วันนี้เราออกไปดูหนังแล้วก็กินข้าวเที่ยงกับพ่อแม่ แล้วมีเด็กอายุไม่น่าถึง 5ขวบนั่งโต๊ะข้างๆ นั่งกินข้าวไปสักพักเด็กอิ่มแล้วแต่ผู้ใหญ่ยังกินไม่เสร็จเด็กเลยเริ่มงอแง
แม่เราหันไปมองแล้วก็กลับมาคุยกับเราว่าเหมือนเราตอนเด็กๆเลย น่าจับมาตีซะให้เข็ด เราเลยลองนั่งนึกดูแล้วก็ประหลาดใจเพราะเท่าที่จำได้เราไม่เคยโดนพ่อหรือแม่ตีเลย เราเลยถามกลับไปว่าน่าตีแล้วทำไมไม่โดนตีเลยล่ะ
พ่อเราก็บอกเราว่าตอนเรายังอยู่อนุบาล1 เคยก่อเรื่องทำตู้ปลาแตกไปทีหนึ่ง พ่อก็จะตีเราแล้วแหละ แต่กำลังง้างมือขึ้นมาเราก็จ้องหน้าพ่อแล้วถามกลับไปว่ากล้าทำเหรอ (เรายังงงเลยว่าใช้คำนี้จริงเหรอแต่พ่อบอกว่าเราพูดแบบนี้เเหละพ่อจำได้แม่น) พ่อเลยชะงักแล้วคิดไปคิดมาก็ไม่ตีเรา และหลังจากนั้นก็ไม่เคยตีเราอีกเลย รวมถึงบอกแม่ด้วยว่าห้ามตีเรา
เราได้ยินพ่อพูดแบบนั้นเราก็ถามกลับว่าเรื่องจริงเหรอ ตอนเด็กนี่กล้าขนาดนั้นเชียว แม่ก็บอกว่ากล้ากว่านี้ก็เคยมาแล้ว สมัยอยู่ป.5 เราเคยทำอะไรสักอย่างให้แม่โกรธ แม่ลงโทษโดยการไม่พูดด้วย ไม่หาข้าว หาขนมให้กินตามปกติ แล้วบอกว่าจะไม่เลี้ยงเราเเล้ว แม่นึกว่าสักวันสองวันเราจะสำนึกแล้วกลับมาขอโทษแม่ แต่ความจริงกลับกลายเป็นว่าเราใช้ชีวิตลั้ลล้ากว่าตอนที่มีแม่ดูแลอีก
เราจำได้รางๆว่าหลังจากแม่บอกว่าจะไม่เลี้ยงเรา เราก็วิ่งไปหาตากับยายแล้วบอกว่าเลี้ยงเราแทนแม่หน่อย เขาก็บอกว่าได้
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตชิลๆไป แม่ไม่คุยกับเรา เราก็ไม่คุย ไม่ให้เงินค่าขนม ก็ไปขอยาย ไม่หากับข้าวให้เราก็ไปกินกับยาย ไม่ก็เอาเงินที่ปู่ย่าตายายให้พิเศษมาเรื่อยๆ เอาไปซื้อของที่อยากกินเอง ตามปกติถ้าเรานอนดึกแม่จะขึ้นมาไล่ให้ไปนอน แต่พอแม่ไม่สนใจเราก็ไปเช่าหนังบ้าง การ์ตูนบ้าง มานอนดูจนดึกทุกวัน วันไหนพ่อไม่ว่างแม่ต้องไปส่งเราไปโรงเรียนแทนเราก็ไม่ไปกับแม่แต่วิ่งไปกับลุง(ลูกลุงเรียนโรงเรียนเดียวกับเรา) แทน เป็นแบบนี้เกือบสองอาทิตย์ แต่สุดท้ายแม่ทนไม่ไหวเอง จะมาคุยกับเรา เราก็ไม่สนใจ สุดท้ายแม่เลยไปซื้อการ์ตูนมาให้เรา 20กว่าเล่ม (จำได้แม่นเลยว่าคือชาแมนคิง ช่วงนั้นกำลังบ้ามาก) เอามายื่นให้ เราเลยถามไปว่าเอามาทำไม นางก็บอกว่าให้ แล้วเดี๋ยวออกไปกินข้าวข้างนอกกันนะ สุดท้ายเราก็เห็นแก่การ์ตูนเลยตกลงคืนดีกันไปแบบงงๆ
เราฟังที่พ่อแม่เล่าแล้วยังนึกเลยว่าทำไปได้ไงเนี่ย แถมยังจำไม่ค่อยจะได้อีกเลยอยากรู้ว่าคนอื่นมีไหมคะวีรกรรมแสบๆสมัยเด็ก ที่ไม่น่าจะลืม แต่ดันลืมไปซะงั้น
