นอกจากเรื่องของเงินแล้ว เวลาวงเกาหลีวงไหนจะไปตียุ่นกิจกรรมทุกอย่างต้องทำผ่านค่ายเพลงบ้านเค้าหมด
เลยต้องมีการเซ็นสัญญากับค่ายสักค่ายในญี่ปุ่นก่อนไม่ได้ดีลเป็นงานๆแบบประเทศอื่น ดังนั้นเรื่องแผนการโปรโมต ตารางงาน
ของออฟฟิเชี่ยล แผ่นซีดี อีเว้นท์ คอนเสริต โปรดักชั่กแสงสี ทุกอย่างคือต้องทำผ่านค่ายเพลงและผ่านสกรีนจากทีมงานยุ่นหมด
พวกสินค้าที่ออกที่นั้นเลยดูดีพิเศษกว่าที่อื่นๆ เพราะเค้าต้องปรับให้ถูกกับจริตผู้บริโภคของเค้าด้วย ไหนจะเรื่องคอนเนคชั่นอีก
ขนาดเอสเอ็มที่ว่าเคี่ยวๆไปเจอค่ายเพลงฝั่งนั้นยังต้องยอมแพ้เลย บวกกับเรื่องการรักษาผลประโยชน์การแบ่งสัดส่วนของค่ายเพลงทางฝั่งยุ่น
ถึงเงินดีแต่ค่ายฝั่งเกาก็ต้องหักเปอร์เซ็นให้ทางนั้นเยอะ แต่ถ้าสำเร็จก็ถือว่าคุ้มนะเพราะแม่ยุ่นรอยัลตี้ดีมาก แต่ถ้าแป๊กก็ขาดทุนหมดตัวทีเดียว

อีกเรื่องคือรายได้ต่อหัวบ้านเค้าสูงและมีวัฒนธรรมในการดูไลฟ์ ดูกีฬา ดูการแสดง เพื่อนยุ่นเราวันไหนว่างๆก็เข้าไปเช็คว่าฮอลใกล้ๆบ้านนางมี
วงดนตรีอะไรมาเล่น ถ้าบัตเหลือนางก็ซื้อเข้าไปดูทั้งที่ไม่ใช่ติ่งแต่ไปดูคลายเครียดเอาบรรยากาศ ดูหมดทั้งวงใต้ดิน วงในกระแส วงต่างประเทศ
อยู่เกาหลีมากสุดก็ทัวร์ได้แค่สองสามรอบ หรือไม่ก็ออกตามรายการเพลงซึ่งไม่ได้เงิน แต่มานี่มีฮอลทุกสเกลวงดังไม่ดังก็มาเลือกได้
แถมมีทุกจังหวัดก็ออกทัวร์ไปตามหัวเมืองใหญ่ๆ แฟนคลับก็ตามง่ายเพราะคมนาคมสะดวก