แฟนบอกเลิกเราแทบจะเป็นบ้ารู้ว่าผิดแต่ไม่ได้ตั้งใจ ใครก็ได้ช่วยแนะนำแนวทางที อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
คือเราคบกับแฟนเรามาได้ ระยะนึง ซึ่งเราคิดว่า เราเป็นแฟนที่ดูแลเค้าดีมากคนนึงเลยค่ะ เรารักเค้ามาก ทำให้เค้าได้ทุกอย่าง
เค้าอยากได้ไร ปริปากมาเหอะ ถ้าเราทำได้เราทำค่ะ อยากกินอะไร สรรหาให้หมด มีเวลาให้เค้าเสมอ ทุกวัน
ทุกเวลา อยู่เยอะกว่าครอบครัวด้วยซ้ำ เรารู้สึกเป้นห่วงเค้า อยากให้เค้าแบบคบกับเราแล้วชีวิตดีๆๆขึ้นไป ซึ่งเราก็เปลี่ยนเค้า
ได้เยอะอยู่เหมือนกัน จากการที่บ่นๆ เรารักกันมากถึงกะขั้นพูดไปเรื่องแต่งงาน เรื่องลูก ก้มีความสุขดี แต่เรื่องทุกขมันก็มีค่ะ
แต่ในความดีที่เราทำให้ มันก็มีเรื่องแย่ๆของอยู่ เราจะเล่าสั้นๆให้ฟังแล้วกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่าคือเรา ตอนคบกันแรกๆ คือเราก็ยังติดเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนอยู่ ซึ่งเพื่อนที่เราเที่ยวประจำแก๊งเดิม คือเพื่อนผช ที่เคยแอบชอบเราตั้งแต่เด็กๆ แต่เวลามันผ่าน มา 10 ปีแล้ว ก็ไม่มีอะไรแล้วมันไม่สามารถคบกันได้แล้ว คุยๆเลิก รวมกัน 5 รอบแบบคนมันไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อะค่ะ
แต่พอหลังๆเที่ยวด้วยกันบ่อยๆเราไม่รู้เกิดไรขึ้นกะมัน 2 ครั้งล่าสุดที่เราเจอ คือ ตอนออกไปสูดอากาศสูบบุหรี่ ก็มีดราม่าใส่ตลอด บอกมันไม่เคยลืมเราเลย มันยังฝังใจทุกวันนี้ ว่าทำไมเราถึงทิ้งมันไป หายไป เราก็แบบได้แต่ขอโทษ ก็ไม่ได้อะไรปล่อยมันเวิ้นไป แต่แบบเราก็แอบอึ้งนิดนึงคือ แบบอะไรจะขนาดนั้น มีคนที่ลืมเราไม่ได้ด้วยหรอ แบบ น่าจดจำขนาดนั้นเลย ก็รู้สึกดีนิดนึง พอเข้ามาที่โต๊ะแบบ เพื่อนเราคนนี้ก็มาจับมือกอด เอาหน้ามาพูดใกล้ โดนหน้า เหมือนหอมแก้มประมาณนั้น ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไร ด้วยความมึนเมานั้นเองแต่ เราก็ยังทำตัวเป้นเหมือนเพื่อนกันอยู่ไม่ได้ พิเศษอะไรกัน กลับบ้านก็ต่างคนต่างกลับ ไม่มีการลากกันกลับ เราระวังตัวเองดีมาก และดูแลตัวเองได้ แล้วเพื่อนเราตยี้เราก็รู้จักมันดี ไม่ทำอะไรแบบนี้แน่นอน แต่ด้วยความชะล่าใจ คือ คืนที่ 2 ที่ไปกับมันคือ แฟนเรามาเห้นฉากนั้นพอดี เสียใจไปยกใหญ่ถึงกะขั้นบอกเลิก เค้าคงช็อคแต่เราก็ขอโทษ ขอโอกาส สัญญากับเค้าจะไม่มีเหตุการนี้อีก เราจะไม่เที่ยวอีก ซึ่งเราก็ไม่ไปจริงๆ บลอคไลน์ไอนั้นไปเลย เราก็บอกเค้าให้ช่างน้ำหนักเราก้ดีกะเค้า แบบความผิดเราก็ยกโทษให้โอกาสหน่อย
