ผมว่าความเห็นหลายอันในกระทู้นี้แปลกครับ
จขกท มาแสดงความรู้สึกว่า เด็กร้องไห้มันรบกวนผู้อื่น และเสนอวิธีว่างดพาเด็กเล็กไปเที่ยว
แต่ต่างมาแสดงความเห็นว่า
1.เป็นสิทธิ์ของตัวเองและเด็กที่จะไปไหนก็ได้ แต่เลี่ยงจะพูดว่ารบกวนคนอื่น
2.อุดหูสิ
3.ไปเหมานั่ง private สิ
4.เด็กช่วงนั้นกำลังเรียนรู้ ความจำดี
5.จำเป็นต้องไปธุระ
6.จขกท ใจดำ ไม่ยอมเด็กบ้าง
7.มีลูกแล้วจะรู้เอง

เด็กไม่ได้พูดอะไรเลยครับ มีแต่พ่อแม่พูดแทนทั้งนั้น  บางคนกลับต่อว่าคนอื่นอีก
เป็นพ่อแม่คน ยังแยกแยะไม่ออกว่า ประเด็นกระทู้คือความเดือดร้อนของสาธารณะกับการอ้างสิทธิ์ตัวเอง  นี่แย่แล้วนะครับ

ไม่ผิดกับพ่อแม่เด็กแวนซ์ที่ละเลยปัญหาของลูก  แล้วเยาะสังคมว่าทำไมไม่ปกป้องตัวเอง
ต่างกันแค่ขี่เรือบินมันเท่ห์กว่าขี่มอไซค์เท่านั้น

การขอความเห็นใจและรับปากจะหาวิธีแก้ไข   ดีกว่าอ้างแล้วต่อว่าคนอื่นครับ

เป็นพ่อแม่คน หากรู้ว่าลูกต้องรบกวนคนในสังคม ต้องหาวิธีแก้เอง
เป็นความคิดที่แย่มากที่ไม่คิดว่าจะเจอ ไล่คนอื่นไปเดินทางแบบ private  ทั้งที่ปัญหาอยู่ที่ตัวเองแท้ๆ

ผมว่า
เรื่องเด็กจำความได้กับการควบคุมไม่ให้รบกวนผู้อื่นในสังคม   มันคนละประเด็นกันครับ
การจำความเรียนรู้ได้มันเป็นเรื่องของสัญชาติญาณครับ  ไม่ใช่การวิเคราะห์เรื่องผิดชอบชั่วดี


หากการเรียนรู้ของเด็กโดยรบกวนคนในสังคม มีจริง
หวังว่าการเดินทางครั้งต่อไปเด็กคงจะนิ่งๆเงียบๆไม่รบกวนใครนะครับ  พ่อแม่รับประกันได้ไหม

หากพ่อแม่คนไหนเอาความเดือดร้อนของคนในสังคมมาเป็นที่เรียนรู้ของเด็ก   ผมว่าพ่อแม่มีปัญหาแล้วครับ


ผมเคยเจอต่างชาติ เขารู้สึกผิดและอายมาก เมื่อลูกเขาร้องให้งอแงรบกวนคนอื่น เลยเอาหูฟังครอบเด็ก เด็กก็เงียบจนหลับ  ไม่ใช่ไล่ให้คนอื่นอุดหู
อยากพาลูกเที่ยวต้องใช้ความพยายามหน่อย  ไม่ใช่ต่อว่าคนอื่นไม่มีความอดทนอยู่ร่ำไป