เราอย่าไปหวังให้ผู้ที่มีชีวิตอยู่เขาทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เลย

ให้คิดว่า ถ้าเขาทำให้ นั่นเป็นผลพลอยได้

เพราะผู้ที่อยู่ในโลกมักจะถูกหล่อหลอมด้วยเรื่องราวที่ให้ข้องอยู่กับโลก

ความรู้เกี่ยวกับเรื่องวิชชาของชีวิตไม่มี มีแต่วิชาหาเลี้ยงชีพเท่านั้น




เพราะฉะนั้นเขาจะรู้เรื่องการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นั้น "อย่าพึงหวัง"

แม้เราเองก็เถอะ ก่อนที่จะมารู้เรื่องราวความจริงของชีวิต

ก่อนนี้เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องในปรโลก

ปู่ย่าตายายบรรพบุรุษของเราละโลกไปแล้ว

เรายังไม่ค่อยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านเลย

ปีหนึ่งก็อาจจะทำกันครั้งหนึ่ง โดยอ้างว่า ไม่มีเวลา จะต้องทำมาหากิน

ต้องทำมาค้าขาย ต้องเลี้ยงลูก เลี้ยงครอบครัวบ้าง อ้างกันไปอย่างนั้น

หรือบางทีก็เพราะความไม่รู้จริง ๆ





ชีวิตในปรโลก เป็นอยู่ได้ด้วยบุญ ด้วยบาป ด้วยตัวของเราเอง

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ คือ เราต้องพึ่งตัวเองด้วยการสั่งสมบุญทั้ง

ทาน ศีล ภาวนาให้มาก ๆ ด้วยตัวเองตอนที่มีชีวิตอยู่