หลายคนคงเคยไปมาเลเซียกันมาแล้ว สำหรับเรา บอกเลยค่ะว่านอกจากตึกแฝดไม่รู้จักอะไรอย่างอื่นเลย
จนวันนึงเพื่อนก็ได้ชวน ว่า เฮ้ยแก ไปเที่ยวมาเลกัน เออ ไปดิไป
หลังจากตกลงกันดิบดี บอกเลยค่ะว่าไม่หาข้อมูลไรเลยและไม่รู้ไรเลยสำหรับมาเล นอกจากตึกแฝด กับไม่ค่อยกินหมู
แต่แล้วก็มีเหตุการไม่คาดคิด คือเพื่อนเราเจ้าตัวที่ชวนไปไม่ได้!! ซึ่งเรารู้ก่อนเดินทาง 1 วัน
เราเลยตัดสินใจไปคนเดียว ในเมืองที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรเลย แต่บอกว่าได้อะไรหลายๆอย่าง ผิดไปจากที่คิดมากๆเลยทีเดียวนะ!!

เรารู้อย่างเดียวว่าเราอยากจะไปเมืองที่ชื่อว่าคาเมรอน เพราะอะไรหน่ะหรอ เห็นเพื่อนไปมามีภาพสวยๆทั้งนั้น
เลยรู้เลยว่านี่คือเป้าหมายหลักของทริปนี้
หลังจากตัดสินใจก้าวเท้าไปมาเล บอกเลยค่ะ ตั้งแต่ไปท่ารถยังไม่รู้เลย ไปหาเอาดาบหน้าหมดทุกอย่าง
ทางเอาตัวรอดที่ดีคือ ลงเครื่อง หาซิม โทรศัพท์ หาข้อมูล เอาหน้ารอดไปเรื่อยๆ
รู้ว่าอย่างแรกต้องไปท่ารถก่อน ต้องไปให้ทันก่อน รอบหมด เพราะไม่งั้นจะถึงคาเมรอน ดึกเกินไป

การเดินทางจากท่ารถไปคาเมรอน จะใช้เวลาประมาI 4 ชั่วโมงนะคะ มีแวะทานข้าวด้วย ส่วนรถจะไปจอดที่ไหน เราไม่แน่ใจนะคะ เพราะว่า คาเมรอน มีสามส่วน เราไปถึงก็ดึกพอสมควร เขาเลย จอดแค่ทานาระตะรึเปล่า ไม่แน่ใจ เลยหาสาว Backpack ที่มาคนเดียวเหมือนกัน เหมารถไป บริงซาง เพราะว่าจองที่พักข้างบนเหมือนกัน

คาเมรอน เป็นเมืองที่มีอากาศเย็นตลอดปีใครจะไปอย่าชะล่าใจแบบเรา เอาไปที่เรียกว่า กันได้ไม่มาก ตอนกลางคืนหนาวมากแทบทนไม่ไหว แถมเมื่อวานฝนก็ตกก่อนมาถึงยิ่งเย็นไปใหญ่ เราพักโรงแรม Parkland คะ หัวมุมสุด มันจะมี เราว่าที่พักที่นี่ดีนะ ดูใหม่สะอาด ติดอย่างเดียวหนาวมาก ห้องนอนเราชั้นสี่ แอร์ไม่มีแถมยังมีพัดลมให้อีกแหน่ะ หนาวจะแย่อยู่แล้วค่าาา

สถานที่ส่วนใหญ่ของที่นี่จะอยู่บนเขา ดังนั้นการเดินทางที่เราคิดว่าดีที่สุดของการไปคนเดียว คือซื้อทัวร์จ้า จัดไปกับที่โรงแรม มารับถึงหน้าโรงแรม แถมเป็นรถที่เรียกว่าเท่สุดๆไปเลย ก่อนรถจะมาหาอาหารเช้ากินก่อนดีกว่า ใกล้ๆโรงแรมมีหน้านึง คนนั่งกินกันเต็มเลย เราเลยเดินไปดูว้าาว อ่านหน่ะออก แต่ไม่เข้าใจว่าเมนูมันคืออะไร ด้วยสัญชาติญาณ คือสั่งมั่วแบบไม่มีรูปด้วยค่าาา ที่สำคุญใช้มือกินอย่างเดียวนะคะ สไตล์ของคนที่นี่ ตอนแรกกินไม่เป็นเป็น ขอช้อนมา ยิ่งยากกว่ามือเลยใช้มือตามคนอื่นเลยจ้าา