สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย พอดีว่าเราไปอ่านเรื่องนี้มาแต่เราไม่เข้าใจตอนจบเลยค่ะ ใครพอเข้าใจช่วยบอกเราหน่อยนะคะ
เนื้อเรื่องจะมีอยู่ว่า มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่คูน้ำใกล้กับชายทะเล สามีก็มักจะไปตกปลาทุกวันที่ริมทะเล มีอยู่วันหนึ่งเขาตกปลาตัวใหญ่ได้ แต่ปลาตัวนั้นพูดกับเขาว่า "ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิด ข้าไม่ใช่ปลาที่แท้จริง ข้าเป็นเจ้าชายต้องคำสาป" ชายหาปลาได้ยินดังนั้นก็สงสารเลยปล่อยเขาไป พอกลับมาบ้านเขาก็เล่าเรื่องนี้ให้ภรรยาฟัง ภรรยาของเขาเลยถามว่าไม่ได้ขออะไรปลาตัวนั้นเลยเหรอ จงกลับไปบอกปลาตัวนั้นว่าเราอยากได้กระท่อมเล็ก ๆ สักหลัง สามีได้ยินดังนั้นก็ไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็ยอมไป เขายืนข้างริมน้ำแล้วพูดว่า "ภรรยาของข้า ได้ส่งข้ามาเพื่อขอความเมตตาจากท่าน" ปลาตัวนั้นก็ว่ายมาแล้วถามว่านางต้องการอะไร พอสามีบอก ปลาตัวนั้นก็บอกว่าให้กลับบ้านไป นางรออยู่ข้างในแล้ว พอสามีกลับมาก็เจอนางอยู่ในกระท่อมหลังนึง ภายในมีห้องครบทุกอย่าง มีทั้งสวนและลานสนามหญ้าไว้เลี้ยงสัตว์ ทั้งสองคนก็พอใจแล้วและอยู่กันอย่างมีความสุข
ผ่านไปประมาณสักสัปดาห์ ภรรยาก็เริ่มไม่พอใจและขอให้สามีไปขอปลาอีกว่าอยากได้ปราสาทหินหลังใหญ่ แน่นอนว่าสามีเขาไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ก็ต้องไปตามที่ภรรยาบอก พอเขาขอปลาตัวนั้น ปลาก็บอกว่าให้กลับไปภรรยาเจ้ารออยู่ในปราสาทแล้ว พอกลับไปเขาก็เห็นปราสาทตั้งอยู่จริง ๆ พอเช้าวันต่อมาภรรยาก็มาบอกสามีอีกว่าให้ไปขอปลาตัวนั้น ว่านางอยากเป็นกษัตริย์ปกครองทั้งแผ่นดิน พอไปหาปลาตั้วนั้น ปลาก็บอกเหมือนเดิมว่าให้กลับบ้านไป นางได้เป็นแล้ว พอกลับมานางก็ได้เป็นจริง ๆ แต่นางก็อยากเป็นจักรพรรดิอีก ครั้งนี้สามีไม่ยอมไป แต่นางก็บอกว่าสามีน่ะเป็นทาสของนาง ให้ทำตาม พอสามีไปขอปลา ปลาก็บอกให้กลับบ้านไปนางได้เป็นแล้ว แต่นางอยากเป็นสันตะปาปาอีก สามีก็เลยไปหาปลาและปลาก็บอกว่าให้กลับไปนางได้เป็นแล้ว พอกลับมานางก็นั่งคิดทั้งคืนว่าอยากได้อะไรอีก จนพระอาทิตย์ขึ้น นางเลยปลุกสามีขึ้นมาและบอกว่านางอยากเป็นพระเจ้าของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ พอสามีไปขอปลาตัวนั้นก็ตอบกลับมาว่า "กลับบ้านไป กลับไปที่คูน้ำของเจ้าอีกครั้ง" และที่นั่นเองที่พวกเขาอาศัยอยู่จวบจนทุกวันนี้
เรื่องนี้จบแบบนี้ค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่าตกลงจบยังไง สรุปก็อยู่คูน้ำเหมือนเดิมเหรอคะ เราไม่เข้าใจที่เรื่องนี้จะสื่อ หรือเขาจะสื่อให้เราพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ มีใครเข้าใจไหมคะ555555555555555555555555 อาจจะยาวไปสักหน่อยแต่เราย่อให้แล้วค่ะ ใครเข้าใจรบกวนด้วยนะคะ เราไม่เข้าใจจริง ๆ
