สวัสดีคะ เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง ธรรมดาจริงๆ ฐานะก็เช่นกันถ้าจะบอกว่าจนก็ได้นะ เราเรียนจบมาได้1ปีแล้ว ทำงานในสายอาชีพทางการแพทย์ ขอเล่าเลยละกัน เรามีความรักเรียกว่ารู้สึกรักแบบจริงๆจังๆก็ครั้งแรกนี้แหละ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแฟนนะตามประสาวัยรุ่นทั่วไปเด็กๆ การเลิกลาครั้งก่อนๆก็เสียใจนะแต่ปัญหาอยู่ที่ว่ามันไม่เท่าครั้งนี้นะซิ...
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีความสับสน เจ็บปวด รัก คิดถึง เหงา ความคิดมันตีกันไปหมด ตอนนี้เรียกว่าป่วยใจก็ว่าได้ เราพบกับแฟนได้เพราะโลกโซเชียลนี้แหละ ก็นะนี้มันยุคไหนแล้ว เราอยู่ในที่ๆมีแต่ผู้หญิง เรียนหนัก ไม่ค่อยเจอผู้คนหลากหลาย ก็มีวิธีเดียวนี้แหละที่จะมีโอกาสได้พบเจอคนอื่นๆ เราเริ่มต้นโดยเจอกัน แชทกัน แล้วก็นัดมาเจอกัน คุยกันมาเรื่อยๆจนเป็นแฟนกัน ระหว่างคบหากันก็มีความรู้สึกดีนะ ดีขึ้นเรื่อยๆรักมากขึ้นเรื่อยๆ เราอยู่กันคนละที่ห่างกัน ช่วงแรกๆการเดินทางมาพบกันมันรู้สึกไม่ลำบากไม่มีข้อจำกัดอยากพบอยากเจอคิดถึง เอาจริงเราว่ามันก็เป็นเรื่องขอโปรโมชั่นแหละนะ แรกๆอะไรก็ดีไปซะทุกอย่าง แรกๆเค้ามาหาบ่อยพอเราขับรถเป็นเราก็เป็นฝ่ายขับรถไปหาเค้าจนมารู้ตัวอีกทีเราก็เป็นฝ่ายไปหาอยากเจออยู่ฝ่ายเดียวแล้วหละ
เราไม่ใช่คนเสมอต้นเสมอปลายแต่เป็นคนที่มากขึ้นๆตามการเวลาเปรียบเทียบเราคงเริ่มจาก0แต่เค้าเริ่มจาก100 เริ่มมีปัญหากันในพักหลังๆช่วงเค้าใกล้จะเรียนจบทะเลาะกันดราม่ากัน. ความรู้สึกของเรามันเริ่มรู้สึกตัวว่าเหนื่อยใจเหมือนที่ผ่านมาเรารู้ตัวช้ามั้งความรักคงบังตาจริงๆ เป็นคนที่งี่เง่าคนนึงนะคือถ้ารักแล้วจะยอมทุกอย่างยอมแม้แต่ตัวเองเสียใจยอมยอมเพื่อที่จะมีเค้าต่อไป. เมื่อก่อนเราแชทบ่อยโทรหากันบ่อยวีดีโอคอลบ่อยแต่ตอนนี้อะหรอแน่นอนมันน้อยลงจนแทบไม่ได้คุยกัน. เหงาซิปนกับความเจ็บปวดทุกวันถามตัวเองตอนนี้กำลังทนอยู่นะทำไมไม่เข้มแข็งซะที เคยพยายามไม่ทักไปสุดท้ายเป็นไงก็เจ็บนะซิต้องมานั่งร้องไห้อีก ในช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมันดีมากจริงๆแต่พอไม่เจอกันก็เป็นแบบนี้ตลอด เมื่อก่อนเค้าคอยโทรหาวีดีโอคอลหาเราขนาดช่วงที่เค้ายุ่งๆก็ยังทำนะจนเรารู้สึกว่าเค้าใส่ใจเราจัง เมื่อก่อนการโพสหน้าเพจถึงเราเป็นอะไรที่บ่อยมากแต่ปัจจุบันคงไม่ต้องบอกเราก็ไม่อยากจะเอาเรื่องโซเชียลโพสเป็นทุกอย่างเป็นตัวตัดสินแต่ลองคิดมันมีผลต่อความรู้สึกนะ