นี่คือ ครั้งที่ 1 ของจุดเริ่มต้นไม่ไว้ใจ ระแวง
ผ่านมาสักระยะ เรารู้นิสัยตัวเองเลย เราเป็นคนอัธยาศัย ดี พูดเก่ง เฟรนลี่ ตรงๆคือเข้าใจโลกผชได้อะคะ ก็จะมีเพื่อนผุ้ชายเยอะส่วนใหญ่ที่คุยด้วย แต่ก็เป้นเพื่อนจริงๆเราก็จะบอกแฟนเราแต่แบบเค้าก็เหมือนจะโอเคแต่สุดท้าย ก็หึงอยู่ดี จนเราต้องบอกเพื่อน ไม่ต้องทักมาละ แฟนหึงซึ่งเพื่อนเราก็เข้าใจทุกคน
แต่ ด้วยความที่เป้นเพื่อน บางทีเพื่อนผช ปากเสีย ชอบแซวก็มีโผล่มา หลีกเลี่ยงไม่ได้ ละเวลาเราคุยกะเพื่อนมันก็แบบ มีดีๆและแย่มาก เวลาแฟนขอดูมือถือ ก็จะไม่ค่อยอยากให้ดูเพราะเดี่ยวก้งอน ทำไมต้องคุยกะไอนี่ แต่พอเราไม่ให้ดูก้หาว่ากิ๊กกันมีความลับ เห้ออ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็ปล่อยไปค่อยๆอธิบาย
ระหว่างที่คบมันก้มีเรื่องดีเรื่องแย่ๆ ปนๆ กันไป เราขี้บ่น เอาแต่ใจก็มี มากส่วนใหญ่ แต่สิ่งที่บ่นคืออยากให้มันออกมาดี อยากให้ปรับตัวให้ดีขึ้นไม่ไร้สาระ
แฟนเรา มีทั้งดีไม่ดีรวมไป แต่ชั้นรับได้หมดค่ะ คนเราแก้ไขกันได้
ผ่านมาสักพักเหตุการณ คนอื่นก็เข้ามาอีก เหตุการณนี้เป็นจุดจบของเราสองคน
มีรุ่นพี่คนนึง เคยเห็นนานละแหละ แต่ก็ไม่ได้อะไร อยู่ๆก็เค้าก็ทักมาคุยแบบ เราด้วยความเฟรนลี่ก็เออ คุยได้ เพราะเราก้มีแฟนแล้วเปิดเผยลงรูปมีให้เหน
เค้าก็มาคุยแบบ เรื่องทั่วไป เรื่องเค้าชีวิตเค้า แฟนเค้า เรื่องงานเรื่องธุรกิจต่างๆนุ้นนี่นั่น โอเคเราก็คิดรเออ ก็แลกเปลี่ยนความคิดไม่ได้อะไรอะ
แต่เหมือนเวลาพี่แกคุยก็ดูจะอารมณจีบๆเรานิ่งใส่ตลอด ไม่เคยตอบไม่เคยอะไร เวลาคุยเราก็ทำตัวเฉยๆแบบ เอออคงเหงาแหละ มีปัญากะแฟนอีกอะไร
เราก้ให้คำปรึกษาไป เรารู้จักมา 2 อาทิตย แต่ก็ไม่ได้มุ้งมมิ้ง คุยกันแบบรุ่นพี่เพื่อนอะคะ ก็มีแบบ แกล้งแซว เฟซ บ้าง ไอจีบ้างเล็กกน้อย ไม่พิเศษหรือไร ไมไ่ด้ติดโทรสับตอบแต่แชทนะ เพราะเราอยู่กะแฟนเราตลอดนอนด้วยกันทุกคืน เราก็คิดเออมันไม่มีไร เราก็ไมต้องบอกเค้าก็ได้หรือไรเรื่องคนนี้
แต่เราไม่ได้คิดอะไรจริงๆ คือ โตแล้วแบบมีคอนเนคชั่นไว้ไม่เสียหาย เผื่ออนาคตใครจะไปรู้ อาจจะได้ร่วมงานช่วยเหลือกัน
เพราะเราก็จบเมืองนอกมา เพื่อนมหาลัยเรานี่ต่างชาติล้วน เพื่อนไทยก็ทีโรงเรียนกะเพื่อนเก่าๆ แค่นี้แหละ เพื่อนใหม่ๆ ไม่ค่อยมีหรอก
