My feelings towards her.....

...16.06.56 เป็นวันแรกที่เราได้รู้จักกัน นึกถึงตอนนั้นแล้วขำเนอะ เจอเรื่องราวตั้งมากมาย โดนหลอกมาก็ตั้งเยอะ แต่ทำไมยังคงให้โอกาสเทอก็ไม่รู้ ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มรู้สึกดีกับเทอ ฉันมีความสุขมากที่ได้รู้จักและได้คุยกับเทอ เทอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เป็นแฟนฉัน ขอบคุณนะ ถึงเทอจะไม่ใช่แฟนคนแรก แต่เทอรู้ไหมฉันยกให้เทอคือแฟนคนแรกและคนสำคัญที่สุด มีค่าที่สุด เทอเป็นครึ่งชีวิตของฉัน.. เทอรู้ไหมฉันรักเทอที่อะไร ฉันรักเทอที่ใจ เทอเป็นคนที่ดีมากเลยนะ จิงๆเทอรู้ไหมเทอเป็นคนที่อบอุ่นมาก อยู่ใกล้แล้วรู้สึกปลอดภัย เทอเป็นหมูน้อยน่ารักที่ขี้อ้อนที่สุดเลยรู้ไหม สุดท้ายคนอย่างฉันแพ้เจ้าหมูน้อยตัวนี้ทุกทีเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ฉันรู้นะว่าฉันแย่ในเรื่องอะไร ฉันชอบงี่เง่า ชอบร้องไห้ พูดไม่รู้เรื่อง เข้าใจอะไรยาก ชอบทำเทออารมณ์เสีย เอาแต่ใจ ชอบเรียกร้องความสนใจ(โดยเฉพาะจากเทอ) ชอบทำตัวไร้สาระ ชอบทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ ชอบคิดมาก โมโหง่าย ขี้น้อยใจ ฯลฯ.. ดูๆแล้วหาสิ่งดีๆไม่ได้เลยเนอะ มีแต่เรื่องแย่ๆทั้งนั้นเลย ฉันขอโทษนะ!!  มาขอโทษตอนนี้มันก็คงสายไปเนอะ นึกถึงตอนที่เราผ่านเรื่องร้ายๆมาด้วยกันแล้วไม่คิดเลยว่าเราจะผ่านมาได้ถึงทุกวันนี้ เครียดกันมาก็เยอะ ทุกข์ใจกันมาก็เยอะ เศร้า เสียใจ หมดหวัง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นครบหมดเลยกับชีวิตของเรา.. ผ่านเรื่องราวมากมายจนทำให้รู้อะไรหลายๆอย่างต่อกัน  เทอจำวันแรกที่เราเจอกันได้ไหม ตื่นเต้นเนอะ...ทำตัวไม่ค่อยถูกเลย แต่ก็ไม่เขิลเท่าไหร่นะ ฉันยังจำภาพที่เทอแอบหนีไปนอนโชว์พุงข้างนอกได้อยู่นะ (ฉันแอบยิ้ม) เวลาเทอเขิล เทอน่ารักดีนะ แต่ก็เข้าใจนะ ก็เป็นการเจอกันครั้งแรกนิเนอะ บางทีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างในช่วงที่มีความสุขมันมักเกิดขึ้นเร็วและจบเร็วเสมอเลยเนอะว่ามะ น่าเสียดาย >>ฉันชอบเทอตอนที่เราอยู่ด้วยกันมากที่สุด เทอคงรู้ดีใช่ไหม เทอตามใจฉันทุกอย่าง เทอเอาใจฉันทุกอย่าง เทอยอมฉันทุกอย่าง เทอเชื่อฟังฉันทุกอย่าง เทอน่ารักมากเลยนะ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันรักเทอหมดใจได้ไงละ ฉันยอมรับนะฉันตกหลุมรักเทอไปแบบนี้แล้ว ฉันไม่เคยเผื่อใจไว้เลย ฉันรู้ดีว่าถ้าเทอกับเทอไปฉันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ทำไงได้ละ เทอทำตัวน่ารักเอง ฉันเลยรักหมดใจเลย พอนึกถึงวันที่ต้องจากกันใจหายสุดๆ ความสุขระหว่างฉันกับเทอกำลังจะหมดไปหรอเนี่ย ไม่จิงใช่ไหม แต่แล้วฟ้าให้เราได้เจอกันแค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วจิงมะ << เราก็เจอกันมา 3 ครั้งแล้วเนอะ ครั้งแรก ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ไปหาเทอ ครั้งที่ 2 เกือบไม่ได้ไปแหนะแต่ก็โชคช่วยให้ได้ไป ครั้งที่ 3 ครั้งนี้แย่สุดๆเกือบจะไม่ได้เจอแล้วอีกแล้วทั้งชีวิต แต่ก็ยังมีบุญหลงเหลือคอยช่วยอยู่บ้างเนอะสุดท้ายก็ได้เจอกัน ทั้ง 3 ครั้งที่ได้เจอได้อยู่ด้วยกันมีเรื่องราวเยอะแยะมากเลยเทอว่ามะ เที่ยว ทะเลาะ หัวเราะ ยิ้ม จูบ หอมแก้ม กอด ตบ และ......