เรียนอยู่ปี 3 แล้วครับ ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนนี้มากเท่าไหร่ แต่มาช่วงหนึ่งคือเราก็ได้ไปใหนมาใหนด้วยกันบ่อยๆ บางครั้งไม่มีเพื่อนกินข้าวก็โทรเรียกมันออกมากินเป็นเพื่อน เราก็คุยกันปกติทั่วไปนะครับ ทั้งเรื่องเรียน ความรัก ตามประสาวัยรุ่น จนในที่สุดเราก็สนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม พักหลังมาเราก็เกิดความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ไม่รู้ว่าอะไร รู้สึกว่าหวงมัน เป็นห่วง คิดถึง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะว่ามันเป็นเพื่อนกัน แล้ววันหนึ่งเราก็ลองถามตัวเองก็พบคำตอบว่าเรารักมันเข้าไปแล้ว ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาตอนใหน เราก็พยายามที่จะสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อไม่ให้คิดเกินเลยไปกว่าคำว่าเพื่อน แต่ถึงว่าความรักมันเป็นเรื่องของความรู้สึก เจอกันเกือบทุกวัน คุยกันเกือบทุกวัน แต่เพื่อนคนนี้มันก็มีคนในใจของมันอยู่แล้ว ซึ่งเราสู้เขาคนนั้นไม่ได้เลย ที่จริงแล้วคนมาจีบเราก็เยอะนะ แต่เรารักไม่ได้จริงๆ เพราะเรารักเพื่อนคนนี้อยู่ เรากะว่าจะบอกมันไป ผลจะออกมายังไงก็ให้มันเป็นไปตามนั้น ให้มันเจ็บครั้งเดียวแล้วก็มาเริ่มต้นใหม่ แต่มาคิดดูดีๆ แล้วก็เลยคิดว่าไม่บอกดีกว่า เพราะเรากลัวว่าเราจะเสียเขาไป กลัวว่าความเป็นเพื่อนของเราจะไม่เหมือนเดิม คือ ตอนนี้ก็ปิดเทอมเราก็กำลังพยายามตัดใจจากมันให้เหลือความสัมพันธ์ทางความคิดไว้แค่เพื่อน แต่ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า เพราะว่ามันก็ทักแชทมาคุยกับเราทุกวัน ถ้าไม่ตอบมันก็กลัวว่ามันจะโกรธ เราก็ไม่รู้จะทำไงก็พยายามตอบมันไปสั้นๆ ไม่คุยยาว จนมาถึงวันนี้ปิดเทอมได้สิบกว่าวันแล้วแต่เราก็ยังคิดถึงมันอยู่ มันก็อึดอัดใจเนาะไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้สถานการณ์แบบกลืนไม่เข้า คลายไม่ออกจริงๆ ก็คงต้องพยายามต่อไป ไปเจอหน้าเขาตอนเปิดเทอมไม่รู้ความรู้สึกนั้นจะกลับมามั้ย เฮ้ออออ แค่นี้แหละครับ