“ดิฉันเป็นคอละครคนหนึ่งค่ะ (โดยเฉพาะละครแนวพีเรียดแทบจะไม่พลาด) อย่างที่เรารู้ๆกันว่า ละครที่นำกลับมาทำใหม่ หรือละครที่บทประพันธ์เป็นที่นิยม ล้วนต้องพิสูจน์ฝีมือหนักหน่อยในรายละเอียดก่อนจะลงจอสู่สายตาผู้ชม

ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ยอมรับผลงานที่มีการดัดแปลงให้สอดคล้องตามกระแสสมัยได้ ยอมรับละครที่ใครๆว่าน้ำเน้าน้ำเน่าได้
แต่ยอมรับผลงานที่ขาดความใส่ใจ และทำเหมือนดูถูกคนดูไม่ได้
ละคร โนราห์ ที่กำลังลงจออยู่ ดิฉันขอยกเป็นตัวอย่างสำหรับผู้ผลิตละครทั้งหลายค่ะ
แรกเริ่มประมาณ 10 ตอนแรก ดิฉันดูโดยการเข้าอินเตอร์เน็ต “ดูละครย้อนหลัง” การดูย้อนหลังนี่แหละที่ทำให้เห็นจุดพลาดหลายๆ อย่างได้ง่ายและชัดเจน
แต่เห็นว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจน่าสนุกดี เลยแอบให้กำลังใจและติดตามมาเรื่อยตามวันและเวลาปกติ
แต่การติดตามกลับยิ่งทำให้ไม่เห็นการใส่ใจในการจะพัฒนา ยังคงมีฉากต่อเนื่องที่หลุดอยู่เนืองๆ

โดยเฉพาะฉากต่อเนื่องที่เสื้อผ้าหน้าผมของนักแสดงเปลี่ยนไปหรือองค์ประกอบอื่นที่อยู่ๆก็หายไปหรือเกินมา
แต่ในยุคปัจจุบันที่เทคโนโลยีสูงขึ้นพร้อมมาตรฐานคนสูงขึ้น คุณภาพการทำงานของคุณควรดีขึ้นเช่นกันนะคะ
และที่เริ่มทนไม่ได้มากที่สุดคือเนื้อเรื่องที่ถ่ายทอด เริ่มแสดงความไม่มีจุดยืน ยิ่งดูยิ่งเรื่อยเปื่อย เหมือนแสดงไปตามท้องเรื่อง

ไม่มีความชัดเจนในอารมณ์ของตัวละคร บทซึ้งแต่ไม่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ซึ้งออกมาให้คนดูสัมผัสได้ บทที่ต้องห่วงหาก็ทำได้แค่เป็นเสียงบ่งบอกว่าตัวละครนั้นรู้สึกอย่างไร
การตัดต่อที่ทำเหมือนการปะติดปะต่อให้เป็นเรื่องราวเท่านั้น

ละครน้ำเน่าไม่จำเป็นต้องทำแบบเน่าๆ นะคะ แค่คุณใช้ใจใส่ใจสร้างสรรค์ ผลงานนั้นย่อมแสดงคุณค่าออกมาให้ประจักษ์ได้เอง
โดยไม่จำเป็นว่านักแสดงต้องหล่อสวยหรือฮอตแค่ไหนค่ะ”
ครับ, ถือเป็นกระจกสะท้อนไปถึงผู้ผลิตแล้วกันครับ!!

"แจ๋วริมจอ"
ที่มา
http://www.thairath.co.th/content/624003