เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ คือเรากับแฟนมีปัญหากันมาระยะนึงแล้ว
เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาไป (ด้วยอารมณ์โมโห)
คือแรกๆเขาก็มาง้อเรา แต่เราก็ไม่ได้ใจอ่อนอะไร
# คือเรากับแฟนแต่งงานกันแล้วนะคะ 2ปีแล้ว
ด้วยตอนนั้นอารมณ์โมโหของเรา เรายืนยันคำเดียวว่าจะเลิก
ช่วงแรกแฟนเราก็มีโทรมาร้องไห้ โทรมาถามเราว่าเราจะเลิกจริงๆใช่ไหม
มาง้อเราที่บ้าน แต่ตอนนั้นเราก็ยืนยันว่าเราจะเลิก
พอแล้วเราเขาคงโอเครขึ้น เขาก็เลยเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนนึง
พอเรารู้เรื่องเรากับรู้สึกหึงพอรู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราเลยไปหาเขาที่บ้าน ซึ่งตอนนั้นพ่อแม่แฟนเราก็อยู่ คือพ่อแม่แฟนเรา
เขาก็ไม่อยากให้เราเลิกกัน... แต่วันที่เราไปหาเขา เขาพยายามหนีหน้าเราตลอดไม่ยอมคุยกับเรา
เราก็พยายามคุยดีกับเขา. .. เราไปบอกเขาว่าขอให้เขากับมาเริ่มต้นใหม่ได้ไหม
แต่เขาก็ปฏิเสธเราเขาบอก เขามีคนอื่นไปแล้ว เขามีอะไรกันไปแล้วด้วย
คือตอนนั้นเราก็เลยตัดใจ ในใจของเราตอนนั้นคือเลิกก็เลิก ไม่เป็นไรนานๆไปเดียวก็ลืมได้เอง
พอวันนึงเราเปิดโอกาสให้ตัวเอง มีคนเขามาคุยกับเราตอนแรกเราก็รู้สึกดีนะ
แต่พอสักพักนึง ความรู้สึกของเรามันบอกว่ามันไม่ใช่
เราเริ่มไม่อยากคุย ไม่อยากติดต่อแล้ว
เรารู้สึกว่าตอนเราอยู่กับแฟนเรา. .เรารู้สึกเป็นตัวเองมากกว่านี้ รู้สึกมีความสุขมากกว่านี้
ตอนที่เรากับเขายังไม่เลิกกัน เขาเป็นแฟนที่ถือว่าดีมากคนนึง
เขาเป็นคนที่ตามใจเราทุกๆอย่าง เราจะว่าอะไรเขาก็ไม่เคยโกรธ
ทะเลาะแค่ไหนก็ไม่เคยทุบตี ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่อยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เคยมีคนอื่นเลย
ซึ่งเรารู้สึกว่าคนที่เราคุยด้วยนั้นเขาไม่สามารถให้ความรู้สึกเหล่านั้นกับเราได้เลย
จนเวลาผ่านไปแฟนเราเขาจะมาเก็บของที่บ้านเราแต่ก่อนน่านี้เราก็มีพูดคุยกันบ้าง
แต่จะคุยกันแบบๆกูๆ คืออารมณ์ประมาณว่าพูดใส่กัน
กันเคยตกลงกันไว้ว่าถ้าจะมาเก็บของขอให้มาเก็บในวันที่เราไม่อยู่บ้านนะ
เพื่อความสบายใจทั้ง2ฝ่าย จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้ากัน
เพราะก่อนหน้านี้เราจะไม่นอกไปไหนเลยเพื่อหลบน่าเขา เรายังไม่อยากเจอเขาเพราะบ้านเขากับเราอยู่ใกล้กัน
เหมือนฟ้าแกล้งหรืออะไรก็ไม่รู้วันนึงเขาโทรมา บอกจะเขามาเก็บของนะเราบอก. อ่อก็มาเก็บซิเพราะตอนนั้นเราไม่อยู่บ้าน
ประมาณ2-3ผ่านไปเราก็กับมาบ้านเราก็นึกว่าเขามาเก็บของไปหมดแล้ว
แต่ป่าวเลยเขาไม่ได้มา. . จนช่วงเย็นๆของวันนั้น
