สวัสดีค่ะ เราอยู่ปี4 น่าจะพูดได้ว่าใกล้จะจบแล้วเพราะเหลือแค่รอรับใบปริญญาอย่างเดียว แอบชอบอ.ท่านหนึ่งค่ะ เป็นอ.ที่ปรึกษาของเราเองค่ะ แกเป็นคนน่ารักมากๆ ตอนปี2 เคยสอนเราค่ะ ด้วยความที่แกสอนดีมากๆ สังเกตุพฤติกรรมของแกสักพักก็รู้ว่าแกชอบกินคุ้กกี้เลยซื้อคุ้กกี้กล่องเล็กๆมาให้แกค่ะ ตอนแรกแกไม่รับเพราะกลัวว่าเราให้หวังเกรด แต่เราได้แจกแจงไปว่าที่ให้เพราะอยากให้เป็นกำลังใจแกค่ะเพราะแกสอนดีมากๆ แกก็เลยรับไว้ จนกระทั่งปี3 อยากทำงานกับบริษัทนึงมากจึงขอให้แกเขียนใบ recomandation ให้ค่ะ คุยไปคุยมาก็รู้สึกว่าแกน่ารักดีค่ะ จนกระทั่งแกถามถึงเรื่องธีสิสว่าปี4 อยากได้ครูที่ปรึกษาคนไหน ด้วยความที่แกดีมากๆเราเลยตอบไปว่า ถ้าให้เลือกก็คงจะเลือกแก


  จนปี 4 เกิดเหตุการณ์นิดหน่อยรายชื่อเราไม่ได้อยู่ในมือแกค่ะ เด้งไปอยู่กับอ.ท่านอื่น แกก็ส่งเมลมาบอกว่าทำไมชื่อของเราถึงไม่อยู่ในมือแกเกิดอะไรขึ้น เราก็ตกใจค่ะคิดว่าแกไม่ต้องการเรา แต่แกบอกว่าเทอมนี้แกไม่ได้อยู่มหาลัยบินไปทำงานที่ไต้หวัน เราจึงจำเป็นต้องเดินเรื่องเองค่ะ ซึ่งในที่สุดเราก็ได้แกเป็นที่ปรึกษาค่ะ ตลอดระยะเวลาที่ทำธีสิส เลยทำให้ได้คุยกับแกมากขึ้นค่ะ เรียกได้ว่าที่จบมาได้ก็เพราะส่วนหนึ่งมีแกนี่แหละค่ะอยู่เบื้องหลัง ส่งเสร็จแล้วก็ยังไปหาแกเกือบทุกวันค่ะ นั่งคุยกันวันละสองชั่วโมง ก็สัพเพเหระไปเรื่อย จนแกบอกว่าแกจะบินกลับบ้านเราก็เลยบอกแกเล่นๆไปว่า

“อ. หนูอยากได้สติช(ตัวละครในดิสนีย์) ซื้อมาฝากหนูหน่อยนะคะ"

แกก็บอกว่า "ถ้าเจอจะซื้อมาฝากนะ"

จนแกกลับมาม.ก็ยังมาคุยกับแกอยู่ค่ะ เราก็ทวงเล่นๆว่า "อ.ไหนของขวัญรับปริญญาหนูล่ะคะ"

แกก็บอกว่า "ผมหาไม่เจอ เจอแต่เฮโล คิตตี้แต่ดูแล้วเราไม่น่าจะชอบเลยไม่ได้ซื้อมาให้ เดินหาสติชให้ตั้งสองวันแหนะ"  

  เราก็เศร้าๆนิดหน่อย แกเลยเอาที่คั่นหนังสือให้ค่ะ แกบอกว่าออฟฟิซแกไม่มีอะไรเหมาะกับการเป็นของขวัญเลย มีแต่ปากกากับกระดาษ แต่ได้แค่นั้นเราก็ดีใจมากๆค่ะ จนถ่ายรูปรวมเราขอให้แกมาถ่ายรูปกับเรา แกโอเคนะคะ แต่วันที่ถ่ายฝนตกเลยได้ถ่ายแค่ใต้ตึกแกเท่านั้น
แกบอกว่า "ไม่เป็นไร ค่อยหาวันอากาศดีมาถ่ายด้านนอกด้วยกันใหม่" หลังจากนั้นแกก็ชวนเราไปทานข้าวค่ะ ไปด้วยกันสองคน กินอาหารใกล้ๆม. ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันค่ะ