เมื่อก่อนตอนที่ไม่เข้าใจกันก็ปรับกันอย่างประนีประณอมแต่ตอนนี้ดูเหมือนเค้าใส่อารมณ์กับเราทุกครั้งโดยที่เค้าไม่รู้สึกไม่กลัวว่าเราจะเสียใจมั้ยเหมือนกับว่าตั้งใจจะทำร้ายให้เจ็บปวดตัวเราเองคิดตลอดเวลาเราจะทำอะไรก็เป็นห่วงความรู้สึกเค้าดังนั้นเราคิดว่ามันมีวิธีที่ดีกว่านี้จริงๆ มีอยู่วันนึงเค้าเลิกจากทำงานตอนแรกเค้าจะมาหาเราก็กลัวเค้าเหนื่อยขับรถอันตรายเลยเกรงใจให้ไม่มาและเราก็ไม่ไปหาเค้ากลัวรบกวนอยากให้นอนพัก. แต่เค้ากลับไปดูหนังกับผู้หญิงอีกคนนึง เค้าบอกว่าเพลียแต่ไปกับคนนั้นได้ไปกัน2ต่อ2. ไม่เลือกที่จะมาหาเราแต่เลือกที่จะไปกับคนนั้น คนที่เค้าบอกว่าเป็นแค่พี่น้องไม่คิดอะไร ที่สำคัญเค้ามาบอกเราตอนที่เค้ากลับมาแล้วซึ่งก็ดึก คำถามคือแล้ววันทั้งวันเค้าหายไปไหนไปทำอะไร. เค้าบอกว่าเค้าบอกเราทั้งที่เค้าจะไม่บอกเราก็ได้. เค้าบอกว่าเค้ารู้ว่าไป2คนไปกะคนอื่นเป็นเรื่องที่ผิด เค้าคิดว่าเราจะเข้าใจเค้าแต่เค้าไม่พยายามเข้าใจเราเลย จะมีผู้หญิงสักกี่คนคะที่จะเข้าใจกับเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าบริสุทใจจริงๆทำไมไม่โพสไม่เช็คอินละเหมือนแอบไปแบบลับๆ ปกติเค้ามีเพื่อนผู้หญิงเยอะไปกะผู้หญิงอันนี้เพื่อนเราเข้าใจไว้ใจ. แต่คนอื่นเราไม่เข้าใจอีกอย่างผู้หญิงคนนี้มีประเด็นเราเคยขอดูโทรศัพท์ครั้งนึกเราไปเปิดเจอเค้าคุยกันพูดประมาณว่าชีไม่มีแฟนอยากมีแฟนอารมณ์นั้น เราแบบจะพูดทำไมวะเพื่ออะไร ชีชอบโพสนู้นนี้ใช้คำว่าพี่....ของเค้า กดLikeทุกโพสของแฟนเรา หน้าชามั้ยจี๊ดมากเราว่ามันเกินไปจริงๆเราไม่โอเคมากๆ เซ้นของผู้หญิงบอกเลยว่านางไม่บริสุทธิ์ใจ นางเคยบอกแฟนเราว่าฝากบอกเราด้วยว่าฟันเราสวยแต่ไม่ชมเราว่าสวยนะไม่ได้แบบจะให้คนอื่นชมตัวเรานะ แต่คำพูดนางมีอะไรแปลกๆงงๆ นางไม่แอดเฟรนเรานะทั้งๆที่เพื่อนๆแฟนน้องๆแฟนแอดเรามา ซึ่งนางก็เปนคนสนิทจริงก็ควรแอดมาตามทฤษฎีถ้าอยากผูกมิตรแต่คงไม่อยากเป็นมิตร. เราลืมบอกเค้ามีไลน์ด้วยนะแต่เราไม่มีไลน์เค้าเค้าเคยบอกแชทดีกว่าแต่เราไม่เข้าใจทำไมคนอื่นถึงไลน์ได้. ฟังๆดูเค้าก็ไม่ให้เกียรติเรานั้นแหละ
