ผมคิดเสมอว่าทุกครั้งที่ออกเดินทาง ผมจะสามารถเปิดโลกของตัวเองให้กว้างขึ้นมากกว่าเดิม และทุกครั้งที่ผมบันทึกเรื่องราว ก็เพราะว่าอย่างน้อยเรื่องราวที่เขียนเป็นตัวหนึงสือเเละภาพถ่าย เหมือนจะเลือนลางยากกว่าความทรงจำ ครั้งนี้ก็เช่นกัน

คนบางคนเดินผ่านเข้ามาในชีวิตเราเพื่อที่จะผ่านมาแล้วผ่านไป แต่บางคนที่เดินเข้ามาเพื่อที่จะได้รู้จักได้รักและผูกพันกัน แต่คนเหล่านั้นในวันหนึ่งข้างหน้าพวกเขาอาจจะต้องเดินจากเราไปไกล แต่ความทรงจำมากมากที่พวกเราทำร่วมกันจะยังคงอยู่เสมอ และยังคงอยู่ตลอดไป การเดินทางครั้งนี้ก็เช่นกัน



      เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ว่าชีวิตในวันข้างหน้าจะเป็นยังไง เรารู้แค่ว่าอยากทำวันนี้ให้ดีที่สุด สามหนุ่มน้อย สามสไตล์ได้ออกเดินทางสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น ออกเดินทางเพื่อไปชาร์ตแบตชีวิต ไปนั่งโง่ๆจิบเบียร์ ไปฟังเสียงคลื่นซัดซาด นั่งริมชายหาดข้ามวันข้ามคืน คิดในใจไว้ว่ามันคงจะดี ดีกว่าเราไม่ไปไหนเลย


การเดินทางที่ไปกับคนรู้ใจ สิ่งที่ได้มันคือความสบายใจ เดินทางไกลนะ แต่ไม่เหนื่อยเลย เพราะตลอดการเดินทางมันมีแต่เสียงหัวเราะ และเสียงของความสุข  เราขับรถไปเรื่อยๆเหมื่อยเราก็พัก และแล้วเราก็ตัดสินใจไปหัวหิน เพราะคิดว่ามันน่าจะวุ่นวายน้อยที่สุด เพราะช่วงนี้คือช่วงหยุดยาว

   แหลมผักเบี้ยคือสถานที่แรกที่เราเลือกไปสัมผัสธรรมชาติ การเดินทางครั้งนี้เราชินชามากกับคำว่าหลงทาง เพราะตอนออกจาก กทม.ถ้าไม่ได้รถตู้ กทม.-หัวหิน เราก็คงไม่สามารถออกจาก กทม.ได้ฮ่าๆ แหลมผักเบี้ยก็เช่นกัน หลงทางเป็นว่าเล่น


ข้างในจะมีที่ให้เราได้สามารถถ่ายรูปเยอะเเยะเลยนะครับ ระบบนิเวชที่นี่ถือว่าอุดมสมบูรณ์ หากใครโชกดีก็จะได้เจอปู เจอปลา เจอสัตว์ทะเลในป่าชายเลน และนี่ก็เป็นครั้งเเรกที่ผมเจอปลาตีน คล้ายๆปลาช่อนบ้านผมเลยฮ่าๆ ไม่คิดว่าจะตัวใหญ่ขนาดนี้


   แต่พอเข้าไปถึงแล้วมันก็ทำให้เราลืม ลืมการหลงทางไปเลย สวยมากครับ อยากให้ทุกคนคนลองไปดู แต่แอบเสียดายถ่ายรูปมาไม่เยอะเพราะพวกเราไม่ได้พกกล้องไป นี่ละครับ คือการไม่ได้เตรียมอะไรของเราเลย แม้แต่แบตมือถือ