แต่สิ่งที่เราคิด แฟนเราไม่คิดงงั้นไง เค้ามองว่าเรามีคนอื่นเลย แบบ คุยกะอื่น !! คืนนั้นเค้ามาถามเรา แบบ คุยกะคนนี้หรอ เราแบบ อึ้งไปแปบนึงรุ้ได้ไงละโกหกไม่เก่งด้วยเราก็ตอบอืม แต่ก็พยายามอธิบาย แต่เค้าไม่ฟังเลย ส่งแชทที่พูดกะไอนั่น ว่าแบบ เออ คือเราไม่ได้ชอบพี่เค้าไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ต้องมายุ่งกะเราละ ให้กลับไปเคลียเรื่องเค้ากะแฟนเก่าเราไม่เคยอะไรกันไม่ต้องลากเราเข้าไปเกี่ยวในเรื่องของเค้า (คือไอรุ่นพี่คนนี้ เหมือนแบบจะเอาเราเค้าไปเกี่ยวข้องแบบ ก้งงๆแบบ เอาาประหลาดแต่ไม่ได้อะ ) เราก็พูดๆไปว่าเรารักแฟนเรา จบตรงนี้เหอะไม่ให้วุ่นวาย บลาๆๆๆ ละก็แบบส่งแชทให้ดู ลักษณะ เราบอกไปรุ่นพี่คนนั้นว่าให้ลองไปคิดดูเรื่องแฟนเก่าอย่าใช่อารมตัดสิน นุ้นนี่นั่น แบบเราให้คำปรึกษาไรงี้ คือมันยาวอะอันนี้ สรุปคร่าวๆพอนึกออกกันนะคะ
แต่แฟนเราไม่ฟังเลย ไม่สนใจเลิก บอกเลิกเราอย่างเดียว ไม่ให้โอกาสเราเลย ไม่รับโทรสับเลย ไลนไปถามคำตอบคำ
บางทีก็พูดดี แต่ส่วนใหญ่ก็ตอบ อืม เคๆ แค่นี้ ผ่านมา 10 กว่าวันแล้วเป้นแบบนี้
ตอนนี้เรารู้แล้วว่า ผิด 1 ถ้าไม่ได้คิดอะไร จริงๆไม่ควรคุย 2 ไม่ควรทำให้แฟนไม่สบายใจอีกถ้ารักเค้าจริง
แต่ด้วยความที่เราแบบคิดว่าไม่มีไร ไม่ได้เสียหายเราเลยทำมัน
ตอนนี้เราก็สำนึกผิดแล้ว ห้ามเฟรนลี่ หรือ เป็นมิตรกะใครทั้งนั้น ก็บอกขอโทษสะระพัด
เราเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะเราแบบไม่ได้ตั้งใจจริงๆเรากินไม่ได้นอนไม่หลับ ทรมานมาก ทุกๆ ร้องไห้เกือบทุกวัน
เราพยามยามง้อ พยายามคุย เราคิดถึงเค้าตลอดเวลาจริงๆ ไม่รุ้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่เค้าก็นิ่งมาก เราหวังว่าเค้าจะให้อภัยแต่ก็ไม่รู้จะให้มั้ย หวังอยากจะหลับมาเปนเหมือนเดิมแต่ความหวังเลือนลางมาก
เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย เค้าพอแล้ว ไม่มีความสุขเป้นทุกข
คือเราก็รู้แต่แบบคนเราปรับกันได้ สักวันทุกอย่างมันจะลงตัว ต่เค้าบอกเค้าไม่อยากทนแล้ว ยังไม่อยากกลับไปตอนนี้สบายใจ
ครั้งนี้ร้ายแรงมากแฟนเราเหมือนจะไม่กลับเลยยราอยากปล่อยเค้าไป แต่เราก็ทำไม่ได้ เรายังรักยังห่วงเค้าตลอดเวลา
ใครก็ได้ช่วยแนะนำเราที เราต้องทำยังไง ? คือเราอยากอยู่กับเค้าต่อและพร้อมจะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่มันสายไปแล้วรึป่าว
