ท้าวความก่อนว่า
เรารับเค้ามาเลี้ยงตอนอายุ3เดือนกว่า จากบ้านคนแถวที่ทำงาน (คือแม่ของน้องเป็นแมวจรจัดเข้าไปอยู่ในบ้านที่เค้าไม่ชอบแมว เค้าก็ให้ข้าวน้ำแต่ไม่เคยไปยุ่ง จนแม่แมวคลอดลูกออกมา3ตัว ลุงแถวที่ทำงานทราบว่าเราอยากได้ลูกแมว (เราว่าจะไปดอดตามวัดค่ะ) ลุงก็เลยมาเล่าว่า ตอนนี้เหลอตัวเดียว อีก2ตัวตายไปแล้ว สนใจไหม ไปดูก่อนก็ได้นะ ตอนแรกเราไม่อยากได้แมวที่อยู่ในบ้านคนค่ะ เพราะว่าอย่างน้อยก็มีคนให้ข้าว แต่ลุงบอกว่า ลุงกลัวว่าเจ้าลูกแมวที่เหลือตัวเดียวนี้จะไม่ได้ทำหมันเมื่อถึงเวลา กลัวมันแพร่ทายาทเพิ่ม) บริเวณโซนนั้นมีบ้านที่รักสัตวและไม่รักค่ะ คนไม่รักก็เอาไปปล่อยบ้าง ไล่ตีบ้าง คนรักก็ดักจับมาทำหมันเท่าที่ดักได้ จับได้ (ส่วนใหญ่คนถ้าเลี้ยงไว้คือเอาเข้ามาเลี้ยงในบ้านอย่างดีค่ะ ถ้าไม่ไหวคือปล่อยกลับธรรมชาติที่เดิม แต่ถ้าลูกแมวจะจับไปหาบ้าน)

เราก็เลยตกลงไปดูน้อง ตอนเห็นครั้งแรกคือชอบเลยค่ะ น่ารัก (ดูจากสีแม่เค้าเป็นสีไข่ไก่ เหลืองนวลเหมือนมายองเนสผสมคัสตาสเค้ก) เราชอบแมวขาว จริงๆคือระหว่างนั้นเรามีแมวในสต๊อกที่รอหาบ้านด้วย (เราเป็นคนดูแล และติดต่อหาบ้านให้ลูกแมว แต่เรารู้สึกไม่ถูกชะตา อาจเพราะบ้านเรามีแมวสีนั้นอยู่ตัวนึงแล้ว) ** เรากลัวว่ามันจะแสบซ่าเหมือนตัวที่บ้าน

(หลังจากจับได้ก็เอามาโมเครื่องใหม่ทั้งตัว)


ทีนี้ตอนรับมา เราก็จัดการทุกอย่างที่ทำได้ค่ะ อาบน้ำ ทำวัคซีน ทำหมัน(โดยเจ้านายเราเอง) แล้วก็ฝึกเรื่องการใช้ชีวิตให้เป็นระเบียบ ซึ่งน้องเป็นแมวที่ฝึกง่ายค่ะ ฉลาดมาก เรียนรู้ไว

เราใช้เวลาวันละ10-12ชม.ต่อวัน อยู่กับน้อง น้องจะเห็นเรากับเจ้านาย และลูกค้าหน้าเดิมที่เเวะมาเยี่ยมน้องบ่อยๆ (แต่ปรากฎว่าน้องไม่เอาใครเลยค่ะ เห็นเจ้านาย เห็นลูกค้าก็วิ่งป่าราบ(ทำหน้าเหมือนเห็นผี)ทั้งที่ทุกคนก็ให้ค.รักน้องอย่างดี ทั้งอาหารและของเล่นก็ได้จากลูกค้าและเจ้านาย

เราเลี้ยงน้องในที่ทำงานค่ะ ช่วงเวลาที่เราเลิกงานน้องจะนอนกรงอยู่ชั้นล่างในที่ทำงานร่วมกับสิงสาราสัตว์กรงข้างๆ โดยมีเจ้านายเราแวะลงมาดูแลตลอดทั้งคืน

เราเลี้ยงน้องประมาณ8เดือนในที่ทำงาน จนเราลาออกจากงานเรารับน้องกลับมาอยู่บ้านด้วยกัน ช่วงแรกที่กลับมาใช้ชีวิตลำบากนิดหน่อย เพราะบ้านเราไม่สามารถเลี้ยงระบบปิดได้ ประตูบ้านเปิดอ้า หน้าต่างทุกบานต้องเปิด(เพราะร้อนมาก) ไม่มีแอร์ในห้องที่เรานอนแถมอยู่ชั้น3 ไม่มีมุ้มลวด พอทำมุ้งให้ นางก็พยายามแซะออก เคยถึงขั้นบินค่ะ ดีที่เห็นคว้าตัวทัน (เราเลยเลี้ยงระบบกรงเป็นส่วนใหญ่ จะปล่อยออกไปเดินเล่นก็ต่อเมื่อเราอยู่ด้วย ใส่รัดอกพาเดิน) เพราะบ้านติดถนน ไม่มีรั้วหน้าบ้าน แมวจรจัดเยอะ แมวเลี้ยงแทบทุกบ้านเป็นระบบเปิดไม่ทำวัคซีน ) *** เราเลยค่อนข้างวิตกจริตจนคนที่บ้านเราบอกว่าเกินไปแล้ว ขังมันทำไม

