หลายคนไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหามาด้วยความเหน็ดเหนื่อยตลอดชีวิต  หลายคนใช้ชีวิตเรียบง่าย ของแพงๆก็ไม่ค่อยได้ใช้ เพราะเฉยๆไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรกับสิ่งของพวกนั้น ยิ่งอายุมากขึ้น กินมากก็ไม่ดี โรคภัยทั้งนั้น กินก็แค่พออิ่ม(อาจจะเลือกกินได้เพราะรวย)

เพียงแต่ติดนิสัยขยัน มานะ เก็บออม ใช้ไม่ค่อยเป็น  แต่คนที่ไม่ได้หา ไม่ได้ลำบากด้วย คงสบาย รับมรดกมหาศาล ถ้าระดับบ้านๆก็หลักสิบๆล้าน สุขสบายไป

ฉะนั้น....คนที่หาแล้วไม่ได้ใช้ หาความสุข มันผิดละ  !

แล้วจะหาความสุขยังไง  ในเมื่อติดนิสัย คุ้นชินกับชีวิตเรียบง่าย แบรนเนมไม่เคยใส่ รถราก็ขับไปงั้น แต่คนที่รับมรดกมันออกรถหรูแน่นอน กินใช้อย่างราชา

การบาลานซ์ชีวิตควรทำยังไง  ทำเมื่อไหร่ อายุเท่าไหร่?

เช่นบอกว่าพอแล้ว ท่องเที่ยว กินใช้เถอะ มีเยอะแล้ว(แต่ส่วนใหญ่คนมีเงินก็ติดงาน รักงาน รักกิจการ ฉันมีความสุขที่ได้หาเงิน ในกิจการที่ฉันสร้างมากับมือ

คำถามสุดท้าย.....คุณๆอยากใช้ชีวิตอิสระเมื่อไหร่  คือว่าจะทำได้มั้ย หรือจะทำไม่ได้  จากไป.....ทิ้งเงินทองทรัพย์สินมากมาย ให้คนอื่นใช้ แทนที่คุณจะได้ใช้บ้าง  มันยุติธรรมแล้วหรือ  ที่คนหาไม่ได้ใช้ คนใช้สุขสบายไม่ได้หา?  

ผมเลยไม่แปลกใจ ถ้าคนรวยจะใช้ กิน เที่ยวหนักๆ หรูๆ ใช้มันซะสิ ไม่งั้นจะหาไว้ทำไม บ้าป่าว จริงมั้ย