เราคบกันมาย่างเข้าปีที่6 เมื่อเกือบ2ปีที่แล้ว เค้านอกใจ ไปมีคนอื่น ผมจับได้ ผมเสียใจมากเพราะที่ผ่านมาผมเชื่อใจมากว่าเค้ารักผมคนเดียว เค้าไม่เคยทำตัวว้อกแว้กเลย ตอนที่จับได้ คือเจ็บมาก ความเชื่อใจที่มีให้มันพังไม่เหลือซาก เค้าไม่รู้สึกผิดด้วยนะ เค้าบอกเค้าเบื่อผม คบมานาน มันเบื่อ อะไรเดิมๆ ผมเจ็บมากๆ ช็อก ความรู้สึกแย่ๆ ต่างๆนานาถาโถมเข้ามาหมด ผมขอโอกาสเค้า ผมรู้นะว่าจริงๆผมควรจะปล่อยเค้าไปแหละ เค้าไม่รักผมแล้วนี่ จะรั้งทำไม แต่มันทำไม่ได้ ผมนึกถึงวันที่เรามีความสุข กิน เที่ยว อยู่ด้วยกันตลอด แล้วมันทำใจไม่ได้ที่จะเสียเค้าไป ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมขาดสติมากๆ ช่วงนั้นคือเฮิร์ตหนักมาก ไปเรียนแบบไร้วิญญาณ ใกล้สอบไฟนอลด้วย พังสุดๆ เค้าดูไม่สนใจเราเลยด้วยในวันที่เราอ่อนแอที่สุด เค้ากับกิ้กคนนั้นยังไปคุยกันว่าจะไงต่อกับสถานะของพวกเค้า เค้าก็ไปหอของกิ้กด้วย ในขณะที่ผมเสียใจแทบตาย เค้าไม่แคร์อะไรเลย ผมช็อก เพราะที่คบกันมา ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนแบบนี่ รู้สึกไม่อยากเชื่อเลย แต่ช่วงนั้นผมก็ยังทักขอโอกาสคบต่อ จนท้ายที่สุด เค้าก็เลือกผม เลือกที่จะกลับมาคบกันอีกครั้ง แน่นอนครับผมดีใจมาก ถึงแม้ว่าจะความคิดว่าในหัวว่าตัวเองโง่จัง เค้าทำกับเราขนาดนี้ยังจะคบอีก  ผมก็ไม่รู้แต่ผมเลือกที่จะคบ เค้าผมว่ามันเป็นอารมณ์หลงชั่ววูบ เห้อ หลังจากที่กลับมาคบกัน ตลอดเวลาเค้าไม่มีเรื่องนอกใจอีกเลย ในวันครบรอบเค้าก็ขอโทษเราที่เคยทำให้เราเสียใจ หลังจากเหตุการณ์นั้น เราก็ใช้ชีวิตร่วมกันปกติ มีความสุขดีเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือผมขี้ระแวงมากๆ ยิ่งห่างกันไกลๆ ผมกลายเป็นคนงี่เง่าไปเลย กลัวเค้าจะนอกใจอีก แอบส่องแชทเฟสตลอด ใครทักมาแปลก ก็จะรู้สึกไม่โอเค บางครั้งผมระแวงมากๆ จนเค้ารำคาญ ไม่คุยกับเราไปเลย พูดกับเราว่าขี้เกียจพูดแล้วว่าไม่มีอะไร  ผมเชื่อใจไม่ลง กลัวเราจะเจ็บแบบที่เคยโดนอีก แค่มีคนส่งสติ้กเกอร์หัวใจมา ผมก็จะโกรธและทักหาเค้าตลอดว่านี่ใคร ทำไมต้องมาส่งแบบนี้ กลายเป็นว่าเราเยอะ จนเค้าไม่อยากคุย ทั้งๆที่เราห่างกัน อยู่คนละปท. บางครั้งเค้าถึงขนาดอ่านแล้วไม่ตอบไปเลย พูดด้วยว่าถ้าผมจะโกรธก็ไม่แคร์ ผมผิดใช่ไหมครับที่ระแวง ผมไม่อยากเยอะหรอกครับ แต่คนมันเคยโดนมา แล้วเค้าก็ชอบแค่ว่า ผ่านมาแล้ว จะอะไรอีก เห้อออ เค้าไม่ได้โดน เค้าจะเข้าใจอะไร