เราใช้เวลาประมาณ 6เดือนสอนเค้าว่าที่ไหนไปได้ ไม่ได้ ปีนหลังคายังไงไม่ให้ทิ้งดิ่งลงพื้น(คือนางตาเข ขนาดตอนอยู่ที่ทำงาน แค่กระโดดขึ้นเบาะเตี้ยๆนางยังพลาดบ่อยๆ) ผ่านไป6เดือน นางกลายเป็นแมวที่เชี่ยวชาญการหนีออกจากบ้าน (แต่ที่เรารำคาญที่สุดคือชอบออกไปตากลมที่เฉลียงแล้วโดนแมวจร หรือแมวเพื่อนบ้านให้กวดไปติดอยู่บนหลังคาเพื่อนบ้านซึ่งไกลออกไป3หลังตอนดึกๆ แล้วก็กลับไม่ได้) หลายครั้งต้องใช้สัญญาณไฟบอกทาว่าต้องโดดไปทางไหน ทางไหนไปไม่ได้(ลำบากพี่ชายเรา ต้องมาช่วยกันเรียกกลับ)** เพื่อนบ้านคงรำคาญที่อีนีเรียกแมวเข้าบ้านเป็นชม.ตอนกลางคืน*แต่ถ้าเทียบกับปัญหาเรื่องเสียงแล้ว เราว่าเสียงเราเรียกแมวดูฟุ้งฟิ้งค่ะ เพราะบ้านอื่นหนักกว่า


ทีนี้มาเข้าเรื่องค่ะ เหมือนว่าเราจะวิตกจริตในการเลี้ยงนางเกินไป จนนางกลายเป็นพวกติดแม่(เราเอง) เป็นถึงขนาดว่า ไม่อึไม่ฉี่ ไม่กินข้าวถ้าเราไม่นั่งเฝ้า
มาอยู่ที่บ้านเกือบ2ปีแล้วก็ยังกลัวคนในบ้านเรา เรียกได้ว่าคนในบ้านบอกว่าไม่แน่ใจว่ามันมีตัวตนไหม ถ้าไม่เห็นอีแก่ที่บ้านไล่ตบ ก็ไม่เห็นตัวเลย (ทั้งที่นางก็นอนอยู่ในบ้าน เราก็เห็นนางตลอดแทบ24ชม.(เราทำงานที่บ้าน)

ตอนที่พาเค้าไปที่ทำงานใหม่ รุมเมตบอกว่าเออมันไม่ขี้เลยจริงๆแฮะวางกะบะทรายให้ทั้งวันก็ไม่มีอะไร แต่พอเราเข้าห้องปุ๊บกระโดดลงกะบะ แต่พอเราออกจากห้อง นางก็โดดออกจากกะบะทราย พอเรากลับมานางก็มาขี้ (รุมเมตบอกว่าตลกดี) ข้าวก็เป็น

ช่วงหลังๆดีหน่อยที่เริ่มอึฉี่ได้โดยไม่ต้องรอเห็นหน้าเรา หรือมาต้องมานั่งเฝ้า  แต่เวลากินข้าวนี่ไม่ได้ค่ะ ต้องเฝ้าตลอดจนกินหมด ถ้าเรามีธุระต้องไปทำ นางก็เลิกกิน กินข้าวที่อื่นในบ้านก็ไม่ได้ ต้องมากินในห้องเรา

ที่บ้านบอกว่าเลี้ยงแมวจนมันเป็นคนแล้ว  (แต่เค้าเหมือนคนจริงๆค่ะ เค้าเข้าได้กลับทั้งหมาทั้งแมวที่ไม่รู้จักได้หมด จนเป็นสาเหตุให้สู้ไม่เป็น โดนไล่กัดตลอด ไม่เคยเปิดฉากก่อนเลย ด้านนิสัยทุกอย่างเพอร์เฟ็กค่ะ ฉลาด เลี้ยงง่าย ดื้อเล่นตัวตามภาษาแมว กินแต่อาหารเม็ด กินได้ทุกยี่ห้อไม่เกี่ยง ยกเว้นอาหารคนกับขนมแมว)

อ่อ นางรู้ชื่อค่ะ เรียกมา ยกเว้นขี้เกียจ

อยากทราบว่าจะทำยังไงให้เค้าเข้ากับคนได้ และยอมกินอาหารเองโดยไม่ต้องเฝ้า  

(นางเป็นแมวสังคมนะคะ ตอนอยู่ที่ทำงานเห็นคนตลอด แต่ไม่ให้ใครอุ้ม เราอุ้มได้บ้างแล้วแต่อารมณ์นาง) ไม่ดื้อ ไม่กัด แต่ขี้รำคาญ


(แอบเสียใจที่โตมาแล้ว ไม่ได้สีแม่นางมาเลยค่ะ ไหนล่ะสีไข่ไก่ ไหนสีมายองเนส ไหนสีคัสตาส) *** อีโกโก้ชัดๆ


แอบเสียใจ แต่ก็รักอ่ะ ทำไงได้