ผมเคยมีแฟนคนนึงที่คบกันนานพอสมควร ผมเจอเค้านานมากแล้วแต่ไม่เคยคุยกัน มีวันนึงผมทักไปหาเค้าเล่นๆ...เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนย้ายเข้ามหาลัยเดียวกัน ตอนนนั้นเราก็อยู่ด้วยกันดูแลกัน แต่ต้องเลิกกันไปเพราะสังคมที่ใหญ่ขึ้น แฟนผมเค้าน่ารักเฟรนลี่มาก ตอนนั้นที่เลิกผมเจ็บมาก ทำใจนานมาก กะแบบจะตัดขาดจริงๆ แต่ในทุกๆวันยันตอนนี้ เกือบ2 ปี ผมยังคงนอนไม่หลับยังฝันถึง เรื่องเมื่อก่อน แต่แค่คนในฝันมันไม่ใช่ผมแต่เป็นแฟนใหม่ของแฟนเก่าผม
ผมไม่อยากคิดเลย ทุกวันมานี้ผมยังจำอะไรๆทุกอย่างได้ ไม่ใช่ว่าผมหาใครไม่ได้เลย ผมก็มีคนคุยมาอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็เลิกกันไป เพราะเรื่องพวกนนี้ยังคอยตามหลอนผมอยู่ทุกวัน ผมยังคิดถึง 555 มันอาจจะเป็นเรื่องตลกของบางคนหรือใครอาจมองว่ามันปัญญาอ่อน ผมก็ว่าผมปัญญาอ่อนเรื่องพวกนี้ แต่กับคนนี้ผมกับไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย ผมพยายามแล้ว มีช่วงหนึ่งผมกลับมาคุยกับแฟนเก่า แต่สุดท้ายก็เลิกกันไป ผมคิดว่ามันจะดี แล้วคิดว่าเลิกครั้งนี้จะหยุดเรื่องพวกนี้เเล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สำหรับผมความรักพวกนี้มันเล็กน้อยมาก แต่กับผญคนนี้ผมลืมไม่ได้จริงๆ ผมเคยลองคิดที่จะเกียจเค้าไปเลย เพราะที่ผมเจอก็หนักหนามาก แต่ผมก็เกลียดเค้าไม่ลง ผมไม่ได้อยากน้ำเน่าแต่แบบ ผมอยากยอมรับที่จะเห็นเค้ายืนกับอีกคน แล้วผมยิ้มยินดีกับเค้าได้ ยอมรับได้ โดยที่ไม่ต้องหนีหน้า กับแฟนเก่าคนไหนๆ ผมก็ทำได้หมดยินดีกับเค้ามาตลอด ผมอาจจะหลอนจริงๆก็ได้ ผมแค่อยากระบายขอโทดถ้าผมเขียนผิดๆถูกๆ