แฟนบอกเลิกเราแทบจะเป็นบ้ารู้ว่าผิดแต่ไม่ได้ตั้งใจ ใครก็ได้ช่วยแนะนำแนวทางที อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เค้าอยากได้ไร ปริปากมาเหอะ ถ้าเราทำได้เราทำค่ะ อยากกินอะไร สรรหาให้หมด มีเวลาให้เค้าเสมอ ทุกวัน
ทุกเวลา อยู่เยอะกว่าครอบครัวด้วยซ้ำ เรารู้สึกเป้นห่วงเค้า อยากให้เค้าแบบคบกับเราแล้วชีวิตดีๆๆขึ้นไป ซึ่งเราก็เปลี่ยนเค้า
ได้เยอะอยู่เหมือนกัน จากการที่บ่นๆ เรารักกันมากถึงกะขั้นพูดไปเรื่องแต่งงาน เรื่องลูก ก้มีความสุขดี แต่เรื่องทุกขมันก็มีค่ะ
แต่ในความดีที่เราทำให้ มันก็มีเรื่องแย่ๆของอยู่ เราจะเล่าสั้นๆให้ฟังแล้วกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่าคือเรา ตอนคบกันแรกๆ คือเราก็ยังติดเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนอยู่ ซึ่งเพื่อนที่เราเที่ยวประจำแก๊งเดิม คือเพื่อนผช ที่เคยแอบชอบเราตั้งแต่เด็กๆ แต่เวลามันผ่าน มา 10 ปีแล้ว ก็ไม่มีอะไรแล้วมันไม่สามารถคบกันได้แล้ว คุยๆเลิก รวมกัน 5 รอบแบบคนมันไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อะค่ะ
แต่พอหลังๆเที่ยวด้วยกันบ่อยๆเราไม่รู้เกิดไรขึ้นกะมัน 2 ครั้งล่าสุดที่เราเจอ คือ ตอนออกไปสูดอากาศสูบบุหรี่ ก็มีดราม่าใส่ตลอด บอกมันไม่เคยลืมเราเลย มันยังฝังใจทุกวันนี้ ว่าทำไมเราถึงทิ้งมันไป หายไป เราก็แบบได้แต่ขอโทษ ก็ไม่ได้อะไรปล่อยมันเวิ้นไป แต่แบบเราก็แอบอึ้งนิดนึงคือ แบบอะไรจะขนาดนั้น มีคนที่ลืมเราไม่ได้ด้วยหรอ แบบ น่าจดจำขนาดนั้นเลย ก็รู้สึกดีนิดนึง พอเข้ามาที่โต๊ะแบบ เพื่อนเราคนนี้ก็มาจับมือกอด เอาหน้ามาพูดใกล้ โดนหน้า เหมือนหอมแก้มประมาณนั้น ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไร ด้วยความมึนเมานั้นเองแต่ เราก็ยังทำตัวเป้นเหมือนเพื่อนกันอยู่ไม่ได้ พิเศษอะไรกัน กลับบ้านก็ต่างคนต่างกลับ ไม่มีการลากกันกลับ เราระวังตัวเองดีมาก และดูแลตัวเองได้ แล้วเพื่อนเราตยี้เราก็รู้จักมันดี ไม่ทำอะไรแบบนี้แน่นอน แต่ด้วยความชะล่าใจ คือ คืนที่ 2 ที่ไปกับมันคือ แฟนเรามาเห้นฉากนั้นพอดี เสียใจไปยกใหญ่ถึงกะขั้นบอกเลิก เค้าคงช็อคแต่เราก็ขอโทษ ขอโอกาส สัญญากับเค้าจะไม่มีเหตุการนี้อีก เราจะไม่เที่ยวอีก ซึ่งเราก็ไม่ไปจริงๆ บลอคไลน์ไอนั้นไปเลย เราก็บอกเค้าให้ช่างน้ำหนักเราก้ดีกะเค้า แบบความผิดเราก็ยกโทษให้โอกาสหน่อย
