้สึก เหนื่อย ท้อแท้ ในชีวิต จงสู้ต่อไปครับ
เป็นกันบ้างหรือเปล่าครับ ที่ชอบเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับชีวิตของคนอื่น ?
ทำไมเกิดมาชีวิตไม่อยู่สุขสบายแบบคนอื่นเขานะ ผมจะรู้สึกทุกครั้ง ถ้าวันนั้น ผมเจอเรื่องแย่ๆ
ตัวผมเองเกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างจะลำบาก ไม่ได้กินอาหารดีๆแบบครอบครัวอื่น
ตอนผมยังเด็ก ไม่เคยได้ของเล่นแบบเด็กผู้ชายเขาเล่นกัน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยว กินข้าวไม่อิ่มท้อง
จึงทำให้ผมรู้สึกอิจฉา อยากได้ อยากมีเหมือนเพื่อนคนอื่นที่เขามีกัน
ผมเคยน้อยใจ พ่อ แม่ นะครับ ทำไมท่านถึงเลี้ยงเราไม่ดีอย่างพ่อแม่ คนอื่น
แต่เมื่อผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น ผมกลับรู้สึกขอบคุณสำหรับชีวิตที่ไม่ได้เพียบพร้อมด้วยอะไรหลายๆอย่าง
ขอบคุณความลำบาก ที่ช่วยสั่งสอนผมให้เป็นคนมีความคิดมาถึงทุกวันนี้
และที่สำคัญ ผมขอบคุณพ่อแม่ มากๆ ที่พยายามเลี้ยงผม มาอย่างดีที่สุด แม้ว่า ในตอนเด็กผมจะไม่คิดอย่างนั้นก็ตาม
สิ่งที่ พ่อ แม่ มอบให้ผม มันก็คือทั้งหมด ของชีวิตท่านแล้ว ท่านได้พยายามอย่างเต็มที่
และ ณ วันนี้ ผมรักท่านมากๆ ในวันพิเศษ ผมก็มักจะพาท่านไปกินอาหารดีๆ ดำหัว ขอพรท่านในทุกปี
ผมมีรายได้จากการสอนพิเศษนิดๆ หน่อยๆครับ เงินที่ผมได้รับในครั้งแรก ผมก็แบ่งให้ท่านทั้ง 2 เท่าๆกัน
เพราะ ผมเชื่อว่า การกตัญญูต่อผู้มีพระคุณเป็นสิ่งที่ดี และ น่าจะมีส่วนทำให้ผมมีโอกาสได้สอนพิเศษมากขึ้น
ผมลองมาคิดดูว่า ถ้าเราเกิดมาแล้วมีทุกอย่าง เราจะโตขึ้นมาเป็นคนแบบนี้ไหม
เราจะพยายามหาเงิน มาเพื่อเลี้ยงดูตัวเอง พ่อแม่ ไหม
ไม่เลย ถ้าผมมีทุกอย่าง ผมคงไม่ต่อสู้อะไร หลายๆอย่างในชีวิต ผมคงจะผลาญ เงินพ่อแม่ใช้ไปวันๆ
มาถึงวันนี้ผมได้รู้แล้วว่า การใช้ชีวิตแบบนี้ มันก็คือความสุขอีกอย่างนึง เราต้องต่อสู้ ต่อสู้ไปเรื่อยๆ
การรู้สึกน้อยใจ มันเป็นเพียงความรู้สึกเท่านั้น ซึ่งบางครั้งเราก็คิดไปโดยไม่ทันตั้งตัว
แต่เราเลือกที่จะพัฒนาตัวเองต่อไปได้นะครับ มาทุกวันนี้แล้ว
ผมกลับรู้สึก ภูมิใจในตัวเองมากๆครับ ขอบคุณชีวิตที่ลำบาก ขอบคุณทุกเรื่องราวในชีวิต
อีก 3 ปีข้างหน้า ถ้าเป็นไปตามที่หวัง ผมจะเอาใบปริญญาพร้อมด้วยเกียรตินิยมไปฝากพ่อแม่ ครับ
ตอนนี้ ผมได้แต่ภาวนาให้ท่านอยู่ในวันนั้น วันที่ความสำเร็จของผมมาถึง
กระทู้นี้ ผมแค่อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ ที่กำลังน้อยเนื้อต่ำใจชีวิต
การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ถ้าคนนั้นได้ดีมากกว่า เราก็อิจฉา ถ้าเราได้ดีมากกว่า เราก็เหลิง
จงภูมิใจในตนเอง และ สิ่งที่ตนเองมีอยู่ในชีวิตนะครับ
บางครั้ง เราโหยหาสิ่งต่างๆ ที่ไม่ใช่ของเรามากจนทำให้เรามองข้ามสิ่งดีๆ ที่มีอยู่รอบตัวเราไป
ลองหันมาใส่ใจสิ่งรอบข้างดูครับ แล้วเราจะมีความสุขมากขึ้นเยอะ
การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยครับ(สำหรับผม)
สู้และพยายามด้วยตัวเอง เอาชนะใจตัวเองในแต่ละเรื่องที่พบเจอในชีวิตให้ได้
เมื่อเราทำสำเร็จ เราจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนครับ
หวังว่าเรื่องราวของผม จะเป็นเรื่องราวดีๆที่ทำให้ มีกำลังใจมากขึ้นนะครับ
จงเข้มแข็ง กล้าหาญ และ อดทนสู้ต่อไปครับ ผมเชื่อในความพยายามของคนเรานะครับ
ถ้าคนเราพยายามที่จะทำอะไรแล้ว จงอดทนสู้กับมันอย่างจริงจัง แล้วมันจะสำเร็จครับ
ใครมีเรื่องราวอะไรอยากระบาย เชิญได้เลยนะครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังรู้สึก เหนื่อย ท้อแท้ ในชีวิต จงสู้ต่อไปครับ