เราเจอพ่อแม่เค้าแล้วเค้าก็เจอพ่อแม่เราแล้วเหมือนกัน บ้านเค้ามีฐานะดี แต่ตรงข้ามกับเราเราก็แค่ผู้หญิงจนๆคนนึงเงินเดือนก็หมื่นกว่าๆ เราทำงานไม่เป็นเวลากินนอนก็ไม่เป็นเวลา แต่ทุกๆครั้งที่มีเวลาในแต่ละวันเราก็จะทักไปคุยรู้สึกเวลามีค่าจริงๆถ้าเป็นวันกยุดก็รีบไปหาทันที ความรักที่ผ่านมาเรื่อยๆดีมาตลอดจนมาถึงจุดที่เสียความรู้สึกเราไม่ไหวจริงๆเราตัดสินใจเล่าความรู้สึกของเราให้เค้าฟังทั้งหมด เพราะเคยตกลงกันว่าเราคุยกันได้ เค้าเองก็บอกความรู้สึกว่าเค้าไม่ชอบคุยโทรศัพท์ไม่ชอบวิดีโอคอลไม่ชอบแชทสิ่งเหล่านี้มันทำให้เค้าเสียเวลา. แต่เราก็บอกเค้าไปว่าแต่สิ่งเหล้านี้มันเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เราติดต่อกันได้ในเมื่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน. ตอนนี้เค้ามีเวลานะอยู่บ้านเฉยๆแต่ก็กลับไม่สนใจเราเลย. ทักไปเค้าบอกเล่นเกมส์เราก็อืมเค้าคงอยากผ่อนคลายไม่เป็นไร เราเปิดเจอนิวฟิดก็เห็นโพสนู้นนี้เค้า เค้าก็คุยกะคนอื่นๆนะจนเรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตน.เรื่องที่ไม่ได้มาหาเราบ่อยๆเพราะเค้าให้เหตุผลว่าเค้าเพิ่งรถคว่ำเมื่อเดือนก่อนเกือบทำพ่อแม่และตัวเองตายมาแล้วเราก็เข้าใจนะเราโอเคเห็นใจเค้าไม่กล้าจับรถ คำถามคือแล้วที่ก่อนหน้านี้หละทำไมไม่มา . เค้าบอกว่าเค้าให้เราเปนที่1 เค้าเปนแบบนี้แม่ทักมาเพื่อนทักมาเค้าก็ไม่ค่อยตอบ. แต่เราคือตอบ. บางทีเราก็รู้สึกเค้าปรับตัวให้เราแต่คิดอีกอย่างเหมือนเค้ารักตัวเองจนไม่แคร์คนที่ให้ความสำคัญกับเค้าที่สุด เค้าบอกมาแบบนี้เราเสียใจจุกมากภาพอดีตย้อนมาเราเสียใจที่เค้าโกหกโดยการทำแบบฝืนใจมาตลอดเราเสียใจที่ทำให้เค้าต้องอึดอัดและฝืนใจมานานแบบนี้พูดอะไรไม่ออกจริงๆ. สุดท้ายเราก็เป็นคนยื้อไว้เองเราบอกว่าถ้าเลิกตอนนี้ไม่ไหวจริงๆเรารักเค้ามากเค้าก็ตกลงงั้นมาเริ่มต้นใหม่เค้ารู้สึกแย่กับตัวเองที่ทำให้เราร้องไห้เสียมาตลอด เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนตัวเองรึป่าวหรือบางทีเค้าอาจจะไม่เปลี่ยน. แต่ตรงข้ามกับเราเราปรับทุกอยากเค้าชอบไม่ชอบอะไรเราทำเพื่อเค้าหมด. เค้าบอกว่าเราเจอกันเพราะโซเชีลบางทีอาจจะไม่รู้จักกันจริงๆเลยด้วยซ้ำ เค้าบอกว่าเค้าถือไพ่เหนือกว่าถ้าจะสลัดเราทิ้งเราก็เจ็บคบต่อก็เจ็บ. เค้าขอเวลาในการที่จะฟื้นความรู้สึกที่ปกป้องผู้หญิงคนนึง.เค้าบอกว่าไม่แชทคือไม่แชทไม่โทรคือไม่โทร อ๋อไม่ว่างนะ ทำงานนะ ไม่ใช่ว่ารู้สึกไม่อยากคัย เรายอมอยู่แล้วหละเราก็ให้เวลาเค้าเราเดาความรู้สึกได้เลยว่าเค้าอยากเลิกแต่สงสารเราละที่บอกขอเวลาคงจะให้เราใช้เวลาตรงนี้ทำใจ.