แต่สงสัยเรารู้สึกดีมากไปหน่อยเลยเผลอข้ามเส้น ชวนแกไปดูหนังค่ะ แต่แน่นอนก็โดนปฎิเสธ จนทางคณะส่งอีเมลมาให้เราไปถ่ายรูปรวมอีกครั้ง เราก็ชวนแกอีกนะคะ จนทำให้รู้ว่าแกบินไปทำงานที่อื่นค่ะ วันเดียวกันกับวันที่เราชวนแกไปดูหนัง ยังไม่ได้กลับมาช่วงนี้ รอกลางเดือนนี้ถึงจะกลับมาได้ เราเลยส่งไปว่าถ้าหากแกกลับมาช่วยส่งเมลมาบอกหน่อยว่าวันไหนอยากถ่ายกับแกอีกรอบจริงๆ วันรับใบจบแกมาได้มั้ย

แกตอบว่า "ตอนนี้ไม่มีสอนที่มหาลัย เรื่องเวลาตอบยากมากๆ แต่ถ้ากลับมาเมื่อไหร่จะส่งเมลมาบอก"

เราคิดว่า เราคงล้ำเส้นแกมากไปหน่อยค่ะ เพื่อนบอกให้ตัดใจนั่นอ. แต่เราตัดใจไม่ลง รู้สึกดีกับแกมากๆเลยค่ะ คิดว่าแกน่าจะรู้ความรู้สึกแล้ว แต่เพื่อนบอกว่า แกเนิร์ดน่าจะมองไม่ออกเพราะเราก็จ้อกับแกตามปกติ ส่วนอีเมลที่ชวนไปดูหนังก็เพราะว่าเพื่อนเบี้ยวนัดค่ะ แล้วตั๋วราคาแพงไม่มีทางเลือกคนอื่นไม่มีใครว่างจริงๆเลยเสี่ยงดวงลองชวนแกดู แต่ก็แป้กนั่นแหละค่ะ 5555555+

ทำยังไงดีคะ ไม่รู้ว่าวันที่จบไร้สถานะภาพเป็นศิษย์แล้วจะสารภาพรักดีมั้ย แต่ก็กลัวว่าถ้าแกปฎิเสธแล้วจะเสียคอนแท็คแกไปค่ะ แกดีมากๆจนรู้สึกกลัว เพื่อนบางคนก็บอกว่ามีหวัง อ.ที่ไหนจะเดินหาของเล่นไร้สาระให้แบบนี้ แถมยังพาไปกินข้าวสองคนอีก แต่ก็คิดว่าบางทีแกอาจจะเลี้ยงเพราะเป็นศิษย์ที่สนิท
เราไปบ่อยจนยามที่ออฟฟิซยังแซวเลยค่ะว่า เป็นครั้งแรกที่เห็นอ.ของเราพาน.ศ.ไปเลี้ยงข้าวแถมถ่ายรูปคู่ด้วยกันอีก
เราได้เมลส่วนตัวแกมานะคะ เบอร์โทรก็ได้มาแต่ไม่เคยโทรเลยค่ะ แกไม่เล่นเฟซบุ๊คค่ะ เคยขอแกแล้วแต่แกบอกว่าไม่ได้เล่น555+
คิดถึงแกมากเลยค่ะ อยากจะส่งรูปที่ถ่ายกับคณะแต่ไม่มีแกไปให้บอกว่าเสียดายแกไม่มา แต่ก็กลัวว่าจะรบกวนการทำงาน ส่วนใหญ่อีเมลเราส่งไปก็ไร้สาระทั้งนั้นแกบอกว่ามีอะไรก็ส่งมาหาได้นะ เราก็พยายามชวนแกไปงานนู่นนี่นั่นแต่ไม่เคยสำเร็จเลยค่ะ 555+ บางทีเพื่อนแกก็บินมาหาต้องพาเพื่อนเที่ยว ไม่ก็ตรงกับวันที่แกบินกลับบ้านทุกที

แกเป็นอ.ต่างชาติค่ะ ส่วนที่รู้เหตุผลที่ปฎิเสธเพราะแกบอกเหตุผลทุกครั้ง