สวัสดีค่ะ ใครที่เข้ามาอ่านเห็นชื่อMemberก้อคงรู้แล้วแหล่ะเนอะว่าทู้ของใคร 555555
เอาล่ะ จะมาแบ่งปันประสบการณ์ดีๆให้ฟังนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า..........

เรากับแฟน คบกันมา ปีนี้ปีที่ 4 ค่ะ ต่างคนต่างรู้จักกันมาก่อนเข้ามหาลัย พอตัดสินใจซิ่ว ย้ายคณะ เลยซิ่วมาเรียนด้วยกัน
อยู่กินฉันสามีภรรยาค่ะ แต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส ผู้ใหญ่รับรู้ทั้งสองฝ่าย พ่อฝ่ายชายเคยเอ่ยถึงการหมั้นหมายอะไรไว้บ้างอยู่เหมือนกันค่ะ
แต่เรียนจบก่อน ช่วงที่คบกันก้ออยู่ในความดูแลของพ่อแม่ฝ่ายชายมาตลอด เราก้อทำหน้าที่ลูกสะใภ้ที่ดีของเราไป 5555
แถวบ้าน ญาติๆพี่น้อง เพื่อนฝูง อาจารย์ ทุกคน เค้าพาเราไปเปิดตัวมาหมด ทุกคนรับรู้การคบหากันของเรากับเค้าหมดเลยค่ะ
ตอนคบกันใหม่ๆนี้ไม่อยากจะพูดถึงเลยค่ะ ถึงขั้นซื้อโปรโมชั่นไว้ถ่ายรูปด้วยกันอ่ะ 55555 จะพรีก้อได้ รับปรญ.ก้อได้ เป็นโปรร้านพรีเว็ดดิ้งอ่ะค่ะ
คือแบบ รักกันมาก จนน้องในคณะต่างคนต่างก้อนินทาเราประมาณว่า อิจฉาเนอะ เค้าดูรักกันมาก ผู้ชายตามใจผู้หญิง ง้อมาก เอาใจมาก
ใหม่ๆนี้ซื้อไอโฟน ตุ๊กตา เครื่องฟอกอากาศ(เพราะเราเป็นภูมิแพ้ค่ะ) เค้าตั้งใจหาเงินเพื่อจะได้มีเงินใช้อย่างสบายตอนคบเรามาก
555555 รู้สึกเหมือนจะเข้าช่วง คนอวดแฟน
อย่างว่าแหล่ะค่ะ กว่าเราจะมาเจอกัน รักกันได้ บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด ทรหด อดทนมากๆ กว่าจะได้เจอหน้ากันแต่ละที
คบไปสักพัก แฟนเริ่มมีคุยนู้น คุยนี้ แรกๆเค้าก้อง้อเราค่ะ พยายามอธิบาย ว่าแบบนี้ๆ ไม่ใช่แบบที่ตัวเองคิดนะ
โอเคเรารู้สึกว่าใส่ใจความรู้สึกเรามาก เราโอเค เราแฮปปี้ ชีวิตเราดีกับคนนี้ อะไรประมาณนี้
จนกระทั่ง....
ปี2มั้งคะ เราจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับเด็กคนนึงในคณะ คือเพื่อนเราทุกคนรู้หมด ดูออกหมดว่าเค้ากิ๊กกกัน
แต่ด้วยความที่เราเชื่อใจเค้ามากๆ เราเลยพลาดจุดนี้ไป
ทะเลาะกันอยู่หลายเลยค่ะ จนสุดท้ายเราไม่ไหว เรารับไม่ได้
คือก่อบคบกัน เคยขอเค้าไว้ว่า ทะเลาะกันยังไงก้อไม่ยอมเลิกหรอกนะ นอกจากเรื่องผู้หญิงกับมือที่3 เรารับไม่ได้จริงๆ
สุดท้ายเค้าก้อกลับมาหาเราค่ะ ตัดขาดเด็กคนนั้นไป บล็อกเฟส บล็อกไลน์ไป แล้วเราก้อกลับมารักกันเหมือนเดิม
ถามว่าความเชื่อใจเหมือนเดิมมั้ย แรกๆอ่ะไม่นะ แต่พอนานๆไปเค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม รักกันมากกว่าเดิม มันกลับทำให้เชื่อใจกันมากขึ้น

.,, จนสุดท้าย ท้ายสุด ....

