เช้า..หมอศตวรรษจะแต่งงาน  โดนแก๊งพ่อโสมดักอุ้มรุมซ้อมจนน่วมแล้วยัดใส่ตู้คอนเทนเนอร์  หมอขี่มอเตอร์ไซค์หนีตายรถล้มคว่ำกลิ้งหลุน ๆ   หมอแบะอกเสื้อให้นุศดูรอยฟกช้ำดำเขียว  เพื่อเป็นหลักฐานว่าหนูนุศต้องเก้อขันหมากเพราะหมอมีเหตุจำเป็นจริง ๆ นะตัว

เย็น...หมอเข้าพิธีแต่งงานหน้าใสกิ๊ง  เข้าหอแล้วก็ยังแหวะอกเสื้อให้หนูนุศดูอีกทีว่า  ที่เห็นน่วมเมื่อเช้านี้น่ะ  ตอนนี้เขาหายดีแล้วนะตัวเอง

ต่อมา...

เช้า...หมอต่อสู้กับแก๊งลักพาตัวหนูนุศ   โดนต่อย โดนเตะครบสูตรเหมือนเคย   แล้วยังโดนเชือกรัดคอจนหน้าเขียวลิ้นแทบจุกปากด้วย

คืนนั้น...หมอยังนอนจู๋จี๋กับหนูนุศได้ปกติ  แถมคืนต่อมาหมอยังมีแรง...

ต่อมาอีก...

เย็น...หมอโดนแก๊งพ่อโสมรุมตึ้บอีกแล้ว  โดนเตะที่หัวก็หลายที  ปากแตกคิ้วฉีกเลือดไหลอาบ  แถมต้องทั้งวิ่งทั้งโดดหนีลูกกระสุนจนโดนเศษกระจกทิ่มพุง

เช้า...หมอเดินผมตั้งหน้าใสกิ๊งมาอีกแล้ว  เพื่อไปดูการผ่าตัดเปลี่ยนไตของพ่อหนูนุศ

มหัศจรรย์!

ชาวบ้านโดนขนาดนี้ก็ต้องตาปูดปากเจ่อเป็นครุฑไปแปดวันสิบวัน  นอนหยอดน้ำข้าวต้มไปเป็นเดือน  ดีไม่ดีฟื้นมาแล้วเอ๋ออีกต่างหาก

เพราะฉะนั้นถ้าหมอศตวรรษไม่มียาวิเศษ  แล้วจะเป็นไปได้อย่างไร  

น่าเสียดายที่คุณแอน ทองประสมเน้นแต่เรื่องความสนุก  แต่พร่องในเรื่องความสมจริงในหลาย ๆ จุด  ทั้ง ๆ ที่มีวิธีที่ทำให้สมจริงได้  แต่ก็ไม่ทำ  จนดูเหมือนหนังการ์ตูนโดนระเบิดตูมก็ไม่ตาย  ดูแล้วลดทอนคุณภาพของละครลงไปอย่างน่าเสียดาย

ละครน้ำเน่าไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องหรอก  โรมิโอและจูเลียตก็ไม่เห็นมีใครเรียกว่าน้ำเน่า  สำหรับเราแล้ว ความไม่ประณีตเอาแต่สนุกเข้าว่าแบบนี้แหละที่ทำให้น้ำเน่า  พลอยทำให้ดูไม่สนุกไปด้วย

นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่ชอบดูละครไทย  นาน ๆ จะดูสักเรื่อง  ที่ดูเรื่องนี้ก็เพราะอานิสงส์ของการเล่นละครรักชาติเรื่องข้าบดินทร์ของเจมส์ มาร์  แต่เรื่องนี้เล่นสู้ข้าบดินทร์ไม่ได้  

สำหรับหมอศตวรรษ   มียาวิเศษขนาดนี้  หมอกับเมียก็ชวนกันไปนั่งกวนยาขายที่เกาะ  ทำเป็นวิสาหกิจชุมชนก่อน  แล้วต่อไปก็ทำ mass production  ผลิตจำนวนมากออกวางขายทั่วโลก  

ทีนี้ละ  อย่าว่าแต่ใช้หนี้ 60 ล้านเลย  พันล้านหมื่นล้านหมอก็หาได้สบาย ๆ   จะรวยยิ่งกว่าทำเฟอร์นิเจอร์ขายเสียอีกนะนุศเอ๊ย