อ่ะแหน่ะ ไม่เป็นอันทำอะไรกันแล้วดิ สมาคมชะนีกินเค็มแห่งสยาม เพราะสัปดาห์นี้โดนกันไปหนักมาก พูดเลย ไตทรุด สะบักสะบอมกันเลยทีเดียว
เป็นละครที่เป็นภาระสังคมโดยแท้ 'เพียงชายคนนี้ฯ' ของผู้จัด แอน ทอง นี่ก็งานกองสุม งานค้างตรึม ยังต้องมาอ่าน มาเขียนกระทู้อีก (ใครบังคับแกร!!!)
เรื่องของเรื่อง เราเพิ่งได้ดูละครเรื่องนี้เต็มๆ ก็สองสัปดาห์ที่ผ่านมา เพราะไม่ได้ดูละครมานาน (โปะติกลางคืนถ้าว่างจะดูหนัง DVD หนังหรั่ง หนังหลี)
และได้ดูเรื่องนี้โดยบังเอิญ เพราะมีคนมาบังคับขืนใจเปิดฟรีทีวีในห้อง ซึ่งไม่ค่อยดูฟรีทีวีเลยหลังจากที่พบว่ามีแต่ละคร "ฟินไม่สุด" แถมไม่ชอบ เจมส์ มาร์ ด้วย ตี๋เอ๊ยยยย จืดซะ ไม่ดังหรอก ตอนนี้ อย่าถาม อย่าสะกิด ..พี่อ่อนไหวมาก พูดเลย อย่าให้พี่คิดถึง ผช คนนี้

เอาละ....ดูไปนิดนึงพอรู้เรื่องคร่าวๆ ก่อนที่พระนางจะแต่งกัน ก็รู้สึกเอ๊ะ ...ฟินนะเนี่ย.... ชื่อเรื่อง "เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ" โมเดิ๊ร์นโมเดิ้นแต่ทำไม Storyline มันมีความคลาสสิคชอบกล ไม่เหมือนเรื่องแต่งใหม่เลย ก็เลยเข้าไปในวิกิพีเดีย แล้วก็ต้องตบเข่าฉาด

อ้าวววววว  มันเบสจากเรื่อง "สามีเงินผ่อน" ที่เคยทำชะนีเด็กอย่างชั้นในตอนนั้น ฟินไข้ขึ้น เลยนี่หว่า !!




ที่เราพูดถึงเป็นละครเวอร์ชั่นปี พ.ศ. 2544 ที่พี่ พล ตัณฑเสถียร (หล่อมมมมาากกกก ขาวมากเช่นกัน)  และ ศิริลักษณ์ ผ่องโชค แสดง และกำกับโดย คุณอานนท์ สุวรรณเครือ จากนิยายของ กรุง ญ. ฉัตร
เรื่องนี้ถ้าใครจำได้ เป็นละครที่เพลงเพราะมากๆๆๆ โดยเฉพาะเพลง "ฝันลำเอียง" ตอนไตเติล ที่ต้นฉบับร้องโดย แจ้ ดนุพล แต่ในละครเป็นเสียง ผญ ร้องไม่แน่ใจว่าใช่นางเอกพี่จอยร้องหรือเปล่า
ที่สำคัญคือฟินหนัก จิกหมอน จิกผ้าม่านหนักมากเช่นกัน  .....เอาจริงๆ ละครที่มีคำว่า "สามี" อยู่ในชื่อเนี่ย จริงๆ ก็ควรเตรียมใจนะ 555



(อันใหม่ ถ้ามีฉากนี้คือเลือดหมดตัว)


เวอร์ที่แล้ว ที่ว่าฟินเยี่ยวราดไม่แพ้กันเนี่ย พระเอกเมื่อหึงแรงถึงจุดที่ไม่ไหวแล้ว มีการ "ล่วงเกิน" นางเอกด้วย (ขืนใจนั่นแหละ ถึงนางเอกจะรักก็เหอะ)




แล้วใน "เพียงชายฯ" มีไหม๊ ...ไม่มี !!!!!! (ทำไมต้องโกรธด้วย เปล่าๆ ไม่มีอะดีแว้วววววว)

เรียกว่ามีการปรับบทได้อย่างน่าชื่นชมมากๆ แล้ว ฟินแค่นี้ หวิวแค่นี้ในเวอร์ชั่นนี้ ใน "เพียงชายฯ" นับว่าอยู่ในขอบเขต และก็เหมาะสมแก่ธีมเรื่องแล้ว
ไม่ได้มากไปเลย เพราะเรื่องนี้มันต้อง "มาก" โดยเนื้อเรื่อง ไม่ใช่ความยัดเยียดหรอก ไม่งั้นคนดูส่วนใหญ่ก็ต้องรู้สึกใช่มะ อะไรวะ เอะอะทับกันๆ
นี่มันลื่นไปเรื่อยๆ ฉากสวีท มาทีไรก็ในเวลาที่ใช่ กลอมกล่อม

อีกอย่างนิทานเรื่องนี้สอนว่าอะไร......ละครดี ละครที่ทำคนฟินสาหัส ไม่ต้องมีการ "ขืนใจ" กันเล้ยยยย ทฤษฏีนี้ได้รับการยืนยัน
แต่เราก็ไม่ได้ว่าบทละคร นิยายเก่านะ มันก็เป็นขนบของยุคที่แล้ว

เพียงแค่โลกเราต้องปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย...ละครเรื่อง "เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ" เป็นตัวอย่างที่ดีมากอีกเรื่อง  


ชวนคุยเกร็ดเล็กน้อย ให้หาย "ร้อนรักหมอ" ในวันหยุดนะคะ แล้วเจอกันอาทิตย์หน้าอิส์ๆ