เราสารภาพว่าเป็นครั้งแรกที่เราร้องไห้ให้กับการดูกีฬา
เรากระโดดดีใจมากตอนเซต 5 และรู้ว่าสาวไทยเราทำได้แน่
แต่สุดท้ายก็เป็นแค่ชั่วคราว TT

น้ำตาเรามาแล้วตั้งแต่ตอนที่หน่องไปคุยกับกรรมการ แล้วเราโดนใบแดงจนญี่ปุ่นขึ้นแต้ม 14
เรามองหน้าพ่อกับแม่ คือทุกคนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
คือถ้าพูดตอนนั้นน้ำตาที่เอ่อมันไหลออกมาแน่ๆ
แล้วพอนุชจะเปลี่ยนออกและพู่ไม่ได้เข้าอีก คือเราตะโกนขึ้นและบอกว่า อยากชนะมากก็เอาไปเถอะ
แค่นั้นแหละ น้ำตาไหลออกมาเลย TT
มันเป็นความเสียใจที่บอกไม่ถูก เหมือนเราโดนชี้หน้าด่าว่าไม่มีทางทำได้หรอก

วันนี้เราไม่ขออะไรแล้ว เราเห็นความฝัน เราเห็นรอยยิ้ม ฟอร์มที่สุดยอดของสาวไทย
หรือแม้แต่กระทั้งน้ำตาที่ไม่มีใครคาดคิด

เราขออย่างเดียว เราขอฟ้า ขอทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ขอปาฏิหาริย์ให้ทีมวอลเลย์บอลสาวไทยด้วยเถิด
ขอให้ทีมนี้ที่มีความฝันทีมหนึ่ง มีความตั้งใจและพยายามมามากแค่ไหน ไม่ว่าจะเจออุปสรรคหรือโดนดูถูกมาขนาดไหน
หรือแม้แต่เล่นเต็มที่ขนาดไหนแต่ก็ยังมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เค้ามีสปิริต เค้าคือนักกีฬาอย่างแท้จริง เค้าเป็นแรงบันดาลใจให้กับหลายๆคน

เราขอปาฏิหาริย์ให้พวกเค้าได้ทำความฝันให้สำเร็จ ขอให้เค้าได้ไปริโอด้วยเถิด...

เราอยากให้วันนี้เป็นแค่ฝันไป เราอยากให้น้ำตาแห่งความเสียใจวันนี้ เป็นน้ำตาแห่งความสำเร็จ