ไม่เน้นขาว ไม่เน้นชมพู นะจ๊ะติ่งริมเตียง ริมหาด ริมกระท่อม รู้ดีว่า ทุกคนกำลังเฝ้ารอ ฉากนั้น เพื่อปลดภาระที่แบกกันมานาน ถึง 9 ตอนเสียที แต่อยากจะพูดถึงฉากที่เราชอบมากๆ ของพระเอกและนางเอก จากอาทิตย์ที่แล้วมากกว่า เป็นฉากคล้ายๆ กัน การแสดงออกเหมือนกัน และ ให้ความรู้สึก ละมุนๆ อยู่ในท้องเป็นที่สุดค่ะ
หมอวรรษ – ฉากตอนที่ หลังจากโดนยาปลุกของคุณแม่เสาวรส และระงับอารมณ์กันไปคนละทิศละทางแล้ว ผัวเมียผลอยหลับ หมอยังห่วงใย หันไปดึงหูฟังออกให้เมียนอนสบายๆ เมียก็เคลิ้ม หันมากอด หมอดึงมือออก แต่เมียยังกอดต่อ หมอก็เลยตามเลย มองเมีย มองเพดาน มองไปแอบชอบใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และ ค่อยๆ ลูบไล้แขนเมียแผ่วๆ เบาๆ เหมือนกล่อมนอน กิริยาละมุนละไมแบบนี้ ถ้าไม่รัก ก็ไม่รู้จะพูดยังแล้ว การสัมผัสที่อ่อนหวาน แต่ไม่วาบหวาม แค่ได้อยู่ใกล้ชิด สัมผัสแบบนี้ อบอุ่นในหัวใจมากกว่า
อนุศนิยา – ฉากตอนที่หมอป่วย เมียมาดูแล ช่วยเช็ดตัว หมอพยายามไล่แล้ว เพราะกลัวเมียติดหวัด แต่เมียก็ยังไม่ไป จะปลดกระดุมเช็ดตัว ลดความร้อน หมอป่วย สติไม่สมประกอบนัก ยังจับมือไว้ไม่อยากให้ทำ แต่เมียไม่ยอม พอเริ่มเช็ดตัว หมอเริ่มทรงตัวไม่ไหวเอนไปซบไหล่เมีย เมียถึงกับชะงักกับความใกล้ชิด แต่ก็ปล่อยให้ซบและเช็ดต่อจนเสร็จ หมอเริ่มสบายตัว พลิกหาที่สบายๆ นอน ซึ่งบังเอิญเป็นตักเมียนั่นเอง เราชอบสายตาคิม ที่มองเจมส์ ฉากนี้มาก ความอบอุ่น นุ่มนวลของ อนุศนิยา ในเวลาที่ผัวป่วยเมียดูแล ลูบผม ลูบตัวเบาๆ เป็นจังหวะ มันทำให้ คนป่วยรู้สึกผ่อนคลายที่สุด นี่เป็นซีนที่อ่อนโยนที่สุด ของ อนุศนิยา ตั้งแต่ดูมา ไม่มีคำพูด มีแต่การกระทำ การสัมผัสแผ่วๆ ที่ทำให้คนดูรับรู้ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ ก็ไม่ได้เกลียด สามีเงินผ่อน ของเธออย่างที่ปากบอกตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เรากลับชอบการดีไซน์ 2 ฉากนี้ที่สุด คนสองคนได้มาอยู่ใกล้ชิดกัน ได้สัมผัสเบา อารมณ์นิ่งๆ สงบๆ ลดดีกรีความร้อนแรงของเรื่องลงได้ราบคาบ ประมาณว่า สองคนนี้ก็อยากแค่มี เวลาที่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ปล่อยตัวปล่อยใจไปสบายๆ เจมส์ มาร์ กับ คิมมี่ เล่นได้เนียน ลื่นไหล แอคติ้งเนียนๆ แบบนี้ พระเอกนางเอก สื่อสารความรู้สึกของตัวเอง ออกมาได้ชัดเจน ผ่านทาง สายตา ท่าทาง รอยยิ้มนิดๆ ขยับตัวหน่อยๆ เท่านั้น เยอะไปก็ล้น น้อยไปคนก็ไม่เข้าไม่ถึง แต่นี่ เค้าเล่นกันพอดี๊ พอดีอ่ะ
