๑. ไม่มีใครถนัดถอดความหรือเขียนกลอนเป็นมาตั้งแต่เกิด ไม่ถนัดก็ควรทดลอง ฝึกฝน แสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราพยายามแล้ว

๒. การบ้านที่ครูให้ ครูต้องสอน ต้องมีตัวอย่าง ต้องมีการฝึกแต่งในห้องก่อนแล้ว

๓. การบ้าน โดยเฉพาะการแต่งคำประพันธ์ เป็นการฝึกฝนการจัดการความคิด การเรียบเรียง ซึ่งจะส่งผลไปสู่การคิดอย่างเป็นระบบภายใต้เงื่อนไขต่างๆ หมายถึงจะเป็นประโยชน์มากกับตัวผู้ฝึกแต่งคำประพันธ์เอง

๔. การบ้าน ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย ทำถูกก็ได้รับเครื่องหมายถูก ได้คำชม ทำผิด ก็ได้เครื่องหมายผิด ได้ข้อคิดเห็นสำหรับการแก้ไข แล้วก็ปรับปรุงให้ถูกต้อง ได้รู้ว่าตัวเองผิดตรงไหน เข้าใจสิ่งไรคลาดเคลื่อน

๕. นักเรียนที่ดีจึงควร ค่อยฝึกฝน ทบทวนสิ่งที่ครูสอน ลองผิดลองถูก (ซึ่งกรณีนี้ไม่ใช่เรื่องอันตราย) แล้วค่อยนำมาวางเพื่อขอคำปรึกษาในถนนนักเขียนนี้ก็ยังได้

ลองดูนะ... ถ้ารักตัวเอง

อ้างอิงจากคุณ SONG982