ขาลงแบบสุดๆของวงการเพลงไทย มันก็หลายปัจจัยนะครับ อันแรกยุคสมัยที่เปลี่ยนไปเป็นยุคดิจิตอล การเจริญเติบโตของเทคโนโลยี โปรแกรมสำเร็จรูปต่างๆ เข้ามามีบทบาททั้งสิ้น สมัยก่อนจะทำเพลงขึ้นมาได้เพลงนึง ต้องผ่านมือคนทำเกือบ 10 ชีวิตหรือมากกว่านั้น ยิ่งเพลงที่ต้องใช้เครื่องดนตรีอัดสด ก็ยิ่งใช้ทรัพยากรคนเยอะ  แต่เดี๋ยวนี้คนเดียวก็ทำได้สบาย จะไปจ้างคนเยอะทำไมให้เปลือง ปัจจัยต่อมา ช่องทางการนำเสนอผลงาน ง่าย รวดเร็วและฟรี (แถมได้เงินด้วย) จะไปจ้างคนมาทำรายการเพลงตามช่องต่างๆทำไมเยอะแยะ Youtube ที่เดียว พอแล้ว สมัยก่อนรายการเพลงมีไม่เยอะ ส่วนใหญ่ก็จะดังๆคนรู้จักทั้งนั้น คนก็ต้องแห่แหนกันมาดู เรตติ้งก็ดี แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว เมื่อความนิยมในการเสพรายการเพลงทางทีวีลดลง ก็ต้องลดทรัพยากร ปัจจัยต่อมา คุณภาพผลงาน นักร้องคนใดที่ยังคงคุณภาพผลงานและการร้อง ก็อาจจะยังคงเป็นที่ยอมรับของแฟนเพลง มีฐานแฟนเพลงที่เหนียวแน่น แต่ถ้ามาแบบลวกๆก็เตรียมร่วงแน่นอน ปัจจัยต่อมา เทปผี ซีดีเถื่อน โหลดเพลงแบบผิดกฏหมาย ละเมิดลิขสิทธิ์ นี่คือเห็บหมัดสำหรับวงการเพลงไทยชิ้นมโหฬารที่ไม่มีวันแก้ได้ เจอแบบนี้ค่ายรวยแค่ไหนก็เจ๊ง ขนาดเพลงละไม่กี่บาทแต่ตูก็ไม่ยอมเสียเงิน ปัจจับต่อไป ลูกเล่นการตลาด ของไทยแทบไม่มีลูกเล่นนดึงดูดอะไรเลย เนื่องจากพฤติกรรมที่ผิดเพี้ยนกับการเสพผลงานศิลปิน ชอบของฟรี โหลดเถื่อน คงไม่มีใครอยากพัฒนาการตลาด ซึ่งแตกต่างจากวงการ kpop (อันนี้ต้องยอมรับ) เขามีลูกเล่นแปลกใหม่ไว้สูบเงินบรรดาติ่งศิลปินตลอดเวลา แล้วมันคุ้มค่าที่แฟนๆจะเสียซะด้วยสิ ทั้งดีไซน์แพคเก็จอย่างดี สวยงาม มีการ์ดศิลปิน รูปภาพ booklet โปสเตอร์มากมาย ที่ไม่สามารถไปหาซื้อได้ตามตลาดนัดหรือร้านค้าทั่วไป ทุกอย่างเขาทำให้เป็น limited edtion ไปหมด หมดช่วงโปทโมทของจะหายาก บางทีต้องพลิกแผ่นดินซื้อกันเลยทีเดียว แฟนๆจึงอยากได้ของแท้มาครอบครอง คือมันดูมีคุณค่าให้เก็บและครอบครองจริงๆน่ะครับ แล้วมันจะน่าอายมากถ้าไปหาซื้อของปลอมของเถื่อนมา นี่คือจุดที่แข็งแกร่งของวงการ kpop ที่วงการ tpop ไม่เคยข้ามผ่านมาได้หลังสิ้นสุดยุคทองเพลงไทย ยุค 90s