เครดิต ดุ๊กดิ๊ก จากกระทู้คุณ ซะงั้นอ่ะ และ คลิปฉากเด็ก จากกระทู้ คุณ สมาชิกหมายเลข 2099375 ขอบคุณนะคะ
เพราะการสัมผัส คือการแสดงความรักโดยไม่ต้องใช้คำพูด (เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ)
หมอวรรษ – ฉากตอนที่ หลังจากโดนยาปลุกของคุณแม่เสาวรส และระงับอารมณ์กันไปคนละทิศละทางแล้ว ผัวเมียผลอยหลับ หมอยังห่วงใย หันไปดึงหูฟังออกให้เมียนอนสบายๆ เมียก็เคลิ้ม หันมากอด หมอดึงมือออก แต่เมียยังกอดต่อ หมอก็เลยตามเลย มองเมีย มองเพดาน มองไปแอบชอบใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และ ค่อยๆ ลูบไล้แขนเมียแผ่วๆ เบาๆ เหมือนกล่อมนอน กิริยาละมุนละไมแบบนี้ ถ้าไม่รัก ก็ไม่รู้จะพูดยังแล้ว การสัมผัสที่อ่อนหวาน แต่ไม่วาบหวาม แค่ได้อยู่ใกล้ชิด สัมผัสแบบนี้ อบอุ่นในหัวใจมากกว่า
อนุศนิยา – ฉากตอนที่หมอป่วย เมียมาดูแล ช่วยเช็ดตัว หมอพยายามไล่แล้ว เพราะกลัวเมียติดหวัด แต่เมียก็ยังไม่ไป จะปลดกระดุมเช็ดตัว ลดความร้อน หมอป่วย สติไม่สมประกอบนัก ยังจับมือไว้ไม่อยากให้ทำ แต่เมียไม่ยอม พอเริ่มเช็ดตัว หมอเริ่มทรงตัวไม่ไหวเอนไปซบไหล่เมีย เมียถึงกับชะงักกับความใกล้ชิด แต่ก็ปล่อยให้ซบและเช็ดต่อจนเสร็จ หมอเริ่มสบายตัว พลิกหาที่สบายๆ นอน ซึ่งบังเอิญเป็นตักเมียนั่นเอง เราชอบสายตาคิม ที่มองเจมส์ ฉากนี้มาก ความอบอุ่น นุ่มนวลของ อนุศนิยา ในเวลาที่ผัวป่วยเมียดูแล ลูบผม ลูบตัวเบาๆ เป็นจังหวะ มันทำให้ คนป่วยรู้สึกผ่อนคลายที่สุด นี่เป็นซีนที่อ่อนโยนที่สุด ของ อนุศนิยา ตั้งแต่ดูมา ไม่มีคำพูด มีแต่การกระทำ การสัมผัสแผ่วๆ ที่ทำให้คนดูรับรู้ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ ก็ไม่ได้เกลียด สามีเงินผ่อน ของเธออย่างที่ปากบอกตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เรากลับชอบการดีไซน์ 2 ฉากนี้ที่สุด คนสองคนได้มาอยู่ใกล้ชิดกัน ได้สัมผัสเบา อารมณ์นิ่งๆ สงบๆ ลดดีกรีความร้อนแรงของเรื่องลงได้ราบคาบ ประมาณว่า สองคนนี้ก็อยากแค่มี เวลาที่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ปล่อยตัวปล่อยใจไปสบายๆ เจมส์ มาร์ กับ คิมมี่ เล่นได้เนียน ลื่นไหล แอคติ้งเนียนๆ แบบนี้ พระเอกนางเอก สื่อสารความรู้สึกของตัวเอง ออกมาได้ชัดเจน ผ่านทาง สายตา ท่าทาง รอยยิ้มนิดๆ ขยับตัวหน่อยๆ เท่านั้น เยอะไปก็ล้น น้อยไปคนก็ไม่เข้าไม่ถึง แต่นี่ เค้าเล่นกันพอดี๊ พอดีอ่ะ
เครดิต ดุ๊กดิ๊ก จากกระทู้คุณ ซะงั้นอ่ะ และ คลิปฉากเด็ก จากกระทู้ คุณ สมาชิกหมายเลข 2099375 ขอบคุณนะคะ