ช่วงแรกๆไม่รู้คิดว่าถ้าซื้อมาแล้วปล่อยเวลาผ่านไปก็จะขายได้ราคาเท่าทุนหรือมากกว่า ซึ่งในความเป็นจริงมันไม่ใช่แบบนั้น

เราเคยเอาแบงค์ร.8ราคาบนธนบัตร1000บาท สภาพดูได้แต่เก่าที่เคยซื้อไปจากร้านสแตมป์เจ้าดังเก่าแก่แห่งหนึ่ง

พูดง่ายๆคือเอาไปขายร้านเดิมนั่นแหละ เจ้าของร้านบอกว่าเราจะขายเท่าไหร่(เจ้าของร้านจำเราไม่ได้)

เราก็บอกราคาที่แทบไม่ต่างจากราคาที่ซื้อมาเท่าไหร่ เจ้าของร้านว่าเราใหญ่เลยประมาณไม่ให้เกียรติไม่เห็นเราเป็นลูกค้า หาว่าถ้ารับซื้อก็ขายไม่ออกบ้างล่ะ

มีรอยหนูแทะบ้างล่ะ สภาพเก่าๆแบบี้ใครจะไปขายออกบ้างล่ะ แต่ที่น่าขำคือมันเป็นธนบัตรที่ซื้อไปจากร้านคุณเมื่อหลายปีก่อนนั่นแหละ (ตอนนั้นเราไม่ได้

บอกเจ้าของร้านด้วยว่านี่เป็นธนบัตรที่ซื้อจากร้านคุณนะ )เราก็แค่เสนอขายราคาที่แทบไม่ต่างจากที่ซื้อมาหลายปีแล้วมันผิดตรงไหน เราแค่ไม่รู้

ตอนนั้นเรายังเด็กๆด้วยล่ะ

ไม่กี่วันก่อนเราเข้าไปดูในเว็บขายแบงค์เก่าเหรียญเก่า เห็นคนตั้งราคาแบงค์เวอร์มากๆ10เท่า100ร้อยเท่ากว่าเรทซื้อขาย

เลยอยากรู้ว่าเป็นกันทุกคนใช่มั้ยคะที่ชอบเข้าใจผิดแบบที่เราเคยเป็นว่าแบงค์เก่าๆหน่อยมีราคาหน่อยจะต้องมีราคาแพง เวลาผ่านไปแป๊บราคามันจะพุ่ง

เหมือนหุ้น?

ปล.ตอนนี้เรารู้แล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไรเราเลยสะสมแบงค์ธนบัตรเก่าๆเพราะใจรักหรือเรียนรู้ลวดลาย ประวัติศาสตร์ ไม่คิดหวังเก็งกำไรอีก

เพราะคอดว่ามันเป็นความหลงผิดที่เกมือนกับคนทั่วๆไปในสังคมที่เป็นกันและยังเป็นอยู่

เราสะสมทั้งไทยทั้งต่างประเรทศเวลาไปปนะเทศไหนได้แบงค์ใหม่ๆมารีบเก็บเข้ากรุเลย

ส่วนเจ่าของร้านแสตมป์ที่ขายแบงค์เก่าเหรียญเก่าที่เคยเหยียดหยามเราตอนเรายังเด็กอยู่มัธยมตอนเราเอาแบงค์ร.8ไปเสนอขาย เพราะเห็นเรายังเด็กด้วย

เราไม่ไปเหยียบเลยค่ะ