มีใครเคยอ่านเทพนิยายเรื่อง "ชายหาปลาและภรรยา" ของพี่น้องกริมม์บ้างไหมคะ
เนื้อเรื่องจะมีอยู่ว่า มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่คูน้ำใกล้กับชายทะเล สามีก็มักจะไปตกปลาทุกวันที่ริมทะเล มีอยู่วันหนึ่งเขาตกปลาตัวใหญ่ได้ แต่ปลาตัวนั้นพูดกับเขาว่า "ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิด ข้าไม่ใช่ปลาที่แท้จริง ข้าเป็นเจ้าชายต้องคำสาป" ชายหาปลาได้ยินดังนั้นก็สงสารเลยปล่อยเขาไป พอกลับมาบ้านเขาก็เล่าเรื่องนี้ให้ภรรยาฟัง ภรรยาของเขาเลยถามว่าไม่ได้ขออะไรปลาตัวนั้นเลยเหรอ จงกลับไปบอกปลาตัวนั้นว่าเราอยากได้กระท่อมเล็ก ๆ สักหลัง สามีได้ยินดังนั้นก็ไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็ยอมไป เขายืนข้างริมน้ำแล้วพูดว่า "ภรรยาของข้า ได้ส่งข้ามาเพื่อขอความเมตตาจากท่าน" ปลาตัวนั้นก็ว่ายมาแล้วถามว่านางต้องการอะไร พอสามีบอก ปลาตัวนั้นก็บอกว่าให้กลับบ้านไป นางรออยู่ข้างในแล้ว พอสามีกลับมาก็เจอนางอยู่ในกระท่อมหลังนึง ภายในมีห้องครบทุกอย่าง มีทั้งสวนและลานสนามหญ้าไว้เลี้ยงสัตว์ ทั้งสองคนก็พอใจแล้วและอยู่กันอย่างมีความสุข
ผ่านไปประมาณสักสัปดาห์ ภรรยาก็เริ่มไม่พอใจและขอให้สามีไปขอปลาอีกว่าอยากได้ปราสาทหินหลังใหญ่ แน่นอนว่าสามีเขาไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ก็ต้องไปตามที่ภรรยาบอก พอเขาขอปลาตัวนั้น ปลาก็บอกว่าให้กลับไปภรรยาเจ้ารออยู่ในปราสาทแล้ว พอกลับไปเขาก็เห็นปราสาทตั้งอยู่จริง ๆ พอเช้าวันต่อมาภรรยาก็มาบอกสามีอีกว่าให้ไปขอปลาตัวนั้น ว่านางอยากเป็นกษัตริย์ปกครองทั้งแผ่นดิน พอไปหาปลาตั้วนั้น ปลาก็บอกเหมือนเดิมว่าให้กลับบ้านไป นางได้เป็นแล้ว พอกลับมานางก็ได้เป็นจริง ๆ แต่นางก็อยากเป็นจักรพรรดิอีก ครั้งนี้สามีไม่ยอมไป แต่นางก็บอกว่าสามีน่ะเป็นทาสของนาง ให้ทำตาม พอสามีไปขอปลา ปลาก็บอกให้กลับบ้านไปนางได้เป็นแล้ว แต่นางอยากเป็นสันตะปาปาอีก สามีก็เลยไปหาปลาและปลาก็บอกว่าให้กลับไปนางได้เป็นแล้ว พอกลับมานางก็นั่งคิดทั้งคืนว่าอยากได้อะไรอีก จนพระอาทิตย์ขึ้น นางเลยปลุกสามีขึ้นมาและบอกว่านางอยากเป็นพระเจ้าของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ พอสามีไปขอปลาตัวนั้นก็ตอบกลับมาว่า "กลับบ้านไป กลับไปที่คูน้ำของเจ้าอีกครั้ง" และที่นั่นเองที่พวกเขาอาศัยอยู่จวบจนทุกวันนี้
เรื่องนี้จบแบบนี้ค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่าตกลงจบยังไง สรุปก็อยู่คูน้ำเหมือนเดิมเหรอคะ เราไม่เข้าใจที่เรื่องนี้จะสื่อ หรือเขาจะสื่อให้เราพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ มีใครเข้าใจไหมคะ555555555555555555555555 อาจจะยาวไปสักหน่อยแต่เราย่อให้แล้วค่ะ ใครเข้าใจรบกวนด้วยนะคะ เราไม่เข้าใจจริง ๆ