เคยมีวีรกรรมสมัยเด็กที่แสบจนไม่น่าลืม แต่ดันลืมจนต้องให้คนอื่นเล่าให้ฟังถึงจะนึกออกกันไหมคะ
แม่เราหันไปมองแล้วก็กลับมาคุยกับเราว่าเหมือนเราตอนเด็กๆเลย น่าจับมาตีซะให้เข็ด เราเลยลองนั่งนึกดูแล้วก็ประหลาดใจเพราะเท่าที่จำได้เราไม่เคยโดนพ่อหรือแม่ตีเลย เราเลยถามกลับไปว่าน่าตีแล้วทำไมไม่โดนตีเลยล่ะ
พ่อเราก็บอกเราว่าตอนเรายังอยู่อนุบาล1 เคยก่อเรื่องทำตู้ปลาแตกไปทีหนึ่ง พ่อก็จะตีเราแล้วแหละ แต่กำลังง้างมือขึ้นมาเราก็จ้องหน้าพ่อแล้วถามกลับไปว่ากล้าทำเหรอ (เรายังงงเลยว่าใช้คำนี้จริงเหรอแต่พ่อบอกว่าเราพูดแบบนี้เเหละพ่อจำได้แม่น) พ่อเลยชะงักแล้วคิดไปคิดมาก็ไม่ตีเรา และหลังจากนั้นก็ไม่เคยตีเราอีกเลย รวมถึงบอกแม่ด้วยว่าห้ามตีเรา
เราได้ยินพ่อพูดแบบนั้นเราก็ถามกลับว่าเรื่องจริงเหรอ ตอนเด็กนี่กล้าขนาดนั้นเชียว แม่ก็บอกว่ากล้ากว่านี้ก็เคยมาแล้ว สมัยอยู่ป.5 เราเคยทำอะไรสักอย่างให้แม่โกรธ แม่ลงโทษโดยการไม่พูดด้วย ไม่หาข้าว หาขนมให้กินตามปกติ แล้วบอกว่าจะไม่เลี้ยงเราเเล้ว แม่นึกว่าสักวันสองวันเราจะสำนึกแล้วกลับมาขอโทษแม่ แต่ความจริงกลับกลายเป็นว่าเราใช้ชีวิตลั้ลล้ากว่าตอนที่มีแม่ดูแลอีก
เราจำได้รางๆว่าหลังจากแม่บอกว่าจะไม่เลี้ยงเรา เราก็วิ่งไปหาตากับยายแล้วบอกว่าเลี้ยงเราแทนแม่หน่อย เขาก็บอกว่าได้
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตชิลๆไป แม่ไม่คุยกับเรา เราก็ไม่คุย ไม่ให้เงินค่าขนม ก็ไปขอยาย ไม่หากับข้าวให้เราก็ไปกินกับยาย ไม่ก็เอาเงินที่ปู่ย่าตายายให้พิเศษมาเรื่อยๆ เอาไปซื้อของที่อยากกินเอง ตามปกติถ้าเรานอนดึกแม่จะขึ้นมาไล่ให้ไปนอน แต่พอแม่ไม่สนใจเราก็ไปเช่าหนังบ้าง การ์ตูนบ้าง มานอนดูจนดึกทุกวัน วันไหนพ่อไม่ว่างแม่ต้องไปส่งเราไปโรงเรียนแทนเราก็ไม่ไปกับแม่แต่วิ่งไปกับลุง(ลูกลุงเรียนโรงเรียนเดียวกับเรา) แทน เป็นแบบนี้เกือบสองอาทิตย์ แต่สุดท้ายแม่ทนไม่ไหวเอง จะมาคุยกับเรา เราก็ไม่สนใจ สุดท้ายแม่เลยไปซื้อการ์ตูนมาให้เรา 20กว่าเล่ม (จำได้แม่นเลยว่าคือชาแมนคิง ช่วงนั้นกำลังบ้ามาก) เอามายื่นให้ เราเลยถามไปว่าเอามาทำไม นางก็บอกว่าให้ แล้วเดี๋ยวออกไปกินข้าวข้างนอกกันนะ สุดท้ายเราก็เห็นแก่การ์ตูนเลยตกลงคืนดีกันไปแบบงงๆ
เราฟังที่พ่อแม่เล่าแล้วยังนึกเลยว่าทำไปได้ไงเนี่ย แถมยังจำไม่ค่อยจะได้อีกเลยอยากรู้ว่าคนอื่นมีไหมคะวีรกรรมแสบๆสมัยเด็ก ที่ไม่น่าจะลืม แต่ดันลืมไปซะงั้น