สวัสดีครับ ผมมีปัญหาเกี่ยว พื้นที่ส่วนตัว กับความสัมพันธ์ในชีวิตคู่ครับ
เดิมทีผมเป็นคนประเภทเรียกว่าอะไรดี เรียกว่า "คุยแบบหื่นๆ" ตามประสาชาวบ้านเลยครับ หื่นแบบเปิดเผยด้วยครับ ผมว่าผชที่เวลาอยู่ในกลุ่มด้วยกัน น่าจะมีโมเม้นนี้แบบเวลาสุ่มหัวกันก็จะมีบ้างครับรวมเรื่องหื่นๆมาเล่าให้กันฟัง ผมว่าผญบางคนก็เป็นนะ คุยเรื่อง18+ขำบ้างไม่ขำบ้าง ผมเป็นคนแบบนั้นครับแต่มันมีมากกว่านั้นนิดหน่อย สมัยเรียนผมเรียน รร เล็กๆครับ รู้จักกันแทบทุกคน ช ญ รู้จักกันหมด +กับผมเป็นรุ่นพี่(เด็กโข่ง) น้องๆก็จะรู้จักเยอะ และก็รู้ด้วยว่าผมเป็นคนหื่นพูดทะลึ่งบ้าง แซวผญ ตามประสา แต่ทุกคนรู้ครับว่าผมไม่เคยคิดอะไรคนที่รู้จักก็จะรู้หมดว่ามันแซวไปงั้นหละน้องๆเพื่อนๆก็ไม่ค่อยจะถือ บางทีเราแซวผญ เค้าก็ไม่โกรธเพราะมันเป็นเรื่องปกติบางทีแซวทะลึ่งเค้าก็ไม่โกรธครับ คือเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร แซวบ้างหยอดบ้าง ปากหวานบ้าง ไปเรื่อย แต่ไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวนะครับ ไม่เคยทำอย่างปากว่าจริงๆ
จนวันนึงครับผมมีแฟนครับ ผมก็บอกนะครับว่าผมเป็นคนแบบนี้นะ แต่ผมไม่ได้หื่นกับแฟนตอนจีบกันนะครับเพราะว่าเค้าเป็นคนดี เราก็ให้เกรียรติเค้า เค้าไม่เคยเห็นผมในมุมนี้ครับ จะเป็นเฉพาะอยู่กับเพื่อน
เรื่องมันมีอยู่ว่า พอผมมีแฟน ผมก็ยังติดต่อกับน้องๆ ทั้ง ญ ทั้ง ช ตามปกติเหมือนตอนเรียนครับ ทำตัวเป็นปกติครับ น้องๆก็เหมือนเดิมครับ ไม่โกรธไม่เกินเลยทุกอย่างปกติ ไม่ปกติก็ตรงแฟนนี่หละครับ แฟนผมไม่ค่อยชอบที่ผมเป็นแบบนี้ ผมก็พยายามที่จะอธิบายให้เค้าฟังว่าเราเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ไม่อยากโดนว่าว่า "พอมีเมียแล้วเปลี่ยนไปหรอ" ผมเคยเจอว่าคำนี้ครับแต่เป็นรักครั้งเก่า จึงตั้งใจว่าจะไม่เปลี่ยนตัวเองจะเป็นแบบไหนจะเป็นแบบนั้น กับเพื่อนกับฝูง แต่แฟนผมไม๋โอเคกับการที่ผมเป็นแบบนี้ มักจะคิดว่าผมกับน้องๆ ผญ นี่ต้องไปจีบกัน ต้องมีอะไรกับแน่เลย ผมก็บอกว่าปล่าว เอาจริงๆผมเข้าใจเอาเองนะ มันไม่เกี่ยวหรอกครับว่าผมจะคุยแบบไหนกับน้องๆผญ ประเด็นคือแฟนผมไม่อยากให้ผมติดต่อกับผญ แม้จะบอกว่าเป็นเพื่อน รุ่นพี่หรือรุ่นน้องก็ตามซึ่งผมมองว่ามันไม่โอเคการที่เราจะเลิกคบใคร