ช่วงปลายปีที่แล้ว นางเอาอีกแล้วจ้าาา จะบอกว่า เซ้นเราแรงขึ้น สกิลการจับผิดเราก้อพัฒนาดีขึ้นนะคะ เรารู้เลยว่าเค้าเปลี่ยนไป
เราก้อนิ่งๆ เฉยๆ รู้แล้วว่าเค้าคุยกับใคร (แอบคิดในใจเจอหน้าที่คณะนะ จะจิกตาใส่ให้) 55555
จนทะเลากันแรงสุด วันนั้นก่อนสอบเลยค่ะ คืนก่อนสอบพอดี๊
เค้าบอกว่า หลังๆมานี้ เค้าเบื่อ เค้าอยากไปใช้ชีวิตที่ไม่มีเราบ้าง อยากรู้ว่าโลกภายนอกที่ไม่มีเราคอยซักเสื้อผ้า ไม่มีเราคอยทำทุกอย่างให้งี้ จะเป็นยังไง
อยากไปลองคบคนอื่นดูบ้าง อยากเจออะไรร้ายๆ เผื่อจะทำให้รักเรา และคิดถึงเรามากขึ้น
( ปกติเราทำให้เค้าทุกอย่างเลยนะคะ เค้าแทบไม่เคยลำบากเลย ดูแลอย่างดีมากๆ )
เค้าสัญญาว่า ถ้าเค้าไปเจออะไรร้ายๆ แล้วเค้าตัดสินใจได้ว่า ไม่มีใครดีเท่าเรา เค้าจะกลับมา พร้อมกับคำขอแต่งงาน
เราก้อเสียใจแบบ ทำไมอ่ะ?? ชั้นไม่ดีตรงไหน ชั้นทำไรผิด ชั้นทำให้เทอทุกอย่างแล้วมันไม่ดีหรอ
เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า เพราะเค้าบอกว่า ถึงเรายื้อเค้าต่อไป ก้อยื้อได้แต่ตัว หัวใจเค้าอยากอิสระ -_-
ขอบอกเลยนะ หลังๆมานี้ ช่วง2-3 ปีหลัง เราไม่เคยขอดูโทรศัพท์ ไม่เคยดูเฟส ไม่เคยเช็คไลน์เลย ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้าเลย
เราตัดสินใจยอมเลิก เพราะหวังว่า อย่างน้อยก้อยังมีโอกาสที่เค้าจะกลับมา พร้อมกับอนาคตที่เค้าสัญญาไว้
คืนนั้นอ่านหนังสือไม่ได้ นอนไม่หลับกันไปข้างจ้า 55555
ตื่นเช้ามา พึ่งรู้ว่า เค้าแอบคุยกับรุ่นน้องอีกคนในคณะ (ในคณะอีกแล้ว) 555555
เราแบบ ร้อนรนมาก นี้โกหกGuใช่ปะ? ไม่ยอมอ่ะ เทอบอกเทอจะไม่มีใคร แบบนี้เราไม่ยอม ยอมไม่ได้
เลยเคลียร์กันค่ะ ทำข้อตกลงกัน ปล่อยเค้า ให้เค้าไปเจออะไรที่ Her เหมือนที่เค้าเคยบอกบ้าง 55555
แต่ว่า เค้าจะไปไหนทำอะไร เค้าจะบอกเราตลอดนะ เราก้อรับฟังและเตือนเค้าบ้าง เค้าก้อฟัง
สุดท้าย เค้าไปได้ไม่ถึงอาทิตย์ เค้าก้อกลับมาค่ะ
แต่!!! เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อน ยังทำใจไม่ได้ ยังไม่พร้อม อะไรของมันก้อไม่รู้
เพื่อนกันนี้ แต่ว่ายังอยู่กินด้วยกันตามปกติ ใช้ชีวิตคู่ตามปกติ เป็นห่วง ดูแล เอาใจ ทุกอย่าง ยกเว้นบอกรัก!
เราก้อไม่ได้คิดอะไรเนอะ แค่คำว่ารัก การกระทำของเค้ามันแสดงออกชัดมาก ยิ่งกว่าคำว่ารักมากด้วยซ้ำ