นี่คือ ครั้งที่ 1 ของจุดเริ่มต้นไม่ไว้ใจ ระแวง
ผ่านมาสักระยะ เรารู้นิสัยตัวเองเลย เราเป็นคนอัธยาศัย ดี พูดเก่ง เฟรนลี่ ตรงๆคือเข้าใจโลกผชได้อะคะ ก็จะมีเพื่อนผุ้ชายเยอะส่วนใหญ่ที่คุยด้วย แต่ก็เป้นเพื่อนจริงๆเราก็จะบอกแฟนเราแต่แบบเค้าก็เหมือนจะโอเคแต่สุดท้าย ก็หึงอยู่ดี จนเราต้องบอกเพื่อน ไม่ต้องทักมาละ แฟนหึงซึ่งเพื่อนเราก็เข้าใจทุกคน
แต่ ด้วยความที่เป้นเพื่อน บางทีเพื่อนผช ปากเสีย ชอบแซวก็มีโผล่มา หลีกเลี่ยงไม่ได้ ละเวลาเราคุยกะเพื่อนมันก็แบบ มีดีๆและแย่มาก เวลาแฟนขอดูมือถือ ก็จะไม่ค่อยอยากให้ดูเพราะเดี่ยวก้งอน ทำไมต้องคุยกะไอนี่ แต่พอเราไม่ให้ดูก้หาว่ากิ๊กกันมีความลับ เห้ออ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็ปล่อยไปค่อยๆอธิบาย
ระหว่างที่คบมันก้มีเรื่องดีเรื่องแย่ๆ ปนๆ กันไป เราขี้บ่น เอาแต่ใจก็มี มากส่วนใหญ่ แต่สิ่งที่บ่นคืออยากให้มันออกมาดี อยากให้ปรับตัวให้ดีขึ้นไม่ไร้สาระ
แฟนเรา มีทั้งดีไม่ดีรวมไป แต่ชั้นรับได้หมดค่ะ คนเราแก้ไขกันได้
ผ่านมาสักพักเหตุการณ คนอื่นก็เข้ามาอีก เหตุการณนี้เป็นจุดจบของเราสองคน
มีรุ่นพี่คนนึง เคยเห็นนานละแหละ แต่ก็ไม่ได้อะไร อยู่ๆก็เค้าก็ทักมาคุยแบบ เราด้วยความเฟรนลี่ก็เออ คุยได้ เพราะเราก้มีแฟนแล้วเปิดเผยลงรูปมีให้เหน
เค้าก็มาคุยแบบ เรื่องทั่วไป เรื่องเค้าชีวิตเค้า แฟนเค้า เรื่องงานเรื่องธุรกิจต่างๆนุ้นนี่นั่น โอเคเราก็คิดรเออ ก็แลกเปลี่ยนความคิดไม่ได้อะไรอะ
แต่เหมือนเวลาพี่แกคุยก็ดูจะอารมณจีบๆเรานิ่งใส่ตลอด ไม่เคยตอบไม่เคยอะไร เวลาคุยเราก็ทำตัวเฉยๆแบบ เอออคงเหงาแหละ มีปัญากะแฟนอีกอะไร
เราก้ให้คำปรึกษาไป เรารู้จักมา 2 อาทิตย แต่ก็ไม่ได้มุ้งมมิ้ง คุยกันแบบรุ่นพี่เพื่อนอะคะ ก็มีแบบ แกล้งแซว เฟซ บ้าง ไอจีบ้างเล็กกน้อย ไม่พิเศษหรือไร ไมไ่ด้ติดโทรสับตอบแต่แชทนะ เพราะเราอยู่กะแฟนเราตลอดนอนด้วยกันทุกคืน เราก็คิดเออมันไม่มีไร เราก็ไมต้องบอกเค้าก็ได้หรือไรเรื่องคนนี้
แต่เราไม่ได้คิดอะไรจริงๆ คือ โตแล้วแบบมีคอนเนคชั่นไว้ไม่เสียหาย เผื่ออนาคตใครจะไปรู้ อาจจะได้ร่วมงานช่วยเหลือกัน
เพราะเราก็จบเมืองนอกมา เพื่อนมหาลัยเรานี่ต่างชาติล้วน เพื่อนไทยก็ทีโรงเรียนกะเพื่อนเก่าๆ แค่นี้แหละ เพื่อนใหม่ๆ ไม่ค่อยมีหรอก
