เข้าเรื่องละกันค่ะ เมื่อก่อนนี้ตอนเด็กๆเราก็เล่นกันปกติดี ไม่ค่อยทะเลาะกันมากเท่าไหร่นานๆทีถึงจะทะเลาะกัน เราห่างกัน3ปีค่ะ เราอยู่กันดีจนถึงตอนพี่เราอยู่ม.1ค่ะ พี่เราเริ่มมีนิสัยเปลี่ยนไป แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้ หงุดหงิดตลอด ไม่พอใจก็ชอบจิ้จ้ะ แบบตามประสาคนหงุดหงิดที่ต้องจิ้จ้ะให้ได้ยินว่าไม่พอใจ เราก็ไม่คิดไรค่ะ คิดว่าพี่คงเป็นวัยรุ่น ก็คงมีอารมณ์หงุดหงิดบ้างไรบ้าง ก็โอเคค่ะ แต่พอนานๆเข้าก็ทะเาะกันบ่อยขึ้น ก็ยอมรับค่ะว่าบางทีเราเองก็เป็นคนชวนทะเลาะ คือบางทีเราไม่พอใจเราก็พูดออกมา ทีนี้พี่ก็เถียงค่ะว่าอย่างนู้นอย่างนี้ ทะเลาะกันไปเรื่อยๆไม่จบซะที อันนั้นนับว่าพี่น้องบางคู่เค้าก็
เป็นกันแบบนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมรับเถียงกันไม่จบ แต่เวลาที่เถียงแล้วเราจะอธิบายอะไรให้ฟัง นางก็จะชอบอุดหูแล้วฮัมเพลงเหมือนไม่อยากฟัง รู้ค่ะว่าถึงจะทำเป็นฮัมเพลงไม่ได้ยิน แต่จิงๆแ้วถ้าพูดอะไรเกี่ยวกับนางไป แล้วไม่ยอมรับว่ามันจิง นางก็จะเถียงต่อ(แหม่ ที่แท้ก็ได้ยิน) เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยเวลาเราเถียงกันบ่อยๆ ก็จิงๆแล้วเราเองก็ไม่ได้ดีไปซะหมด พี่เราก็มีเรื่องงี่เง่า เราเองก็มีงี่เง่าเหมือนกัน(เล่าไม่หมดมีเรื่องไรบ้าง) บางทีเราก็ทำแบบที่พี่ทำกับเราบ้าง พี่ก็ไม่เชื่อว่าที่เราทำแบบนั้นนั้นเพราะพี่ทำก่อน เราก็คิดว่าเราคงไม่ขุดเรื่องเก่าๆแล้ว เด่วพี่ก็จะถามว่าพี่ไปทำตอนไหนอีกก็งงเหมือนกันว่าจะไปทำตามเค้าทำไม ก็นั้นแหะค่ะ มันก็มีอีกหลายเรื่องมาก แต่เรื่องพวกนั้นก็พอทน ปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่  บางทีก็เถียงกันงี่เง่ามากๆซะจนเราเคยแอบร้องไห้เพราะไม่อยากมีพี่นิสัยแบบนี้มาตั้งหายรอบ มันเริ่มจะรับไม่ได้กับพฤติกรรมขี้หงุดหงิดมากกเกินขนาดนี้ อะไรไม่พอใจหน่อยต้องคิ้วขมวดทุกที พูดกระแทกเสียงกับทุกคนที่ทำให้ไม่พอใจ เรานี่โดนหนักแล้วก็บ่อยที่สุด แล้วก็มีอีกเรื่องนึงที่เราก็ไม่ชอบ ก็คิพี่เราแซวเราเก่งยิ่งกว่าใครคือบางทีเราก็ขำ แต่มาแซวมากๆบางทีเราก็น้อยใจ บางทีแซวพอแีได้โอกาสบอกแม่ตรงนั้นเลยว่าพี่แซวแล้วเราไม่ชอบ บอกกี่ครั้งกี่ครั้งแม่ก็บอกว่าพี่เค้าแซวเล่นนะลูก แล้วพี่ก็ยิ้มแบบจะเยอะเย้ยก็คงใช่(มันเป็นงั้นจิงๆ)เหมือนเด็กที่ไปแกล้งคนอื่นแล้วก็มาหลบหลังแม่(ค.รู้สึกตอนนั้น) อีกอย่างเวลาเป็นญาติหรือใครที่เราไม่ค่อยจะสนิทมาที่บ้าน ก็แซวแบบเรื่องส่วนตัวที่เราควรจะรู้กันแค่คนในบ้าน แบบถ้าแซวกันในครอบครัวเราก็ไม่อะไรรู้กันอยู่แล้ว แต่นี่มาแซวประมานว่าให้เราอายเล่นๆ แล้วคิดว่าขำมากรึไง ทำนองนี้ ไอเรื่องประมานนี้พอบอกว่าเราไม่ชอบ พี่ก็บอกว่าพี่ไปทำตอนไหน คือเราไปถามแม่เรื่องที่พี่ขี้หงุดหงิดมากกับเรื่องแซวแม่ก็บอกว่าพี่เขาเป็นวัยรุ่นอย่าซีเรียส คือเราไม่อยากทน แต่คือบางครั้งเราอยากฟังคำแนะนำ บางทีแม่ก็ไม่ไม่ได้อยู่ในทุกเหตุการณ์เลยอาจจะไม่เข้าใจสิ่งงที่เราพูด เราก็ชินกับเรื่องพวกนั้นแต่ก็ไม่อยากไปใส่ใจแล้ว แปลกใจจังทำไมพี่ไม่เห็นทำนิสัยแบบนี้กับเพื่อน แต่ก็งี้แหะค่ะ พิมมาซะยืดยาวขนาดนี้จะหาว่าบนก็ได้ค่ะ(ก็บ่นจิง555) เราก็ไม่ได้อยากไปขุดเรื่องเก่าๆให้มันคิดมากมาย ก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังเพราะอยากรู้ว่า1เลยใครเคยมีพี่แบบนี้บ้าง(คล้ายๆกัน) 2ถ้าเคยเจอคนใกล้ตัวแบบนี้มีวิธีแก้ไขยังไงบ้างค่ะ   (เล่างงขออภัย)