จนมาคราวนี้ คราวที่ทำให้เราแบบ คือมันที่สุดแล้วอ่ะตั้งแต่คบกันมา
เราไปทำงาน นางอยู่บ้านค่ะ คุยไลน์กันตลอด เป็นห่วงกัน เล่นกัน ปกติทุกอย่าง
จนมาจับได้ว่า เค้าพาเด็กในคณะ(ห๊ะ เด็กอีกแล้วหรอ) 55555555555 เยอะอ่ะ
ไปถ่ายรูป ไปงานรับปรญ.ไรงี้ คือ คนอื่นเห็น แล้วมาบอกเราอ่ะค่ะ
เราร้อนมาก คือผู้หญิงคนนี้บอกเลยว่าที่สุดของที่สุด เค้าเคยสัญญากับเราไว้อย่างดีเลยจะไม่กลับไปยุ่งไปคุยกับคนนี้อีกแล้ว
เราก้อเชื่อเค้าครึ่งไม่เชื่อครึ่ง รอดูพฤติกรรมต่อไป
คือเรากับแฟนทะเลาะกันเพราะเทอคนนี้บ่อยมาก แฟนเราเปลี่ยนไปแบบคนละคน พูดจาปากคอเราะร้าย ขี้หงุด โมโหง่าย พูดคำหยาบคายมากขึ้น
จนเราทะเลาะวันที่เราจับได้ค่ะ เค้าเปลี่ยนไปเพียงเสี้ยววินาทีจริงๆ
เราไม่เป็นอันทำงานเลยวันนั้น เข้าไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำคนเดียวเป็นชั่วโมงจนแม่บ้านเดินมาดู
คือจริงๆนะตอนนั้นอ่ะ ถ้ามีปืนคงยิงหัวตัวเองไปละ ไม่ก้อถ้ามีเชือกเส้นนึง จะรัดคอแน่นๆให้ตายไปเลย คือไม่น่ารอดจริงๆ
สักพักคิดได้ ปาดน้ำตา อายไลน์เนอร์ติดหน้า ออกไปนั่งทำงานต่อ ( คือแบบนางสตรองมาก 55555 )

วันนั้นเลย ขอเคลียร์ ขอทุกอย่างกับเค้าบอกว่าเราผิดอะไร ทำไมเทอทำแบบนี้กับเรา คือเราไม่เข้าใจจริงๆ
ทุกวันนี้เราก้อทำหน้าที่ของเราไปตามปกติ ทั้งเรียน ทั้งงาน เราเหนื่อยจริงๆจุดนี้


จากวันนั้นจนถึงทุกวันนี้ เรากับแฟนเลิกกันค่ะ เค้าไปคบผู้หญิงคนนั้นแหล่ะ คงจะอัดอั้นมานาน อยากทำสิ่งนี้มานาน
เรายื้อแล้ว พยายามง้อ พยายามทุกอย่าง แต่กลายเป็นสิ่งที่น่ารำคาญสำหรับเค้า
แต่เรายังอยู่บ้านเค้าค่ะ เพราะเราต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ( บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดอ่ะค่ะ )
เราก้อดูแลแม่เค้า ดูแลบ้าน ตื่น6-7โมงเช้า มากวาดบ้านถูบ้านทุกวัน ทำงานบ้าน ซักผ้า ตากผ้า รีดผ้า
เรายังทำหน้าที่แฟนของเราเหมือนเดิมทุกอย่าง ทำให้เค้าทุกอย่าง เพียงแค่ตัวเค้าย้ายไปอยู่บ้านอีกหลัง และ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแค่นั้น
เค้าออกจากบ้านทุกวัน เหตุผลหลักคือธุระ เห็นผลรองคือไปหาผู้หญิงคนนั้น
ถามว่าเราทำใจได้หรอ โดนขนาดนี้ กระทันหัน แถมยังรักเค้ามากขนาดนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าเค้าจะอ่อนไหวตามผู้ง่ายเกินไป
เค้าไปเจอกันเมื่อไหร่ยังไงเราไม่ทราบค่ะ เพราะเราไม่เคยใส่ใจอะไรพวกนี้เลย เห็นเค้าคุยเฟสคุยไลน์ ก้อคิดว่าเพื่อน พี่ น้อง
สรุปคือ รักพัก เพราะเราเอง เราชะล่าใจไปเอง เราตามใจเค้าไปเอง เราอาจทำตัวแย่เองจนเค้าต้องไปคุยกับคนอื่นจนรักกันขนาดนี้


จนถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบเดือนนึง เราก้อยังเหมือนเดิม รอเค้ากลับมาเพราะเรารู้จักเค้าว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ใช่คนแบบนี้เลย
เรามองโลกในแง่ดีว่า เค้าสนุกพอแล้วเค้าคงกลับมาเอง
หลายๆคนถามเราว่า ไม่เหนื่อยหรอ? อยู่ได้ไงแบบนี้? ทำใจได้ยังไง?
คำตอบคือ เราโง่ไง 55555 ถ้าเราฉลาดพอเราไปแล้วค่ะ ไม่ยอมให้เค้ามาทำแบบนี้กับเราหรอก
แต่ความรักนี้แหล่ะมันทำให้เราโง่ เหมือนที่เค้ากำลังเป็นอยู่
ไม่ว่าใคร พ่อ แม่ เรา เพื่อนๆ ทุกคนต่างเตือน แต่เค้าไม่ฟัง ความต้องการของความรู้สึกมันบดบังทุกอย่างหมด

ทำไมเราไม่ไปไหน ทนอยู่ทำไม ?

เพราะเรารักเค้าค่ะ เรากลัวว่าวันนึง ผู้หญิงทำให้เค้าผิดหวัง เสียใจ ถ้าวันนั้นเค้าทุกข์หรือลำบาก
เรากลัวเค้าไม่เหลือใคร เรากลัวเค้ามองกลับมาไม่เห็นใคร T^T
เราเลยพอใจที่จะยืนรอเค้าอยู่ตรงนี้ เผื่อเค้าต้องการใครสักคนจริงๆ อย่างน้อยๆเค้าก้อยังหันกลับมาเจอเรา
เราไม่เข้มแข็งพอที่จะปล่อยให้เค้าเผชิญความลำบากความทุกข์ความเสียใจคนเดียว
เพราะที่ผ่านมา เราจับมือกัน ผลัดกันเช็ดน้ำตาให้กัน ต่างคนต่างดึงกันขึ้นเมื่อฝ่ายใดฝ่ายล้ม เป็นกำลังใจให้กันมาตลอด

เราคบกับเค้าตั้งแต่เค้ามี KSR คันเล็กๆคันเดียว กับหมวกกันน๊อคใบเก่าๆ
ฝนตกทีไร น้ำกระเด็นเปียกหัว เปียกเสื้อนักศึกษา ดำไปหมด แต่ถามว่าเราบ่นเคยบ่นว่าลำบาก เคยเบื่อมั้ย เราตอบเลยว่าไม่!!
เราพอใจที่เรามีแค่นี้ เค้าเป็นแบบนี้ เราสนับสนุนสิ่งดีๆทุกอย่างให้กับตัวเค้า
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแต่งตัว การดูแลตัวเอง แนะนำให้จัดฟัน แนะนำให้ออกกำลังกายจะได้สุขภาพดีหุ่นดี
วันที่เรา2คนมีตังค์ติดตัวไม่ถึง 100 บาท เราก้อแบ่งกันกินคนละครึ่ง พอได้อิ่ม
แต่ทุกวันนี้ เค้ามีรถยนต์ ( ในวันที่เค้าเครียดเรื่องรถ ทั้งบิ๊กไบต์ที่เค้าเคยฝันว่าจะได้ แต่ต้องผิดหวัง เรากอดเค้าร้องไห้ไปกับเค้าตลอด
พยายามบอกให้เค้าเข้มแข็ง เพื่อที่จะได้เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเรา ถ้าเค้าอ่อนแอ เราจะเข้มแข็งได้ยังไง
เราเห็นน้ำตาของเค้าแล้วเราทรมานมาก เสียใจมาก เป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการจากคนที่เรารักเลย ยื่นไหล่ให้เค้าซบ ยืนมือไปเช็ดน้ำตาให้เค้าตลอด )
เค้ามีรถยนต์ มีทุกอย่างที่เค้าอยากได้ มีเสื้อผ้าแพงๆสวยๆใส่ มีเงิน หุ่นดีล้ำขาว จากเด็กผู้ชายตัวเล็กๆขี่เคสอาร์ ตอนนี้จัดว่าเพอร์เฟคเลยแหล่ะค่ะ
พอเค้ามีทุกอย่าง ก้อกลายเป็นที่ต้องการของผู้หญิง มีผู้หญิงมากมายเข้าหาเค้าไม่ซ้ำหน้า
วันเวลาและวัตถุนอกกาย ทำให้เค้าเปลี่ยนไป

วันนี้ เค้าแข็งแรงและมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าอยากได้อยากมี โดยไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
เค้าเลือกที่จะทิ้งเราไป เพื่อไปกับอีกคนของเค้า ( เราคิดว่าเค้าคงมีเหตุผล )