ไม่กี่วันเค้าก็ทักมาเราไม่ทักไปหายไปจากโซเชียลฟูมฟายต้องออกไปหาเพื่อนกลัวพ่อแม่รู้. เค้าก็ขอโทษและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดเค้าขอโทษ แล้วเราก็เริ่มคุยกันดีขึ้น บอกคิดถึงกันวันนั้นคุยกันดีมากขนเรารู้สึกว่าเค้ารู้สึกจริงๆ. แต่ก็หลังจากนั้นอีกไม่นานก็เริ่มเป็นอีกตอนนี้แหละ เราก็นิ่งไม่ทักไม่แชท ไม่ใช่ไม่อยากคุยไม่ได้งอนแต่กลัว กลัวว่าจะทำให้รำคาญอึดอัดอีก ทุกวันนี้เลยไม่ได้โทรคุยกันไม่วิดีโอคอล. แชทไม่ถึง10ประโยค. รู้ตัวอีกทีคนทักว่าเด๋วนี้แววตาเศร้าเราไม่รู้ตัวเลย รู้สึกงี่เง่ามากเมื่อก่อนมองคนอื่นว่าไร้สาระแต่พอมาเป็นเองก็ตันไม่รู้จะดึงตัวเองออกมายังไง. ตอนนี้เราคิดว่าเราจะทำใจและค่อยๆห่างออกมาในวันที่เราเข้มแข็งพอเราจะออกมาเอง. เพราะรู้สึกสงสารตัวเองเหลือเกินหัวใจบอบช้ำเกินไป เราผิดมากหรือแค่อยากมีความรักดีๆในชีวิต อยากได้รับการดูแลเอาใจใส่ อยาได้ความรัก จะมีครั้งไหนที่เรารักษาไว้ได้บ้าง...
ไม่โทษความรัก โทษหัวใจตัวเอง
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีความสับสน เจ็บปวด รัก คิดถึง เหงา ความคิดมันตีกันไปหมด ตอนนี้เรียกว่าป่วยใจก็ว่าได้ เราพบกับแฟนได้เพราะโลกโซเชียลนี้แหละ ก็นะนี้มันยุคไหนแล้ว เราอยู่ในที่ๆมีแต่ผู้หญิง เรียนหนัก ไม่ค่อยเจอผู้คนหลากหลาย ก็มีวิธีเดียวนี้แหละที่จะมีโอกาสได้พบเจอคนอื่นๆ เราเริ่มต้นโดยเจอกัน แชทกัน แล้วก็นัดมาเจอกัน คุยกันมาเรื่อยๆจนเป็นแฟนกัน ระหว่างคบหากันก็มีความรู้สึกดีนะ ดีขึ้นเรื่อยๆรักมากขึ้นเรื่อยๆ เราอยู่กันคนละที่ห่างกัน ช่วงแรกๆการเดินทางมาพบกันมันรู้สึกไม่ลำบากไม่มีข้อจำกัดอยากพบอยากเจอคิดถึง เอาจริงเราว่ามันก็เป็นเรื่องขอโปรโมชั่นแหละนะ แรกๆอะไรก็ดีไปซะทุกอย่าง แรกๆเค้ามาหาบ่อยพอเราขับรถเป็นเราก็เป็นฝ่ายขับรถไปหาเค้าจนมารู้ตัวอีกทีเราก็เป็นฝ่ายไปหาอยากเจออยู่ฝ่ายเดียวแล้วหละ
