-สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรก ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ☺-
     จขกท.มีเพื่อนอยู่คนนึง เราสนิทกันพอสมควรแต่ก็ไม่มากจนคุยกันได้ทุกเรื่อง เขาเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนคบค่ะ เขาติดแฟนมาก มากจนลืมเพื่อนก็เลยมาพึ่งกลุ่มจขกท.อยู่ แล้วเขาจะเป็นคนที่มีอะไรก็อวดตลอด แม้กระทั่ง 'มีอะไรกับแฟน' วันนั้นจขกท.นั่งอยู่กับเพื่อนสนิทในกลุ่ม เขาก็เดินเข้ามาคุยเรื่องแฟนเขากับจขกท.คนเดียว เขาเล่ามาว่าเขากับแฟนมีจูบแรกกัน แฟนเขาเป็นคนเริ่มก่อน เขาเล่าแบบภูมิใจมากที่เสียจูบแรกให้กับแฟน จขกท.ฟังก็ไม่ได้รู้สึกดีด้วย เลยบอกเขาไปว่า 'แกเล่าเรื่องส่วนตัวแบบนี้เลยหรอ' เขาก็ตอบกลับมาด้วยความภูมิใจว่า 'เมื่อเช้านี้เราก็เล่าให้Aฟัง แล้วก็เล่าให้Bฟังด้วย' เราได้ยินเราก็ตกใจเลยบอกว่า เรื่องแบบนี้ถ้าเล่ากับคนที่ไม่สนิท เขาไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วย นางก็บอกว่าเข้าใจแล้ว พอคาบเรียนต่อมา ครูให้จับกลุ่มกันก็รวมเพื่อน เพื่อนข้างๆก็สะกิดแล้วเล่าเรื่องที่เขาทำกับแฟนให้ฟัง พอเขาได้ยิน เขาก็เล่าเองเลยค่ะ ! จขกท.ตกใจหนักกว่าเดิมอีก หลังจากนั้นคนส่วนใหญ่ก็รู้กันหมด แล้วหลังจากนั้นไม่กี่เดือน เขาก็มาคุยกับจขกท.ว่าเขากับแฟนมีอะไรกันแล้ว เล่าตั้งแต่เริ่มจนจบ จขกท.ก็ถามว่าได้เล่าให้ใครฟังบ้าง เขาตอบมาว่า 'เล่าให้Aฟังแล้ว' จขกท.เลยกำชับว่า เรื่องแบบนี้ไม่ควรเล่าหรอกนะ หลังจากนั้นค่ะ.. เขาไม่ไปเล่าให้ใครฟังเลยสักคน แต่มาเล่าให้จขกท.ฟัง ตั้งแต่เริ่มเล้าโลมกันเลยค่ะ ไม่ก็ทักมาถามเรื่องเรียนแต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นเรื่องแฟน เป็นแบบนี้ทุกวัน จขกท.พยายามจะบอกเขาว่ามันไม่ควรพูด ไม่ควรเอามาบอกขนาดนี้ถึงจะสนิทกันแค่ไหนก็ไม่ควร แต่รู้สึกว่าเขาจะไม่ฟังแล้วก็ไม่สนใจ เขาพูดแค่ เอาหน่า ชั่งมันเถอะ.. จขกท.ควรจะพูดกับเขายังไงให้เขารู้ตัวว่ามันไม่ดีไม่ควรทำดีค่ะ ? อ่อลืมบอกค่ะพวกเราอายุไม่ถึง18นะคะ จขกท.ก็เริ่มเบื่อเหมือนกันที่เขาทำแบบนี้ พูดแบบนี้ เล่าแบบนี้ทุกวัน พูดตรงๆก็ไม่ช่วยอะไรเลย มีวิธีอื่นที่ช่วยได้มั้ยคะ ขอบคุณค่ะ