อยู่เขาขอมา โดยที่ไม่ได้โทรบอกเราก่อนเลย ความรู้ตอนนั้นเราตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย
ตอนแรกๆเราก็คุยกันถามนู้นถามนี่เรา เราก็ตอบแบบกวนๆกับไป
จนสักพักนึง เขามากอดเรามาขอโทษเรา TT เชื่อไหมความรู้สึกแย่ๆที่เคยมีก่อนน่านี่มันหายไปหมดเลย
เขาก็บอกเราว่าเขาลืมเราไม่ได้ เขาแค่คบคนอื่นเพื่อที่อยากลืมเรา
แต่มันยิ่งทำให้รู้สึกผิดพอเราสองคนห่างกัน. มันเหมือนทำให้เราทบทวนความรู้สึกของตัวเองทั้งคู่
ซึ่งเรารู้แล้วไม่มีใครมาแทนใครได้ คือเขากอดเราแล้วเขาก็ร้องไห้พูดแต่ว่าขอโทษ ขอโทษตลอด
คือใจเรา เราพร้อมจะให้อภัยเขาทุกเรื่องเลยนะ เพราะเราคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากการที่เราอารมณ์ร้อนเอง
#แต่ในใจเราก็แอบกลัวอยู่นะ กลัวว่าเราจะคิดผิดหรือป่าว กลัวว่าที่ผ่านมาเราอาจคิดเข้าข้างตัวเองมากไป
>>>มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ แล้วถ้ากับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว มันมีความสุขจริงๆไหม
หรือพอกับไปคบกัน แล้วก็ต้องเลิกกันอีก. . ขอบคุนนะคะที่อ่านจนจบ
มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันได้นะคะ. .เราอยากรู้ว่าคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบเรา
เขาตัดสินใจกันยังไง. แล้วมีความรู้สึกยังไงบ้าง
ใครเคยกลับไปคบกลับแฟนเก่าบ้าง
เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาไป (ด้วยอารมณ์โมโห)
คือแรกๆเขาก็มาง้อเรา แต่เราก็ไม่ได้ใจอ่อนอะไร
# คือเรากับแฟนแต่งงานกันแล้วนะคะ 2ปีแล้ว
ด้วยตอนนั้นอารมณ์โมโหของเรา เรายืนยันคำเดียวว่าจะเลิก
ช่วงแรกแฟนเราก็มีโทรมาร้องไห้ โทรมาถามเราว่าเราจะเลิกจริงๆใช่ไหม
มาง้อเราที่บ้าน แต่ตอนนั้นเราก็ยืนยันว่าเราจะเลิก
พอแล้วเราเขาคงโอเครขึ้น เขาก็เลยเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนนึง
พอเรารู้เรื่องเรากับรู้สึกหึงพอรู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราเลยไปหาเขาที่บ้าน ซึ่งตอนนั้นพ่อแม่แฟนเราก็อยู่ คือพ่อแม่แฟนเรา
เขาก็ไม่อยากให้เราเลิกกัน... แต่วันที่เราไปหาเขา เขาพยายามหนีหน้าเราตลอดไม่ยอมคุยกับเรา
เราก็พยายามคุยดีกับเขา. .. เราไปบอกเขาว่าขอให้เขากับมาเริ่มต้นใหม่ได้ไหม
แต่เขาก็ปฏิเสธเราเขาบอก เขามีคนอื่นไปแล้ว เขามีอะไรกันไปแล้วด้วย
คือตอนนั้นเราก็เลยตัดใจ ในใจของเราตอนนั้นคือเลิกก็เลิก ไม่เป็นไรนานๆไปเดียวก็ลืมได้เอง
พอวันนึงเราเปิดโอกาสให้ตัวเอง มีคนเขามาคุยกับเราตอนแรกเราก็รู้สึกดีนะ
แต่พอสักพักนึง ความรู้สึกของเรามันบอกว่ามันไม่ใช่
เราเริ่มไม่อยากคุย ไม่อยากติดต่อแล้ว
