ผมอาจจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จน้อยที่สุด จนที่สุด ในบรรดานักเรียนทุนรัฐบาลด้วยกัน บ่อยครั้งมักจะมีงานแล้วต้องไปเข้าร่วม เช่น งานพบปะสังสรรค์ งานแต่งงาน มันเป็นสังคมอีกแบบหนึ่ง หลายครั้งที่ผมมักจะไม่พกนามบัตรไป รู้สึกอายเหมือนกันที่เราไม่ได้ประสบความสำเร็จเหมือนคนอื่น เห็นหลายคนขับเบน BMW แต่ผมยังขับแค่ City อยู่เลย ยังกินข้าวข้างถนน หลายครั้งก็ยังใช้บริการรถเมย์ ในขณะที่เพื่อนรุ่นเดียวกันก็เป็น หมอ ทันตะ นักการทูต ในขณะที่ผมทำงานเป็นวิศวกรในบริษัทเล็กๆและก็เพิ่งมีกิจการน้อยๆเมื่อไม่นาน แต่ก็ยังไม่สามารถยกระดับคุณภาพชีวิตให้ทัดเทียมกับเพื่อนในรุ่นเดียวกันได้ เราควรจะเปิดใจบอกตามตรงไปเลยดีไหมว่าเราทำอาชีพอะไร ที่ผ่านมาผมมักจะบอกแค่ว่าทำษริษัทเอกชน