ยอมรับว่าเป็นคนเจอเขาก่อน ทักก่อน และได้มาคุยกันจริงๆ ต่างคนต่างทัก ต่างคุยกัน ถามกันตลอดตามภาษาแบบนั้น สถานะจริงๆเราและเราต่างไม่รู้ จริงๆมันคงเรียกได้ว่ามันอยู่ในฐานะคนคุยนั่นแหละ แต่เราอาจจะไม่คิดแบบนั้น ไม่รู้ว่าเราคุยกันแล้วเขารู้สึกอะไรยังไงบาง แต่ผญอย่างเราคิดกับเขาไปแล้วว่าเออแรกๆก็รู้สึกปกติ นานๆไปก็เริ่มรู้สึกดี และดีขึ้นมากๆ เรื่อยมาก็เริ่มชอบเขา เขาคุยดีกับเราทุกอย่าง คุยกันมาเดือนกว่าๆ แค่คุยนะ เรามาคิดว่ามันนานอยู่นะแต่ก็เร็วมากเหมือนกัน เราคิดละว่าชอบเขาละแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกกับเรายังไง เราก็เข้าใจโลกสมัยนี้นะ แบบอะไรมันเร็วไปหมด จนบางทีเราเองก็ตามไม่ทันก็มี นี่อยู่ม.ปลายเอง และอีกอย่างเราอยู่ไกลกัน แต่เราก็คิดอยู่แล้วแหละว่ามันต้องหายไปสักวัน และเราก็ตกลงเป็นเพื่อนกัน แต่ฝั่งเราบอกแค่ปากแต่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เลยต้องมานั่งคิด แต่บางที่เขาก็กระทำกับเราทั้งแบบคือทั้งเพื่อนและมากกว่าเพื่อนจนบางทีเราสับสน ก็งงเหมือนกัน เอ้ะยังไงกันแน่ และจนสุดท้ายที่ใครๆก็รู้คำนี้ก็คือโดนเท จบคะ