เพื่อตามใจอีกฝ่าย ผมว่ามันไม่ถูกต้อง เลยตกลงกันว่าต่อไปนี้ก็ขอพื้นที่ส่วนตัวให้เป็นตัวเอง แบบขอพื้นที่ให้บ้าง ถ้าเธอไม่ชอบที่ชั้นเป็นแบบนี้ เธอก็ให้ชั้นเป็นตัวเอง โดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอละกัน ชีวิตส่วนตัว กับชีวิตครอบครัว แยกออกจากกัน
แต่เธอก็ยังชอบมาแอบมาคอยดูโทรศัพผมจนได้ แล้วก็ทะเลอะกันต่อมาเรื่อยๆ
ผมรักแฟนนะครับ รักมากด้วย ตัดสินใจซื้อบ้านด้วยกัน และอีกหลายๆอย่าง ตัดสินใจว่านี่หละคนนี้หละ ดีแล้ว แต่ก็ติดที่เรื่องนี้หละครับ ใจนึงก็กลัวว่า โอเค ปรับตัวแล้ว ทิ้งชีวิตแบบนั้นไป แล้วจะกลายเป็นตัวผมเองที่อึดอัดไม่มีความเป็นตัวเอง จะอยู่ได้ไม่นาน
อีกทางก็ยึดแนวทางของตัวเอง ตัวเองอยู่ได้ มีพื้นที่เล็กๆให้วิ่งเล่น กลับมาบ้านก็ทำตามหน้าที่ของสามี ของผู้นำครอบครัว แต่แฟนผมไม่คิดแบบนั้น
ผมหนักใจมากครับ กำลังคิดว่าจะเอาไงดี หยุดดีไหม ในเมื่อเค้าไม่ได้ยอมรับในความเป็นตัวตนของเราแต่แรก แต่มันเลยมาไกลแล้วครับ
ผมควรหยุดไหม หรือว่าไปต่อ แล้วถ้าไปต่อจะไปต่อแบบไหน
ขอบคุณครับที่เสียเวลามาอ่าน
ความเป็นส่วนตัว กับ สิ่งที่เรียกว่าชีวิตคู่
เดิมทีผมเป็นคนประเภทเรียกว่าอะไรดี เรียกว่า "คุยแบบหื่นๆ" ตามประสาชาวบ้านเลยครับ หื่นแบบเปิดเผยด้วยครับ ผมว่าผชที่เวลาอยู่ในกลุ่มด้วยกัน น่าจะมีโมเม้นนี้แบบเวลาสุ่มหัวกันก็จะมีบ้างครับรวมเรื่องหื่นๆมาเล่าให้กันฟัง ผมว่าผญบางคนก็เป็นนะ คุยเรื่อง18+ขำบ้างไม่ขำบ้าง ผมเป็นคนแบบนั้นครับแต่มันมีมากกว่านั้นนิดหน่อย สมัยเรียนผมเรียน รร เล็กๆครับ รู้จักกันแทบทุกคน ช ญ รู้จักกันหมด +กับผมเป็นรุ่นพี่(เด็กโข่ง) น้องๆก็จะรู้จักเยอะ และก็รู้ด้วยว่าผมเป็นคนหื่นพูดทะลึ่งบ้าง แซวผญ ตามประสา แต่ทุกคนรู้ครับว่าผมไม่เคยคิดอะไรคนที่รู้จักก็จะรู้หมดว่ามันแซวไปงั้นหละน้องๆเพื่อนๆก็ไม่ค่อยจะถือ บางทีเราแซวผญ เค้าก็ไม่โกรธเพราะมันเป็นเรื่องปกติบางทีแซวทะลึ่งเค้าก็ไม่โกรธครับ คือเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร แซวบ้างหยอดบ้าง ปากหวานบ้าง ไปเรื่อย แต่ไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวนะครับ ไม่เคยทำอย่างปากว่าจริงๆ
