แก้ไข
สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ที่เติบโตขึ้นมาบนผืนแผ่นดินไทย ผมเข้ารับการศึกษา ตั้งแต่ระดับอนุบาล. จนตอนนี้ผมศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาศาสตร์ สาขาชีวะวิทยา. ผมไม่ใช่คนไทย พ่อแม่ของผมเป็นคนเมียนมาร์ แต่มาคลอดผมที่ประเทศไทยโดยพ่อแม่ผมเข้ามาอยู่ในราชอาณาจักรไทยอย่างถูกต้องตามกฎหมายซึ่งได้มาอยู่กับนายจ้าง. และนายจ้างก็ได้ทำใบสักอย่าง ตรงหัวกระดาษ เขียนว่า บุคคลซึ่งได้รับอนุญาตให้อยู่ในราชอาณาจักรไทยเป็กรณีพิเศษ และได้ทำบัตรแรงงาน ตอนที่มาอยู่กับนายจ้างคนนี้ พ่อและแม่ของผม ก็ได้ให้กำเนิดผมขึ้น ซึ่งผมเกิดที่โรงพยาบาลมองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี และแล้ววันหนึ่งพ่อกับแม่ของผมก็ได้เปลี่ยนนายจ้างย้ายไปอยู่กับอีกนายจ้างคนหนึ่ง ทำให้พ่อและแม่ของผมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับใบสักคัญอัไรสักอย่าง จนทำให้พ่อและแม่ของผมทิ้ง ใบรับรองการเกิดของผมไว้ที่บ้านพักคนงานของนายจ้างเก่า แต่กว่าพ่อและแม่จะรู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไรมันก็สายไปแล้วพ่อและแม่ของผมจะกลับไปหา มันก็ผ่านมานับเวลาหลายปีแล้ว. คนอ่านคงจะเกิดคำถามขึ้นมาสินะครับว่าทำไมเราไม่ไปแจ้ง ว่าใบเกิดหาย ไม่ไปตรวจสอบที่โรงพยาบาลที่เกิดหรือไม่ก็อำเภอ เคยแล้วครับเคยไปหาแล้ว แต่ชื่อ พ่อ. มันไม่ตรงกับใบเกิดที่เราไปแจ้งหายทำให้ มันเกิดความวุ่นวายไปหมด พยามถามแม่แล้วว่า ตอนนั้นใส่ชื่อพ่อ ว่าอะไรใส่ชื่อแม่ว่าอะไร แม่ก็บอกไม่แน่ใจเพราะนายจ้างคนเก่า ที่พาแม่ไปคลอดที่โรงพยาบาล้ป็นคนใส่ชื่อให้ ตอนนั้นผมรู้รู้สึกโมโหแม่มาก ผมเลยถามคำถามหนึ่งแม่ไปว่า แม่ไม่รู้อะไรเลยเลยสักอย่างหรอทำไมแม่ไม่เก็บใบเกิดของหนูไว้ดีๆแต่ตอนนั้นแม่กลับตอบมาอย่างน้อยใจว่า ถ้าแม่รู้ถ้าแม่อ่านหนังสือภาษาไทยออก ตอนนั้นแม่ไม่รู้. แม่ขอโทษ คำขอโทษคำนั้นของแม่ที่แม่พูดออกมามันทำให้ผมรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตผมรู้สึกผิดมากตอนนั้นพูดไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ออกมาและขอโทษแม่ กว่าที่ผมจะรู้และมีความคิดที่จะหาใบเกิดมันก็ผ่านมานับสิบกว่าปีแล้วอะไรๆมันก็ลำบากแล้วที่จะหา ตอนนั้นผมเหลือแต่แม่และพี่สาวเพราะพ่อของผมได้เสียไปแล้วตอนผมอยู่ ป.4 ตอนนี้ผมถือบัตรบุคคลไม่มีสถานะทางทะเบียนหรือที่เรียกกันว่าบัตรสิบปีครับ  ผมยังเรียนอยู่ที่กรุงเทพปริญญาตรีตอนนี้ปี2แล้วครับ  ผมขอวอนท่านผู้ใหญ่ใจดีช่วยให้เด็กคนนี้ได้มีสิทธ์อะไรบ้างหน่อยน่ะครับผมก็มีความฝันผมก็อยากให้แม่สบาย