สวัสดีค่ะ บอกก่อนเลยนี่เป็นกระทู้แรกถ้าติดๆขัดๆหรืออ่านละแหม่งๆก็ต้องขออภัยก่อนเลย555😋 ขอเกริ่นๆก่อนนี่มันแค่เรื่องสมมติ(มั้งนะ😊) คิดส่ะว่าอ่านนิยายละกัน
โอเคร เข้าเรื่องเราชื่อเซนนะ เรากับแฟนเจอกันผ่านงานเลี้ยงน้าเราเค้าเป็นแฟนกับเพื่อนน้าเราเพื่อนน้าเราเป็นผช.ค่ะเค้าเป็นเกย์😌 แต่ด้วยความที่เค้าไม่ดื่มเหล้าส่วนเราแพ้แอลกอร์ฮอลล์ ที่เหลือน่ะหรอไม่เหลือจ้ะ เลยได้คุยกันครั้งแรกพี่แกชื่อปัฐ คุยกันถูกคอนะ ขากลับพี่เค้าก็ขอไลน์ ก็ไห้ไปคุยกันทุกวันจนไม่คิดว่ารุ่นพี่ละเหมือนเพื่อนอ่ะ (บอกก่อนๆที่จะมาเจอกันเรากับเค้าเคยเจอกันแบบบังเอิญบ่อยครั้งแล้ว เค้าเป็นพนักงานธนาคารส่วนเราเป็นแม่ค้าขายครีมร้านครีมก็ร้านน้าเรานี่แหละ แต่ไม่ได้ใส่ใจ) ช่วงนั่นเราเรียนด้วยอยู่ม.6 ก็คุยกับเขาอยู่หลายเดือนนะคุยได้ทุกเรื่องบางทีก็ไปนั่งเล่นห้องเขามีขนมไห้กิน สอนการบ้านบางทีก็ทำไห้เลย ไว้ใจอ่ะเหมือนพี่สาว เขาก็ปรึกษาเรื่องแฟนเขาบ่อยๆ แต่เพราะไรไม่รุนะ เขาก็เลิกกับแฟนเลิกขาดไม่ขาดก็ไม่รุ ขก. เห็นเขาเฮริท์เราก็ปลอบไอ้ช่วงนั้นนี่คือไปคลุกอยู่กับเขาเลยก็ว่าได้ราวกับบ้านหลังที่2 กว่าจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนก็นานนะ นานพอเราลืมค่ารถกลับบ้าน(ตัวเอง)😋55 แต่ก็ไม่ทิ้งกันมาคุยเหมือนเดิมที่ไม่เหมือนเดิมคือการสนทนาเขานี่แหละที่น่าขนลุก ตั้งแต่ส่งติ้กเกอร์หัวใจ บ่องตงจักเดียมว่ะ😳 ตอนนั้นที่รร.ก็มีกีฬาสีเราได้ถือป้ายช่วงนั้นก็ไปนอนห้องเขาเพราะอยู่ในตัวเมือง หลังจากงานเสร็จเรากับเพื่อนก็ฉลองกันทั้งเหล้าทั้งเบียร์ คือบอกก่อนนะว่ากลางวันแสกๆบ่ายโมงเองค่ะ-เหล้าดูดกู่😖 เราน่ะหรอขอสักครั้งในชีวิต แพ้ก็แพ้สิว่ะ!! จัดไปเพียวๆครึ่งแก้วพอแล้วนั่งดูดกู่ยาวยันบ่าย3 ไม่ต้องบอกนะคะว่ามันขนาดใหน (บอกกับตัวเองว่ากุไม่เอาอีกแล้วๆ) เมาแดดจ้าา😭 ก็ไห้เพื่อนโทรหาแม่ โทรหาพี่ปัฐไห้มารับพี่เค้าเลิก6โมงนางก็มา พอขับมาได้สักพักก็เทศเรานู่นนี่นั่น เราก็หลับไปเถอะมันเบลออ้ะสักพักเค้าก็จอดรถ แต่เราไม่เอะใจไรเลยนะ คือไว้ใจเขามากอ้ะ ก็เกย์อ่ะ คือแบบไม่มีผญ.