วันนี้เป็นวันเงินเดือนออกเลยพาน้องๆ ในแผนกออกไปทานข้าวข้างนอกหน้าปากทางเข้าแฮปปี้แลนด์ตรงข้ามเดอะมอลล์บางกะปิค่ะ แต่บริเวณนั้นไม่มีที่จอดรถเลยใช้วีธีจอดในซอยใกล้ๆ แล้วเดินผ่านฟุตบาธกว้างประมาณ 1 เมตรไปที่ร้านแทน

ขากลับก็เดินเรียงแถวกันมา เพราะฟุตบาธช่วงหัวโค้งก่อนเลี้ยวเข้าแฮปปี้แลนด์ถนนแคบ แล้วแกงค์เรามีเด็กเล็กระดับอนุบาลมาด้วย 1 คน (พอดีลูกของลูกน้องป่วย นางเลยต้องเอาลูกมาพยาบาลที่ออฟฟิศ แล้วพาออกมากินข้าวด้วย)

เราเดินอยู่ข้างหน้าจนมาถึงจุดเกิดเหตุ (ในภาพ)



ก็ผงะกับมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่กำลังพุ่งสวนมาค่ะ ปรากฎว่าเป็นบุรุษไปรษณีย์ ซึ่งขณะนั้นถนนตรงข้ามเดอะมอลล์รถติดหนักมาก ไม่สามารถขยับได้

เราเลยยืนขวางเลยค่ะ แล้วถามว่า บนฟุตบาธมันใช่ที่ๆ มอเตอไซค์ควรวิ่งเหรอคะ ไม่เห็นเหรอว่าเด็กก็เดินอยู่ คุณมาวิ่งบนทางเท้าคนเดินแบบนี้มันอันตรายนะ ทำไมไม่ไปวิ่งบนถนน (คืออารมณ์ค้างจากเมื่อเช้าด้วยค่ะ ว่าเกือบเจอมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งสวนเลนมาชนเอาบนฟุตบาธแถวออฟฟิศ แต่ด่าไม่ทัน เพราะขี่แว้บหายไปอย่างรวดเร็ว)

เราโดนด่ากลับค่ะ บุรุษไปรษณีย์ท่านนั้นบอกว่า ผมก็วิ่งของผมอย่างนี้อยู่ทุกวัน คุณจะมาว่าอะไร ผมต้องแกะตู้ไปรษณีย์ แล้วก็ตะโกนดังๆ อยู่ตลอดเวลาว่า ผมวิ่งของผมอยู่ทุกวัน แถมยังตะโกนบอกวินมอเตอร์ไซค์อีกคันที่วิ่งสวนมาบนฟุตบาธ ว่าให้ระวัง คุณคนนี้เค้าว่าวิ่งบนฟุตบาธมันอันตราย เฮ้ยยยย มันกลายเป็นว่า คนเดินบนฟุตบาธ ต้องระวังมอเตอร์ไซค์ ที่ทำผิดกฎหมายงั้นเหรอคะ โอ้ววว ชีวิตคนกรุงเทพฯ แถมคนที่ทำผิด ดันเป็นหน่วยงานรัฐ ที่ไม่ใช่วินมอเตอร์ไซค์อีก !!!

หรือเราเข้าใจอะไรผิดคะ คือ หรือว่า บุรษไปรษณีย์มีสิทธิพิเศษอะไร หรือกฎหมายอะไรรองรับเหรอคะ ในการให้สามารถวิ่งบนฟุตบาธเพื่อเปิดตู้ไปรษณีย์ได้ แถวบ้านเรา บุรุษไปรษณีย์เค้าก็จอดไว้บนถนนแล้วใช้เปิดตู้เอานะ