ตอนนี้ปีกเค้าแข็งแรงพอที่จะบินหนีเราได้แล้ว เราคงมาส่งเค้าได้แค่นี้จริงๆ
เราเคยคิดว่าเราจะอยู่เคียงข้างเค้า ส่งเสริม สนับสนุนเค้า ไปจนถึงปลายฟ้าที่เค้าฝันไว้
แต่สุดท้าย คนที่พาเค้าไป อาจไม่ใช่เรา
ไม่รุ้ว่าคนใหม่ จะทำให้เค้าได้เท่าเรามั้ย จะพาเค้าประสบความสำเร็จในชีวิตได้แบบที่เรากำลังพยายามทำอยู่มั้ย
ในชีวิตคนที่เรารักมีไม่กี่คนหรอกค่ะ พ่อแม่ ครอบครัวเรา ครอบครัวแฟน และก้อตัวเค้าแค่นั้น
เราเป็นคนนึง ที่ทนลำบาก เพื่อให้คนที่เรารักสบายและมีความสุข
เงินทำงานมาได้ เราให้แม่ ให้น้อง ออกเป็นหมื่น เราใช้แค่ 400 เองค่ะ
ไม่ลำบากนะ แต่เรามีความสุขมากกว่า

ทุกวันนี้ก้อยังรอเค้ากลับมา รอให้เค้าคิดได้ ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นมั้ย
แต่ถ้าวันนึง เราเจอใครที่เค้าดีกับเรา หวังดี คอยเตือน คอยดูแล แบบที่เราทำกับเค้า และรักเรามากๆ เราจะไป เราคงไม่ผิดใช่มั้ยคะ

จากที่เคยอยู่ด้วยกัน 24 ชม. ทุกวันนี้ เค้าเข้ามาหาแม่เค้าที่บ้าน เจอหน้ากันไม่ถึง 10 นาที คุยกันไม่ถึง 5 คำ
มันไม่ชินเลย ทำไมมันห่างออกไปเรื่อยๆ

จากวันนั้น เราเสียสติไปเลย พูดจาไม่รู้เรื่อง หูอื้อไปหมด ได้ยินแต่เสียงเค้าดังอยู่ในหู
หน้าเค้าลอยเต็มไปหมด ภาพความทรงจำลอยขึ้นมาตลอด
วันนี้เราเริ่มเป็นไบโพล่า เหมือนมี2ขั่ว 2อารมณ์ในคนเดียว
บางทีเราก้อฮึดสู้ขึ้นมาว่า เห้ย ต้องผ่านไปให้ได้ ต้องเข้มแข็ง ต้องสู้
แต่บางทีเหมือนวูบไปแว๊บนึง เริ่มท้อ เหนื่อยแล้ว พอแล้ว หนักมากเกินไป ไม่เอาอีกแล้ว ไม่เอาแบบนี้ ไม่ชอบแบบนี้ ไม่อยากอยู่แล้ว
เคยหนักจนเราทุรนทุรายนอนร้องไห้บนเตียง คือไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นได้ขนาดนี้ ถือยานอนหลับในมือ 5 เม็ด ยาพารา 10 เม็ด แก้แพ้ 30 เม็ด น้ำเปล่าพร้อม ส่งไลน์หาแม่ บอกแม่ว่า รักแม่นะ
กำลังจะกรอกปาก แม่ส่งข้อความกลับมา แม่ก้อรักลูก เป็นอะไรรึเปล่า ทะเลาะกันหรอ กินข้าวละยัง แม่เป็นห่วงนะ รีบกลับบ้านเรา
แล้วก้อโทรกลับมาอีก ปลอบใจเราสักพัก จนอาการสงบนิ่งไปเอง
รู้สึกตัวอีกทีก้อเช้าวันใหม่แล้ว
บางทีเราก้อสึกตัว บางทีก้อไม่รู้สึก ไม่คิดว่าแค่โดนทิ้ง ตัวเราเองจะทำให้มันตกต่ำได้ขนาดนี้
คิดแค่ว่า โลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอ
เราทำได้แค่นั่งสมาธิ ไหว้พระ สวดมนต์ ทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด
สักวัน ลมคงพัดพาเอาเหตุการณ์ร้ายๆนี้ไปได้ หวังเสมอค่ะ ว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสและสวยงามกว่า