จนวันนึงครับผมมีแฟนครับ ผมก็บอกนะครับว่าผมเป็นคนแบบนี้นะ แต่ผมไม่ได้หื่นกับแฟนตอนจีบกันนะครับเพราะว่าเค้าเป็นคนดี เราก็ให้เกรียรติเค้า เค้าไม่เคยเห็นผมในมุมนี้ครับ จะเป็นเฉพาะอยู่กับเพื่อน
เรื่องมันมีอยู่ว่า พอผมมีแฟน ผมก็ยังติดต่อกับน้องๆ ทั้ง ญ ทั้ง ช ตามปกติเหมือนตอนเรียนครับ ทำตัวเป็นปกติครับ น้องๆก็เหมือนเดิมครับ ไม่โกรธไม่เกินเลยทุกอย่างปกติ ไม่ปกติก็ตรงแฟนนี่หละครับ แฟนผมไม่ค่อยชอบที่ผมเป็นแบบนี้ ผมก็พยายามที่จะอธิบายให้เค้าฟังว่าเราเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ไม่อยากโดนว่าว่า "พอมีเมียแล้วเปลี่ยนไปหรอ" ผมเคยเจอว่าคำนี้ครับแต่เป็นรักครั้งเก่า จึงตั้งใจว่าจะไม่เปลี่ยนตัวเองจะเป็นแบบไหนจะเป็นแบบนั้น กับเพื่อนกับฝูง แต่แฟนผมไม๋โอเคกับการที่ผมเป็นแบบนี้ มักจะคิดว่าผมกับน้องๆ ผญ นี่ต้องไปจีบกัน ต้องมีอะไรกับแน่เลย ผมก็บอกว่าปล่าว เอาจริงๆผมเข้าใจเอาเองนะ มันไม่เกี่ยวหรอกครับว่าผมจะคุยแบบไหนกับน้องๆผญ ประเด็นคือแฟนผมไม่อยากให้ผมติดต่อกับผญ แม้จะบอกว่าเป็นเพื่อน รุ่นพี่หรือรุ่นน้องก็ตามซึ่งผมมองว่ามันไม่โอเคการที่เราจะเลิกคบใคร เพื่อตามใจอีกฝ่าย ผมว่ามันไม่ถูกต้อง เลยตกลงกันว่าต่อไปนี้ก็ขอพื้นที่ส่วนตัวให้เป็นตัวเอง แบบขอพื้นที่ให้บ้าง ถ้าเธอไม่ชอบที่ชั้นเป็นแบบนี้ เธอก็ให้ชั้นเป็นตัวเอง โดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอละกัน ชีวิตส่วนตัว กับชีวิตครอบครัว แยกออกจากกัน
แต่เธอก็ยังชอบมาแอบมาคอยดูโทรศัพผมจนได้ แล้วก็ทะเลอะกันต่อมาเรื่อยๆ
ผมรักแฟนนะครับ รักมากด้วย ตัดสินใจซื้อบ้านด้วยกัน และอีกหลายๆอย่าง ตัดสินใจว่านี่หละคนนี้หละ ดีแล้ว แต่ก็ติดที่เรื่องนี้หละครับ ใจนึงก็กลัวว่า โอเค ปรับตัวแล้ว ทิ้งชีวิตแบบนั้นไป แล้วจะกลายเป็นตัวผมเองที่อึดอัดไม่มีความเป็นตัวเอง จะอยู่ได้ไม่นาน
อีกทางก็ยึดแนวทางของตัวเอง ตัวเองอยู่ได้ มีพื้นที่เล็กๆให้วิ่งเล่น กลับมาบ้านก็ทำตามหน้าที่ของสามี ของผู้นำครอบครัว แต่แฟนผมไม่คิดแบบนั้น
ผมหนักใจมากครับ กำลังคิดว่าจะเอาไงดี หยุดดีไหม ในเมื่อเค้าไม่ได้ยอมรับในความเป็นตัวตนของเราแต่แรก แต่มันเลยมาไกลแล้วครับ
ผมควรหยุดไหม หรือว่าไปต่อ แล้วถ้าไปต่อจะไปต่อแบบไหน
ขอบคุณครับที่เสียเวลามาอ่าน