คนใหนคิดหรอก พี่ปัฐลงจากรถสักพักแปปๆเค้ามาเปิดประตูฝั่งเรา ถามไหวมั้ย เราไม่ได้ตอบคิดอย่างเดียวคือจะหลับๆ เราหลับนะแต่รุสึก เหมือนฝันอ่ะ เริ่มตื่นพอมีสติ เรานอนคว่ำและรุสึกเหมือนโดนกดที่หลัง แหงะไปคือแบบช้อคอ่ะ หลายความรุสึกบอกไม่ถูกเลย มันเจ็บมาก เพิ่งเข้าใจไมผญ.ต้องร้อง ครั้งแรกเจ็บมากค่ะ เห็นเขาว่ากันว่าขึ้นสวรรค์ ก็คงมีแต่กุที่เหมือนลงนรก ไม่ได้ขัดขืนนะเหมือนทุกอย่างมันมาไกลแล้วอ่ะ พอเสร็จเราก็ร้องไห้นะด่าว่าเขานู่นนี่นั่น เสียใจจากคนที่ไว้ใจ เสียใจเพราะตัวเองด้วย กลัวท้องกับกุจะติดเอดส์มั้ยว่ะ😔 จิตตกไปเลยนะกลัวมาก คิดแต่จะกลับบ้านๆ  และไม่อยากเห็นเขาอีก ไปตายเหอะน่ารังเกียจว่ะ แต่อยู่บนรถเค้าอ่ะนะจะทำไรได้ เค้าบอกถ้าคุยกันไม่ดีก็ไม่ต้องไปใหนแถมฝนก็ตก(โถวววว!!บรรยากาศเป็นใจ!!) เค้าก็บอกจะรับผิดชอบจะไม่ทิ้งก็รุจักเขาดี อ้างไปเรื่อย และขอเราคบอารมตอนนั้นคือตอบเลยไม่ได้หรอกโกรธมาก แต่เออออไปได้จังหวะละค่อยชิ่ง ก็กลับหอเขาไอ้ตอนลงรถคือกำลังจะหนีเลยจ้าา นึกขึ้นได้ไม่มีตัง และเขาก็ไว ก็ต้องขึ้นห้องกันไป คืนนั้นนอนด้วยกันเขาถามย้ำว่าเราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย พีคสุดคือบอกว่ารักเรา รู้จักกันมาจะปี ได้กันครั้งแรกบอกว่ารักเลยแหมม แต่แบบพอมองไปที่เขารู้สึกอบอุ่นนะรุสึกว่าซิงกูต้องมีคนรับผิดชอบ ก็ตัดสินใจลองดูสักครั้ง คบกันกล้าพูดเลยเขาperfect แรกๆอะไรก็ดี ไปห้องเขาทีไรชอบขอมีไรด้วย เรากลัวท้องกับติดโรคแต่ก็อ้างว่าเรียนไห้จบก่อนนะ แต่ทำทุกอย่างนะ กอดจูบลูบคลำ แต่พอหลังๆเราเริ่มติดเพื่อนแถมพี่ชายเพื่อนเรานางก็เป็นเกย์ชวนออกกลางคืนบ่อยไปกัน3คน คุยกันทางไลน์เมาท์มันจนบางทียันเที่ยงคืน แฟนเราบางทีก็ถามนะเราก็เอาไห้เขาดูตลอดแต่บางทีนินทาเขาเราก็ไม่ไห้ดู55  เขาเป็นคนเงียบนะเหมือนไม่คิดไร มีคืนนึงขอไปนอนบ้านเพื่อนเขาโทรมาเรามาคน่าอยู่ไห้พี่เพื่อนรับเท่านั้นล่ะจ้า พี่พีบอกเซนแฟนเซนบอกไห้กลับบ้านว่ะ หน้าเหวอกันเลยเราก็งง ถามคุยไรกัน ก็แฟนเซนถามก่อนพี่เลยบอกแกมาคหน้าแค่นั้น(เอ้าละไห้กุกลับทำไม?)จะโทรกลับพี่เค้าก็ไม่รับเราเลยเริ่มรนๆร้อนท้องเหมือนทำไรผิดอ่ะทั้งที่ป่าว พอเค้ามาก็ไปถามดีๆก่อนเขาก็เอาแต่พูด ขึ้นมาๆ(บอกตรงๆเลยเรากลัวคนเงียบมากยิ่งเขาเงียบยิ่งกลัว)เห็นงั้นเลยจำใจ เพื่อนก็บอกคุยดีๆนะ นั่งกันมาเขาก็เอาแต่เงียบเราเลยเปิด
: พี่มารับทำไมเนี่ย?