เรารู้สึกว่าตอนเราอยู่กับแฟนเรา. .เรารู้สึกเป็นตัวเองมากกว่านี้ รู้สึกมีความสุขมากกว่านี้
ตอนที่เรากับเขายังไม่เลิกกัน เขาเป็นแฟนที่ถือว่าดีมากคนนึง
เขาเป็นคนที่ตามใจเราทุกๆอย่าง เราจะว่าอะไรเขาก็ไม่เคยโกรธ
ทะเลาะแค่ไหนก็ไม่เคยทุบตี ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่อยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เคยมีคนอื่นเลย
ซึ่งเรารู้สึกว่าคนที่เราคุยด้วยนั้นเขาไม่สามารถให้ความรู้สึกเหล่านั้นกับเราได้เลย
จนเวลาผ่านไปแฟนเราเขาจะมาเก็บของที่บ้านเราแต่ก่อนน่านี้เราก็มีพูดคุยกันบ้าง
แต่จะคุยกันแบบๆกูๆ คืออารมณ์ประมาณว่าพูดใส่กัน
กันเคยตกลงกันไว้ว่าถ้าจะมาเก็บของขอให้มาเก็บในวันที่เราไม่อยู่บ้านนะ
เพื่อความสบายใจทั้ง2ฝ่าย จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้ากัน
เพราะก่อนหน้านี้เราจะไม่นอกไปไหนเลยเพื่อหลบน่าเขา เรายังไม่อยากเจอเขาเพราะบ้านเขากับเราอยู่ใกล้กัน
เหมือนฟ้าแกล้งหรืออะไรก็ไม่รู้วันนึงเขาโทรมา บอกจะเขามาเก็บของนะเราบอก. อ่อก็มาเก็บซิเพราะตอนนั้นเราไม่อยู่บ้าน
ประมาณ2-3ผ่านไปเราก็กับมาบ้านเราก็นึกว่าเขามาเก็บของไปหมดแล้ว
แต่ป่าวเลยเขาไม่ได้มา. . จนช่วงเย็นๆของวันนั้น
อยู่เขาขอมา โดยที่ไม่ได้โทรบอกเราก่อนเลย ความรู้ตอนนั้นเราตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย
ตอนแรกๆเราก็คุยกันถามนู้นถามนี่เรา เราก็ตอบแบบกวนๆกับไป
จนสักพักนึง เขามากอดเรามาขอโทษเรา TT เชื่อไหมความรู้สึกแย่ๆที่เคยมีก่อนน่านี่มันหายไปหมดเลย
เขาก็บอกเราว่าเขาลืมเราไม่ได้ เขาแค่คบคนอื่นเพื่อที่อยากลืมเรา
แต่มันยิ่งทำให้รู้สึกผิดพอเราสองคนห่างกัน. มันเหมือนทำให้เราทบทวนความรู้สึกของตัวเองทั้งคู่
ซึ่งเรารู้แล้วไม่มีใครมาแทนใครได้ คือเขากอดเราแล้วเขาก็ร้องไห้พูดแต่ว่าขอโทษ ขอโทษตลอด
คือใจเรา เราพร้อมจะให้อภัยเขาทุกเรื่องเลยนะ เพราะเราคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากการที่เราอารมณ์ร้อนเอง
#แต่ในใจเราก็แอบกลัวอยู่นะ กลัวว่าเราจะคิดผิดหรือป่าว กลัวว่าที่ผ่านมาเราอาจคิดเข้าข้างตัวเองมากไป
>>>มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ แล้วถ้ากับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว มันมีความสุขจริงๆไหม
หรือพอกับไปคบกัน แล้วก็ต้องเลิกกันอีก. . ขอบคุนนะคะที่อ่านจนจบ
มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันได้นะคะ. .เราอยากรู้ว่าคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบเรา
เขาตัดสินใจกันยังไง. แล้วมีความรู้สึกยังไงบ้าง