เราไม่ใช่คนเสมอต้นเสมอปลายแต่เป็นคนที่มากขึ้นๆตามการเวลาเปรียบเทียบเราคงเริ่มจาก0แต่เค้าเริ่มจาก100 เริ่มมีปัญหากันในพักหลังๆช่วงเค้าใกล้จะเรียนจบทะเลาะกันดราม่ากัน. ความรู้สึกของเรามันเริ่มรู้สึกตัวว่าเหนื่อยใจเหมือนที่ผ่านมาเรารู้ตัวช้ามั้งความรักคงบังตาจริงๆ เป็นคนที่งี่เง่าคนนึงนะคือถ้ารักแล้วจะยอมทุกอย่างยอมแม้แต่ตัวเองเสียใจยอมยอมเพื่อที่จะมีเค้าต่อไป. เมื่อก่อนเราแชทบ่อยโทรหากันบ่อยวีดีโอคอลบ่อยแต่ตอนนี้อะหรอแน่นอนมันน้อยลงจนแทบไม่ได้คุยกัน. เหงาซิปนกับความเจ็บปวดทุกวันถามตัวเองตอนนี้กำลังทนอยู่นะทำไมไม่เข้มแข็งซะที เคยพยายามไม่ทักไปสุดท้ายเป็นไงก็เจ็บนะซิต้องมานั่งร้องไห้อีก ในช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมันดีมากจริงๆแต่พอไม่เจอกันก็เป็นแบบนี้ตลอด เมื่อก่อนเค้าคอยโทรหาวีดีโอคอลหาเราขนาดช่วงที่เค้ายุ่งๆก็ยังทำนะจนเรารู้สึกว่าเค้าใส่ใจเราจัง เมื่อก่อนการโพสหน้าเพจถึงเราเป็นอะไรที่บ่อยมากแต่ปัจจุบันคงไม่ต้องบอกเราก็ไม่อยากจะเอาเรื่องโซเชียลโพสเป็นทุกอย่างเป็นตัวตัดสินแต่ลองคิดมันมีผลต่อความรู้สึกนะ
เมื่อก่อนตอนที่ไม่เข้าใจกันก็ปรับกันอย่างประนีประณอมแต่ตอนนี้ดูเหมือนเค้าใส่อารมณ์กับเราทุกครั้งโดยที่เค้าไม่รู้สึกไม่กลัวว่าเราจะเสียใจมั้ยเหมือนกับว่าตั้งใจจะทำร้ายให้เจ็บปวดตัวเราเองคิดตลอดเวลาเราจะทำอะไรก็เป็นห่วงความรู้สึกเค้าดังนั้นเราคิดว่ามันมีวิธีที่ดีกว่านี้จริงๆ มีอยู่วันนึงเค้าเลิกจากทำงานตอนแรกเค้าจะมาหาเราก็กลัวเค้าเหนื่อยขับรถอันตรายเลยเกรงใจให้ไม่มาและเราก็ไม่ไปหาเค้ากลัวรบกวนอยากให้นอนพัก. แต่เค้ากลับไปดูหนังกับผู้หญิงอีกคนนึง เค้าบอกว่าเพลียแต่ไปกับคนนั้นได้ไปกัน2ต่อ2. ไม่เลือกที่จะมาหาเราแต่เลือกที่จะไปกับคนนั้น คนที่เค้าบอกว่าเป็นแค่พี่น้องไม่คิดอะไร ที่สำคัญเค้ามาบอกเราตอนที่เค้ากลับมาแล้วซึ่งก็ดึก คำถามคือแล้ววันทั้งวันเค้าหายไปไหนไปทำอะไร. เค้าบอกว่าเค้าบอกเราทั้งที่เค้าจะไม่บอกเราก็ได้. เค้าบอกว่าเค้ารู้ว่าไป2คนไปกะคนอื่นเป็นเรื่องที่ผิด เค้าคิดว่าเราจะเข้าใจเค้าแต่เค้าไม่พยายามเข้าใจเราเลย จะมีผู้หญิงสักกี่คนคะที่จะเข้าใจกับเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าบริสุทใจจริงๆทำไมไม่โพสไม่เช็คอินละเหมือนแอบไปแบบลับๆ ปกติเค้ามีเพื่อนผู้หญิงเยอะไปกะผู้หญิงอันนี้เพื่อนเราเข้าใจไว้ใจ. แต่คนอื่นเราไม่เข้าใจอีกอย่างผู้หญิงคนนี้มีประเด็นเราเคยขอดูโทรศัพท์ครั้งนึกเราไปเปิดเจอเค้าคุยกันพูดประมาณว่าชีไม่มีแฟนอยากมีแฟนอารมณ์นั้น เราแบบจะพูดทำไมวะเพื่ออะไร ชีชอบโพสนู้นนี้ใช้คำว่าพี่....