: ... ใหนบอกมานอนบ้านเพื่อน
: อ่ะละนี่ไม่ใช่ง้ะ
: เพื่อนรึพี่ โทรหาผช.รับ ตอนบอกไม่บอกสักคำว่ามีผช.ด้วย ถึงใหนกันแล้วล่ะ
: (เรานี่สตั้นเลย1ตั้งแต่รุจักกันมาไม่เคยพูดกู ไม่เคยพูดคำหยาบ 2 คือดูถูกกันมาก!!) จะไรนักหนาเขาไม่ใช่ผช.จริงๆนิ
: เกย์มันก็ผช.ป้าวว่ะ มันมีอารมณ์ไม่เป็นง่ะ
: พี่อย่าคิดว่าคนอื่นเขาต้อง(เงียบ)เหมือนพี่ดิ
จอดรถปึ่บ!!
: อะไรนะ
กะลังหันไปตอบเลย เราสบถว่า ชิพหายเบาๆ พวกตบส่ะซบคอนโซนรถเลยจ้าา น้ำตาไหลรั้งไม่อยู่ เจ็บ  ๆ นั่นเป็นครั้งแรกที่เทลาะกันและเป็นครั้งแรกที่เขาใช้กำลังกับเรา มันยังไม่จบนะพอถึงห้องเขาเริ่มโยงเรื่องอื่นเข้ามาพูดบอกว่าทนเรามามาก เราโมโหยิ่งเห็นเขาวีนเรายิ่งยั่วยิ่งนิ่ง เขาเริ่มตบเราอีกไห้เราพูดเริ่มเตะเริ่มทุบตีเราโดนซ้อม เช้ามาช้ำไปทั้งตัวไม่ไปเรียน เขาไปทำงานก็ขังเราไว้ในห้อง เราคถ.บ้าน แต่ไม่กล้ากลับยิ่งสภาพเป็นงี้ก็ยิ่งไม่อยากไห้ใครรู้ที่หน้ายังไม่เท่าไหร่นะแต่ขาเรานิ่ถามตัวเองว่าพลาดตรงใหนเกิดไรขึ้นกับชีวิตช้ำทั้งกายช้ำทั่งใจ แต่เขาก็ง้อนะกลับมาทายาไห้งี้ทำไรไห้กินวันพรุ่งเปนส-อา พาไปดูลิงงี้ หายค่ะ แต่ก็ไม่วายตั้งแต่ครั้งนั้นรุเลยเขาเริ่มขี้หึงขี้หวงเกินกว่าเหตุ เริ่มทำไห้เราอึดอัด เริ่มมีเทลาะกันบ้าง และเทลาะกันมากขึ้นๆชอบพูดถึงแฟนเก่าว่ายังไม่ตัวแบบเราเลยเสียใจว่ะ😪ในตอนหลังๆเขาชอบด่าและซ้อมเราหนักๆ ขืนใจเราเหมือนเคยตัวแล้วบางครั้งเทลาะกันด้วยเรื่องปันยาอ่อนมากแบบเรื่องสั่งข้าวเขายังหยิกแขนเราอ่ะ จนเราเริ่มสุดทนครั้งล่าสุดเทลาะกันเขาบีบคอเราละไล่เรา เราก็มาจริงๆ คิดนะอยู่กันมามากมันผูกพันนะ ตื่นมาก็อยากเห็นน่าเขา แต่ก็ไม่รู้มันคุ้มมั้ยกับร่างกายที่บอบช้ำต้องทนมั้ย มันเป็นครั้งแรกในหลายเรื่องๆอ่ะ เมื่อวานเค้าโทรมาหลังจากแยกกันอยู่มาเกือบเดือนมั้ง  คถ.นะ แต่คิดว่าไม่ควรง่าย
แชร์ๆกันนะคะ  คิดส่ะว่าอ่านนิยาย ก็แค่เรื่องสมมติ แต่ถ้าสมมติมันเกิดขึ้นจริงกับคนๆนึงเพื่อนๆจะไห้คำแนะนำว่าไร
ขอบคุณนะค้าาา^^