บทนำ ตัดพ้อค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชีวิตช่วงนี้ดูเหมือนจะวุ่นวาย มีแต่ปัญหา พยายามหาทางออกให้ดีที่สุดกับชีวิต
เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ไม่เคยหยุด ยังคนเดินต่อ......
............จนถึงวันนี้ วันที่ขอใบลาออกจากฝ่ายบุคคล  
แต่ฝ่ายบุคคลไม่ให้....มันเหนื่อยนะ..เหนื่อยเกินไปจริงๆ

สืบเนื่องจากวาระการประชุมของแผนกวิจัย-ทดลอง ก็ประชุมกันตามปกติ จนจบวาระการประชุม
ผู้จัดการโรงงานถามว่า มีใครจะถามอะไรไหม ได้มีผู้จัดการแผนก ยกมือถามว่า

ผู้จัดการแผนก: "ผช.ผจก.โรงงาน มาสืบข้อมูลในแผนกถึงไหนแล้วคะ??"
เรา: เราไม่ได้ลงไปสืบนะคะ แต่ลงไปแก้ไขปัญหางานงานให้ ก็มีการปรับปรุงขั้นตอนการทำงาน
ออกแบบระบบ IT เพื่อนำมาใช้ในการทำงานให้ง่ายขึ้น ลดขั้นตอนการทำงานให้พนักงานได้ส่วนหนึ่งแล้วนี่คะ
แล้วนางก็หัวเราะ พร้อมกับหัวหน้าแผนก (เด็กในสังกัดของนาง)  
ปกติก็ได้ยินมากับพนักงานที่ยังพอรักเราอยู่บ้าง โดนเยอะ แต่วันนี้ โดนเต็มๆ ในวาระการประชุมเลย

ล่าสุด วันนี้ลูกน้องของนางเดินมาบอก ว่างนักให้เอาแบบฟอร์มไปแก้ไขให้หน่อย เรางงมาก??
เรายิ้มให้แล้วเราก็เดินไปทำงานต่อแบบงง แต่ไม่รับงานนะคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทั้งที่พยายามช่วยงานเขา และเป็นคำสั่งของ ผจก.โรงงาน เราก็เป็น IE ด้วยก็ทำตามคำสั่ง
เราก็ขอความร่วมมือจากเขาแล้ว แต่เขาไม่ให้ความร่วมมือ เราจึงจำเป็นต้องลงไลน์การผลิตเอง
พนักงานให้ความร่วมมืออยู่ในระดับดี ส่วนพนักงานที่ไม่ร่วมมือก็เป็นผู้หญิง ที่ยึดมั่น ถือมั่น ว่าเชื่อฟังแต่ ผจก.เขาเพียงคนเดียว
ลงไลน์ผลิต จนพนักงานสงสาร ยอมร่วมมือด้วย งานก็ดีขึ้นตามลำดับ แต่จะพึงพาหาง โดยที่หัวไม่ร่วมมันเหนื่อยจริงๆค่ะ


มีวิธีการใดทำให้ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาที่อายุเยอะกว่าเชื่อฟัง