ของเค้า กดLikeทุกโพสของแฟนเรา หน้าชามั้ยจี๊ดมากเราว่ามันเกินไปจริงๆเราไม่โอเคมากๆ เซ้นของผู้หญิงบอกเลยว่านางไม่บริสุทธิ์ใจ นางเคยบอกแฟนเราว่าฝากบอกเราด้วยว่าฟันเราสวยแต่ไม่ชมเราว่าสวยนะไม่ได้แบบจะให้คนอื่นชมตัวเรานะ แต่คำพูดนางมีอะไรแปลกๆงงๆ นางไม่แอดเฟรนเรานะทั้งๆที่เพื่อนๆแฟนน้องๆแฟนแอดเรามา ซึ่งนางก็เปนคนสนิทจริงก็ควรแอดมาตามทฤษฎีถ้าอยากผูกมิตรแต่คงไม่อยากเป็นมิตร. เราลืมบอกเค้ามีไลน์ด้วยนะแต่เราไม่มีไลน์เค้าเค้าเคยบอกแชทดีกว่าแต่เราไม่เข้าใจทำไมคนอื่นถึงไลน์ได้. ฟังๆดูเค้าก็ไม่ให้เกียรติเรานั้นแหละ
เราเจอพ่อแม่เค้าแล้วเค้าก็เจอพ่อแม่เราแล้วเหมือนกัน บ้านเค้ามีฐานะดี แต่ตรงข้ามกับเราเราก็แค่ผู้หญิงจนๆคนนึงเงินเดือนก็หมื่นกว่าๆ เราทำงานไม่เป็นเวลากินนอนก็ไม่เป็นเวลา แต่ทุกๆครั้งที่มีเวลาในแต่ละวันเราก็จะทักไปคุยรู้สึกเวลามีค่าจริงๆถ้าเป็นวันกยุดก็รีบไปหาทันที ความรักที่ผ่านมาเรื่อยๆดีมาตลอดจนมาถึงจุดที่เสียความรู้สึกเราไม่ไหวจริงๆเราตัดสินใจเล่าความรู้สึกของเราให้เค้าฟังทั้งหมด เพราะเคยตกลงกันว่าเราคุยกันได้ เค้าเองก็บอกความรู้สึกว่าเค้าไม่ชอบคุยโทรศัพท์ไม่ชอบวิดีโอคอลไม่ชอบแชทสิ่งเหล่านี้มันทำให้เค้าเสียเวลา. แต่เราก็บอกเค้าไปว่าแต่สิ่งเหล้านี้มันเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เราติดต่อกันได้ในเมื่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน. ตอนนี้เค้ามีเวลานะอยู่บ้านเฉยๆแต่ก็กลับไม่สนใจเราเลย. ทักไปเค้าบอกเล่นเกมส์เราก็อืมเค้าคงอยากผ่อนคลายไม่เป็นไร เราเปิดเจอนิวฟิดก็เห็นโพสนู้นนี้เค้า เค้าก็คุยกะคนอื่นๆนะจนเรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตน.เรื่องที่ไม่ได้มาหาเราบ่อยๆเพราะเค้าให้เหตุผลว่าเค้าเพิ่งรถคว่ำเมื่อเดือนก่อนเกือบทำพ่อแม่และตัวเองตายมาแล้วเราก็เข้าใจนะเราโอเคเห็นใจเค้าไม่กล้าจับรถ คำถามคือแล้วที่ก่อนหน้านี้หละทำไมไม่มา . เค้าบอกว่าเค้าให้เราเปนที่1 เค้าเปนแบบนี้แม่ทักมาเพื่อนทักมาเค้าก็ไม่ค่อยตอบ. แต่เราคือตอบ. บางทีเราก็รู้สึกเค้าปรับตัวให้เราแต่คิดอีกอย่างเหมือนเค้ารักตัวเองจนไม่แคร์คนที่ให้ความสำคัญกับเค้าที่สุด เค้าบอกมาแบบนี้เราเสียใจจุกมากภาพอดีตย้อนมาเราเสียใจที่เค้าโกหกโดยการทำแบบฝืนใจมาตลอดเราเสียใจที่ทำให้เค้าต้องอึดอัดและฝืนใจมานานแบบนี้พูดอะไรไม่ออกจริงๆ. สุดท้ายเราก็เป็นคนยื้อไว้เองเราบอกว่าถ้าเลิกตอนนี้ไม่ไหวจริงๆเรารักเค้ามากเค้าก็ตกลงงั้นมาเริ่มต้นใหม่เค้ารู้สึกแย่กับตัวเองที่ทำให้เราร้องไห้เสียมาตลอด เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนตัวเองรึป่าวหรือบางทีเค้าอาจจะไม่เปลี่ยน. แต่ตรงข้ามกับเราเราปรับทุกอยากเค้าชอบไม่ชอบอะไรเราทำเพื่อเค้าหมด. เค้าบอกว่าเราเจอกันเพราะโซเชีลบางทีอาจจะไม่รู้จักกันจริงๆเลยด้วยซ้ำ เค้าบอกว่าเค้าถือไพ่เหนือกว่าถ้าจะสลัดเราทิ้งเราก็เจ็บคบต่อก็เจ็บ. เค้าขอเวลาในการที่จะฟื้นความรู้สึกที่ปกป้องผู้หญิงคนนึง.เค้าบอกว่าไม่แชทคือไม่แชทไม่โทรคือไม่โทร อ๋อไม่ว่างนะ ทำงานนะ ไม่ใช่ว่ารู้สึกไม่อยากคัย เรายอมอยู่แล้วหละเราก็ให้เวลาเค้าเราเดาความรู้สึกได้เลยว่าเค้าอยากเลิกแต่สงสารเราละที่บอกขอเวลาคงจะให้เราใช้เวลาตรงนี้ทำใจ.
ไม่กี่วันเค้าก็ทักมาเราไม่ทักไปหายไปจากโซเชียลฟูมฟายต้องออกไปหาเพื่อนกลัวพ่อแม่รู้. เค้าก็ขอโทษและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดเค้าขอโทษ แล้วเราก็เริ่มคุยกันดีขึ้น บอกคิดถึงกันวันนั้นคุยกันดีมากขนเรารู้สึกว่าเค้ารู้สึกจริงๆ. แต่ก็หลังจากนั้นอีกไม่นานก็เริ่มเป็นอีกตอนนี้แหละ เราก็นิ่งไม่ทักไม่แชท ไม่ใช่ไม่อยากคุยไม่ได้งอนแต่กลัว กลัวว่าจะทำให้รำคาญอึดอัดอีก ทุกวันนี้เลยไม่ได้โทรคุยกันไม่วิดีโอคอล. แชทไม่ถึง10ประโยค. รู้ตัวอีกทีคนทักว่าเด๋วนี้แววตาเศร้าเราไม่รู้ตัวเลย รู้สึกงี่เง่ามากเมื่อก่อนมองคนอื่นว่าไร้สาระแต่พอมาเป็นเองก็ตันไม่รู้จะดึงตัวเองออกมายังไง. ตอนนี้เราคิดว่าเราจะทำใจและค่อยๆห่างออกมาในวันที่เราเข้มแข็งพอเราจะออกมาเอง. เพราะรู้สึกสงสารตัวเองเหลือเกินหัวใจบอบช้ำเกินไป เราผิดมากหรือแค่อยากมีความรักดีๆในชีวิต อยากได้รับการดูแลเอาใจใส่ อยาได้ความรัก จะมีครั้งไหนที่เรารักษาไว้ได้บ้าง...