แต่สิ่งที่เราคิด แฟนเราไม่คิดงงั้นไง เค้ามองว่าเรามีคนอื่นเลย แบบ คุยกะอื่น !! คืนนั้นเค้ามาถามเรา แบบ คุยกะคนนี้หรอ เราแบบ อึ้งไปแปบนึงรุ้ได้ไงละโกหกไม่เก่งด้วยเราก็ตอบอืม แต่ก็พยายามอธิบาย แต่เค้าไม่ฟังเลย ส่งแชทที่พูดกะไอนั่น ว่าแบบ เออ คือเราไม่ได้ชอบพี่เค้าไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ต้องมายุ่งกะเราละ ให้กลับไปเคลียเรื่องเค้ากะแฟนเก่าเราไม่เคยอะไรกันไม่ต้องลากเราเข้าไปเกี่ยวในเรื่องของเค้า (คือไอรุ่นพี่คนนี้ เหมือนแบบจะเอาเราเค้าไปเกี่ยวข้องแบบ ก้งงๆแบบ เอาาประหลาดแต่ไม่ได้อะ ) เราก็พูดๆไปว่าเรารักแฟนเรา จบตรงนี้เหอะไม่ให้วุ่นวาย บลาๆๆๆ ละก็แบบส่งแชทให้ดู ลักษณะ เราบอกไปรุ่นพี่คนนั้นว่าให้ลองไปคิดดูเรื่องแฟนเก่าอย่าใช่อารมตัดสิน นุ้นนี่นั่น แบบเราให้คำปรึกษาไรงี้ คือมันยาวอะอันนี้ สรุปคร่าวๆพอนึกออกกันนะคะ
แต่แฟนเราไม่ฟังเลย ไม่สนใจเลิก บอกเลิกเราอย่างเดียว ไม่ให้โอกาสเราเลย ไม่รับโทรสับเลย ไลนไปถามคำตอบคำ
บางทีก็พูดดี แต่ส่วนใหญ่ก็ตอบ อืม เคๆ แค่นี้ ผ่านมา 10 กว่าวันแล้วเป้นแบบนี้
ตอนนี้เรารู้แล้วว่า ผิด 1 ถ้าไม่ได้คิดอะไร จริงๆไม่ควรคุย 2 ไม่ควรทำให้แฟนไม่สบายใจอีกถ้ารักเค้าจริง
แต่ด้วยความที่เราแบบคิดว่าไม่มีไร ไม่ได้เสียหายเราเลยทำมัน
ตอนนี้เราก็สำนึกผิดแล้ว ห้ามเฟรนลี่ หรือ เป็นมิตรกะใครทั้งนั้น ก็บอกขอโทษสะระพัด
เราเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะเราแบบไม่ได้ตั้งใจจริงๆเรากินไม่ได้นอนไม่หลับ ทรมานมาก ทุกๆ ร้องไห้เกือบทุกวัน
เราพยามยามง้อ พยายามคุย เราคิดถึงเค้าตลอดเวลาจริงๆ ไม่รุ้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่เค้าก็นิ่งมาก เราหวังว่าเค้าจะให้อภัยแต่ก็ไม่รู้จะให้มั้ย หวังอยากจะหลับมาเปนเหมือนเดิมแต่ความหวังเลือนลางมาก
เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย เค้าพอแล้ว ไม่มีความสุขเป้นทุกข
คือเราก็รู้แต่แบบคนเราปรับกันได้ สักวันทุกอย่างมันจะลงตัว ต่เค้าบอกเค้าไม่อยากทนแล้ว ยังไม่อยากกลับไปตอนนี้สบายใจ
ครั้งนี้ร้ายแรงมากแฟนเราเหมือนจะไม่กลับเลยยราอยากปล่อยเค้าไป แต่เราก็ทำไม่ได้ เรายังรักยังห่วงเค้าตลอดเวลา
ใครก็ได้ช่วยแนะนำเราที เราต้องทำยังไง ? คือเราอยากอยู่กับเค้าต่อและพร้อมจะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่มันสายไปแล้วรึป่าว