หมู่บ้านในจังหวัดเชียงรายแห่งหนึ่ง
ตั้งแต่เติบโตมาเท่าที่จำความได้ฉันต้องใช้ชีวิตเป็นนักเรียนประจำเดินทางออกหมู่บ้านบ่อยๆ
ตอนนี้ทุกอย่างในหมู่บ้านเปลี่ยนแปลไปเกือบหมดแล้ว..แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยในหมู่บ้านเราก็คือ...ถนน..ที่แสนอนาถ
ถนนที่เราใช้เดินทางเข้าออกหมู่บ้านตลอด..ก็ดีตามช่วงฤดูกาลแหละ...กลับบ้านช่วงหน้าฝนทีไหร่..บางครั้งยังแอบคิดว่านี่..หมู่บ้านกูใช่ป่ะเนี้ย...
เป็นอย่างนี้มาเกือบ10 ปีล่ะ..เห็นซ่อมทีไหร่ก็กลับมาพัง..สงสัย??งบประมาณน้อยมั้งถนนเลยไม่ดีสักทีอยู่ไม่กี่ปีก็เหมือนเดิมตลอด
จนถึงขนาดนี้ถนนหมู่บ้านยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน......นี่กูจะจบปริญญาแล้วนะค่ะ
ผู้นำในหมู่บ้านของเราก็ของบนะแต่...แม้เราจะขอไปกว่าเขาจะมาช่วยนะ...นานเว่อร์..แต่งบที่ช่วยช่างน้อยเหลือเกิน.แล้วไงล่ะสุดท้ายก็สร้างได้แค่ถนนช่วงหนึ่งอ่ะแล้วช่วงที่เหลือล่ะ...เราก็ต้องซ้อมช่วงที่ชำรุดที่สุดดิ...เป็นอย่างงี้ตลอดแหละเดียวไม่กี่ปีถนนก็กลับมาพังอีกเพราะอุปกรณ์ที่ใช้สร้างแมร่งไม่ดูบริบทหมู่บ้านเลยลาดยางแล้วทำไมอ่ะ..บางขนาดนั้น...แค่โดนน้ำซัดก็พังล่ะ....เบื่อสุดๆๆ..อุตสาห์จะมีหมู่บ้านที่ถนนดีๆอยู่สักหน่อยที่ไหนได้..กลับบ้านมาอีกทีถนนพังล่ะ  จนปัจจุบันนี้ถนนหมู่บ้านเรายังเหมือนเดิมค่ะ........เพิ่มเติมก็คือพังและชำรุดขึ้เรื่อยๆเท่านั้นเอง
##แม้จะอยู่แดนกันดารและเป็นชาวเขา.....แต่เราก็คนค่ะ.....ต้องการถนนที่ดีๆเหมือนที่อื่นบ้าง
ถ้าไม่คิดจะช่วยทุบทิ้งค่ะ...เดียวกลับไปใช้ถนนดินแบบสมัยโบราณก็ได้อ่ะ...ดีกว่าทนใช้ถนนเป็นหลุมเป็นบ่อไปตลอดชาติค่ะ
เมื่อไหร่สังคมไทยถึงจะเห็นความสำคัญของถนนหมู่บ้านในถิ่นทุรกันดารสักที