ฯลฯ นึกถึงตอนนั้นแล้วรู้สึกมีความสุขอะ ขอบคุณนะที่ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ไม่ว่าจะโดนตบมากแค่ไหน   เรื่องราวมันเยอะจนพิมพ์ไม่หมด มากเหลือเกิน... "และแล้วเราก็มาถึงจุดที่เราต้องทะเลาะกันทุกวัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะฉันใช่ไหม ถ้าฉันรู้ว่าทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ทำตั้งแต่แรก เพราะสิ่งนั้น มันเลยทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป...จะมาปรับแก้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว มันไม่อาจจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไป ฉันจะเรียกร้องอะไรไปมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ทุกวันนี้ฉันโทษตัวเองมาตลอดว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน ฉันไม่สามารถเรียกร้องมันกลับคืนมาได้อีกแล้ว ฉันร้องไห้แล้วร้องไห้อีก ร้องจนหมดน้ำตาที่ไหล ฉันอ่อนแอมากเลยเนอะ บางทีก็สมเพชตัวเองที่ทำตัวเองแท้ๆจะไปโทษใครก็ไม่ได้ ทำให้มันเป็นแบบนี้เองนิ แล้วจะมานั่งเสียใจทำไม หลังจากนั้นมาทุกอย่างมันก็มีแต่เรื่องแย่ๆ หาความสุขแบบเมื่อก่อนแทบไม่ได้เลย ฉันพยายามทำให้มันกลับมาเป็นแบบเดิมแต่มันก็ไม่ 100% มันเหมือนทุกอย่างฝืนทำไปหมดเลย ฉันคงงี่เง่ามากเลยนะ แย่สุดๆ เอาแต่ใจ บ้า ไร้สาระ พูดไม่รู้เรื่อง น่ารำคาญ ชอบหาเรื่องทะเลาะ เทอคงจะอดทนกับคนอย่างฉันมากเลยสินะ แต่ทุกอย่างฉันมีเหตุผลของฉันนะ เทอรู้ใช่ไหมฉันบอกทุกอย่างที่รู้สึกให้กับเทอฟังตลอด เทออาจจะจำได้บ้างไม่ได้บ้าง  ฉันชอบแฟนที่เอาใจใส่ ชอบเทคแคร์ ไม่ปล่อยปะละเลย สนใจทุกอย่างของกันและกัน ให้ความสำคัญในทุกสิ่ง เมื่อก่อนเทอมี แต่ตอนนี้มันหายไปจากตัวเทอหมดแล้ว แล้วเทอจะไม่ให้ฉันเสียใจ ไม่ให้ฉันเรียกร้องมันกลับมาได้ยังไง ถ้ามันมากไปฉันขอโทษ ฉันคิดว่าที่ผ่านฉันทำดีที่สุดแล้วในหน้าที่แฟน ตามใจแฟน เอาใจแฟน ใส่ใจแฟน ไม่นอกใจแฟน อยู่ข้างๆแฟน เป็นกำลังใจให้แฟน ให้คำปรึกษาแฟน ให้ทุกอย่างและทำทุกอย่างที่สามารถทำและช่วยได้ แต่ทำไมสิ่งเหล่านั้นที่มันเคยเกิดขึ้นจากเทอมันได้หายไปหมดแล้ว แทบไม่เหลืออะไรให้ฉันแล้ว ฉันยอมรับว่าฉันเสียใจมาก ฉันไม่โอเค ฉันยังรอคอยเทอคนเดิมกลับมาเสมอนะ แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งนับวันเรายิ่งห่างกันมากขึ้นๆ >>ขอให้แค่ตัวห่างกันแค่นี้พอได้ไหม อย่างอื่นไม่ห่างกันได้ไหม<< ฉันร้องไห้กับเรื่องแย่ๆทีเกิดมามากพอแล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันแทบจะไม่เหลือน้ำตาที่จะร้องไห้แล้ว หัวใจฉันเหนื่อยล้ามากเลยเทอรู้ไหม ฉันเจ็บ ฉันอดทน ทุกวันนี้ฉันพยายามเข้มแข็งเท่าที่จะทำได้ มันเหมือนกับฉันกำลังหลอกตัวเองเพื่อให้อยู่ได้ทั้งๆที่อยู่ไม่ได้ ฉันไม่อยากให้มีกลางคืนเลยเทอรู้ไหม กว่ามันจะผ่านไปได้แต่ละคืนฉันทรมานแค่ไหน แม้จะข่มตาให้หลับมันยังไม่หลับเลย ยาเท่านั้นที่ช่วยฉันได้ในทุกวันนี้ เทอคงรู้ดีฉันยอมรับนะว่าฉันรับหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่ได้ จนฉันอยากจะไปจากเทอคั้งหลายครั้ง เทอไม่รู้ทำไม ฉันไปไม่ได้ ใจฉันมันผูกติดกับเทอไปแล้ว ฉันออกมาจากตรงนั้นไม่ได้ ฉันขาดเทอไม่ได้จิงๆ ฉันรักเทอไปหมดใจแล้วนิ ไม่เผื่อใจไว้สักนิดเลย เวลานึกย้อนไปคิดที่เทอเคยวาดอนาคตของเราไว้มันยิ่งเจ็บปวด ฉันอยากจะมีอนาคตกับเทอ ฉันอยากทำในสิ่งที่เราเคยวาดฝันกันไว้กับเทอ ฉันอยากให้เทอคือคนสุดท้ายในชีวิตของฉันด้วยซ้ำ ฉันรักเทอมากเลยนะ รักมากที่สุด ฉันไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ววะ เทอจำที่ฉันเคยถามเทอได้ไหมว่าเทอทำเสน่ห์ฉันรึป่าว ทำไมฉันถึงรักถึงหลงเทอแบบนี้ ตลกดีเนอะ  ฉันรู้นะว่าตอนนี้เทอเบื่อฉันมาก เทอรำคาญฉันมากที่ฉันเป็นแบบนี้ ฉันหมดปัญญาที่จะแก้ไขทุกอย่างแล้ว ฉันขอโทษ ฉันรู้นะว่าอีกไม่นานเทอคงต้องทิ้งฉันไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าใช่มะ? แต่ฉันก็ยังจำได้เสมอนะว่าเทอเคยว่าฉันว่า ไม่ว่าฉันจะเป็นยังไงเทอก็ยังไม่ทิ้งไปไหน เพราะถ้าจะทิ้งเทอคงทิ้งไปนานแล้วคงไม่ทนกับฉันหรอก ในส่วนนี้ก็ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกัน  แต่ต่อให้เทอพูดแบบนี้มันก็ไม่ใช่ว่าเทอจะทิ้งฉันไปไม่ได้นิเนอะ  แต่ฉันเบื่อเทอมากเลยรู้มะทุกครั้งที่เทอไม่ใส่ใจฉัน ฉันต้องมาร้องไห้เสียใจแล้วเสียใจเล่า ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ฉันต้องมีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆแล้วฉันถึงจะผ่านจุดนั้นไปได้ มันทรมานที่สุดเลย ไม่ชอบที่ต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลย ทำไมมันต้องเกิดขึ้นกับฉัน ความสุขของฉันที่เคยเกิดขึ้นมันหายไปไหนหมด ทำไม ทำไมถึงมีแต่เรื่องแย่ๆเข้ามาในชีวิต พอคิดมาก เครียดมาก ก็ปวดหัวไมเกรนขึ้นอีก เบื่อที่สุดเลย เมื่อไหร่มันจะผ่านไปสักที ฉันต้องอยู่แบบี้อีกนานแค่ไหน ฉันไม่ไหวแล้วนะ กลับมาได้ไหมฉันขอร้องกลับมาเป็นแบบเดิมครั้ง 70% ได้ไหม อยู่แบบนี้มันทุกข์ใจไม่ไหวแล้วจิงๆ อยู่กับเพื่อนต้องแกล้งทำเป็นมีความสุข แกล้งทำเป็นร่าเเริงเหมือนเดิม แต่จิงๆข้งในมันไม่ใช่เลย ต้องแอบมาร้องไห้คนเดียวตลอด ถ้าทุกอย่างมันแก้ไม่ได้แล้ว ก็อย่าให้มันแย่ไปกว่านี้เลยได้ไหม!! ฉันเหมือนจะยอมแพ้กับทุกอย่างแล้ว ฉันเหงา ฉันโดดเดี่ยว [ฉันไม่อยากเป็นฝ่ายที่จะต้องทิ้งเทอไป ฉันทำไม่ได้ ฉันเสียเทอไปไม่ได้ ] แต่บางครั้งฉันเหนื่อยแล้วที่จะต้องวิ่งตามเทอแบบนี้ ซึ่งเทอไม่ได้สนใจฉันเลย...  เทอสนใจฉันบ้างก็ได้นะ ไหนเทอบอกว่าฉันแฟนเทอไง แต่ทำไมฉันดูเหมือนตัวอะไรไม่รู้ที่เทอไม่ให้ความสำคัญ กว่าเราจะรักกันมันไม่ง่ายเลยนะ .... ทั้งหมดฉันไม่รู้ว่าเทอจะเข้าใจเรื่องราวที่ฉันพิมพ์รึป่าว ทั้งหมดที่พิมพ์มันไม่ใช่เรื่องราวและความรู้สึกทั้งหมด มันมีมากกว่านี้ซึ่งเทอรู้ดี" สุดท้าย!! ถ้าเทอยังรักฉันมากพอที่จะทำให้แฟนของเทอคนนี้ได้ ฉันขอแค่เทอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ฉันขอแค่นี้จิงๆ รักเทอเสมอ และยังคงรักมากที่สุด
ปล. กระทู้แรก แค่มาแชร์เรื่องราวและความรู้สึก (ไว้จะนำความรู้สึกหลังจากนี้มาแชร์ต่อที่นี่ อาจจะเป็นความทรงจำที่เกิดขึ้นระหว่างเรา)
      กระทู้นี้ อาจจะไม่ใช่ประเด็นคำถามทั้งหมด แต่เป็นการแชร์เรื่องราวมากกว่า ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