เพื่อนจขกท.กับจขกท.สนิทกันมากสมัยเรียน(ถือว่าสนิทที่สุด) ระดับที่ไปกินข้าวคุยเล่นกะพ่อกะเเม่ได้  เเต่ก็ไม่มีเวลาคุยกันสักพักเพราะต่างคนต่างเริ่มทำงาน  จนวันนึงเราเคยไปเที่ยวไกลๆด้วยกันสองคนมาเเล้ว เพราะว่าตอนนั้นเพื่อนคนอื่นๆไม่สามารถไปได้ เเละจขกท.เฮริตเลิกกับเเฟนมา ด้วยความที่ว่าไม่คิดไรมาก เห็นเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่เด็กเลยไปกันสองคนเเละที่บ้านทั้งสองก็รับรู้ เเต่ตอนนั้นเพื่อนจขกท.ก็กำลังเริ่มคุยกับผญ.คนนึงซึ่งตัวจขกท.พึ่งมารู้ตอนที่ไปเที่ยวว่า้เพื่อนมีคนคุยด้วยเเต่พึ่งเริ่มคุยไม่นาน เพื่อนก็ปรึกษาเรื่องรักๆใคร่ๆตามประสา เเต่เมื่อเวลาผ่านไปนานมากๆ อยู่ดีๆผญ.คนนั้น(เเฟนตอนนี้)ทักมาว่าขอให้จขกท.เลิกยุ่งกะเเฟนของเค้า เพราะเค้ามารู้ทีหลังว่าจขกท.กับเพื่อนเคยไปเที่ยวกันสองคน เเละเคยทะเลาะกันเพราะจขกท.มาเเล้ว เเต่เรื่องใดนั้นก็ไม่ทราบ จขกท.อาจจะผิดที่ตอนนั้นคิดน้อยหรือหัวสมัยใหม่เกินไปว่าหญิงชายสนิทกันบริสุทธิ์ใจกันไปไหนมาไหนด้วยกันได้ ในใจคือก็เลิกยุ่งกะเพื่อนคนนี้ดีกว่า เพราะเพื่อนไม่ออกมาปกป้องจขกท เลย ปล่อยให้เเฟนเข้าใจผิด เเต่ถ้าจขกท.ทำเเบบนั้น ครอบครัวทั้งสองต้องอึดอัดเเน่ๆ  เเต่ไม่อยากให้เพื่อนมีปัญหา พยายามให้เเฟนเพื่อนมาเจอมาคุยกันเค้าก็บอกปัดว่าไม่อยากเจอ รู้สึกเเย่กับการกระทำของจขกท.ทีไปเที่ยวกับเเฟนของเค้า(ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ใช่เเฟนกัน พึ่งเริ่มคุยไม่นานเอง)
ปล.*** จขกท.มีเพื่อนสนิททั้งหญิงเเละชายเยอะ สนิทกับพ่อกับเเม่ทุกๆคน  เเละยิ่งนิสัยเเมนๆ ห้าวๆ ท้าต่อย ในบรรดาเพื่อนๆจึงไม่คิดมาก
จขกท.ควรจัดการยังไงดีให้มันดีที่สุด