มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย สำหรับความพ่ายแพ้ต่อญี่ปุ่นในการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงคัดไปโอลิมปิก 2016 ความเป็นไปได้ที่จะได้ไปหรือไม่ได้ไปผมคงเลิกคิดแล้ว ยอมรับว่าแมตช์ที่แพ้ให้กับฮอลแลนด์นั้น ผมก็ไม่พอใจกับฟอร์มนักตบสาวไทยเป็นอย่างมาก ชนิดที่ว่าจะเลิกเชียร์ไปเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่าอีกหนึ่งวันถัดมา พวกเธอก็ได้สร้างเซอร์ไพส์อีกครั้ง กับการแข่งกับญี่ปุ่นด้วยคะแนนที่คู่คี่สูสี ผมเสียดายครับที่กรรมการลงโทษเราแรงเกินไป และที่น่าเสียดายไปกว่านั้นคือ ที่ในวันที่ญี่ปุ่นฟอร์มตก เรากลับชนะเค้าไม่ได้???? ทั้งๆที่ set ที่ 5 เราทิ้งห่างเค้าไปถึง 6 แต้ม!!!!! ผมจะไม่นับคะแนนฟรีที่เราเสียให้เค้าไปแค่สองแต้มนะครับ เพราะผมรู้สึกว่ามันไม่ได้มีผลมากขนาดนั้น ถ้าใจนักกีฬาเราไม่เป๋ และโคชเราโฟกัสที่เกมมากกว่าการดึงเกม สังเกตง่ายๆแค่การเช็คลูกเสริฟที่ผิดพลาดก็ดูออกแล้วครับว่า นักกีฬาเราเริ่มเสียความมั่นใจละ ซึ่งมันก็เป็นจุดอ่อนของเราที่แก้ไม่หายสักที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะ ที่เรานำคู่แข่งอยู่หลายแต้มแล้วโดนเบียดไปในปลายเซ็ต มีมาหลายแมทช์แล้ว ลองนึกกลับอีกทางว่า ถ้าโคชเราคุมสติให้ดี แล้วปลุกใจนักกีฬาเรา  อีกแค่สามแต้มมันไม่ได้มากมายหรอกครับ เผลอๆญี่ปุ่นคงเล่นไม่ได้ถึง 10 แต้มด้วยซ้ำในเซ็ตนั้น แต่ยังไงแล้ว มันก็คงย้อนไปแก้อะไรไม่ได้แล้วแหละ ปล่อยวางซะเถอะครับ ทิฐิในใจเรา แค้นไปก็ปวดจิตป่าวๆ ปล่อยให้มันเป็นไปเป็นในเรื่องของเกมกีฬา และมาตามเชียร์สาวไทยใน WGP รอบสุดท้ายในบ้านเราดีกว่า