วอลลเลย์บอลสมัยใหม่ นิยมการเสริฟ แบบโฟลตติ้ง คือการเสริมแล้วให้ลูกมันส่าย ซึ่งทีมไทย ก็เปลี่ยนการเสริฟแบบโฟลตติ้งกันหมด

ุถ้าพูดถึงการเสริฟ เกา คงเป็นฮีจิน ยุ่น คงเป็นนาเบย่าไทย คือ ปู ที่ลักษณะการเสริฟคล้ายๆกัน คือ ส่าย แรง เลียดเนต

การเสริฟแบบโฟลตติ้ง คือ การตีเข้าไปตรงจุกปั้มลมของลูกบอลโดยฝ่ามือ ต้องตั้งฉากกับจุกสูบลมเลย ดังนั้น จึงมัการเสริฟ อยู่ 3 แบบเอาแบบเข้าใจง่ายๆ คือตีใต้ลูก จะส่าย จะโด่งและมักจะตกก่อนจะถึงตัวรับ คนที่เสริฟแบบนี้ มีออน แนน

แบบตีมือกระทบบอลแบบตั้งฉากกับพื้น บอลจะส่ายจะเลียดเนต เสี่ยงติดเนต เสี่ยงออก ถ้าไม่ออก ก็จะเข้าหน้าอก รับยากคนเสริฟแบบนี้ มี ปู ซาร่า PJ เป็นการเสริฟแบบหวังผลได้เลย

ตีแบบด้านบนของลูก ส่วนมากคนสูงมักจะเสริฟแบบนี่ ส่ายแล้วกดลง คิม ก็เสริฟแบบนี้ ของไทย ก็จะเป็นแบบเตย

จริงๆแล้ว แต่ละคนจะถูกฝึกมาให้เสริฟคนละแบบ หวังผลต่างกันไป เสริฟคนละแบบ น้ำหนักบอลก็จะไม่เท่ากัน คนรับจะได้กะน้ำหนักบอลได้ยาก