เดินเข้าไปตามสะพานไม้ไกลพอสมควร กว่าจะเจอจุดชมวิวที่สวยที่สุดของที่นี่ นั่นคือสะพานไม้ที่ยื่นออกไปในทะเล  แดดร้อนพอสมควรครับ เเต่ถือได้ว่าที่ตรงนี้คนนิยมเป็นอย่างมาก ทั้งมาถ่าย pre wedding และ pre con วันที่พวกเราไปก็เจอครับ ว่าจะขอถ่ายรูปด้วยอยุ่ เอ้ยไม่ใช่ละ


แรกๆก็ผลัดกันถ่าย เเต่ด้วยความอยากได้รูปสามคน จึงต้องอาศัยความหน้าด้าน ฮ่าๆ บอกแล้วครับว่าการมาเที่ยวเราต้องมีความกล้าในทุกๆด้าน ด้านนี้ก็เช่นกัน ต้องขอขอบคุณ Proud และเพื่อนอีกครั้งนะครับที่ถ่ายรูปให้พวกผม แถมยังให้กล้องตัวเองถ่ายให้พวกผมด้วย ใจดีมากครับ ขอบคุณอีกครั้ง


ออกเดินทางกันต่อที่ชะอำ ยืนดูความวุ่นวายของผู้คนมากมายที่มานั่งซึมซับบรรยากาศริมชายหาด และตรงนี้คือการลงเหยียบทะเลครั้งแรกของทริปเรา....


เราไปถึงก็เริ่มค่ำแล้ว ผู้คนเยอะมากครับ


นั่นละครับด้วยการฝึกความหน้าด้านจากแหลมผักเบี้ย มาถึงที่ชะอำก็เช่นกันครับอย่ารอช้า อยากได้รูปกลุ่มต้องอดทน ต้องหาเป้าหมาย แล้วเข้าโจมตี พร้อมกับกราบไหว้วร ให้เขาถ่ายรูปให้ ฮ่าๆ รูปสวยไม่สวยไม่มีสิทธิ์บ่นนะครับตามมีตามเกิด


  การเดินทางต้องนำเดินการต่อเพราะจุดมุ่งหมายของเราคือหัวหิน เพราะเราหิวเบียร์เต็มทีเอ้ยไม่ใช่ละ  ขับรถไปอีก 25 กิโลเมตร ไม่นานเราก็ถึง ถึงถนนที่รถติดมาก เอาละไง เอาไงดีเพราะไม่รู้จะไปเริ่มต้นที่ไหน มั่วๆไปละกัน อันดับแรกเลยครับ ต้องหาที่พัก พักใหนอีกละที่นี้ปัญหา แต่ด้วยความที่มีแต่ผู้ชายที่พักเลยสบายหน่อย หาง่ายนอนไหนก็ได้ เราจึงเลือกนอนที่บ้านอรสา ด้วยอารมตอนนั้นคนเยอะหายากกกฮ่าๆ ที่พักเราคืนละ 1000 บาทนอนสามคน ถือว่าโอเครครับ ไม่แพง เเต่ดันลืมถ่ายรูป ฮ่าๆ ดูภาพนี้แทนละกัน


พอเก็บของเสร็จ ก็เริ่มภารกิจของทริปครับ คือการไปนั่งจิบเบียร์โง่ๆที่ริมทะเล เบียร์หาซื้อง่ายมากครับ แต่ที่ยากคือน้ำแข็ง วนไปครับเดินวนไป เดินหาอยู่  เกือบ8 ชั่วโมงก็ยังไม่ได้(แอบเว่อร์นิดนึง) เราจึงตัดสินใจไปซื้อของกินก่อน นั่นคือ KFC เพราะขี้เกียจหา ฮ่าๆ ระหว่างนั่งรอ เพื่อนผมคนหนึ่งเลยพูดแซวขอน้ำแข็งพี่พนักงาน แต่ไม่คิดว่าจะได้ครับ ได้มาสองถุงใหญ่เลย บอกเลยครับ ครั้งแรกของการได้กินน้ำแข็งเปล่า KFC พี่พนักงานใจดีมากครับ ต้องขอขอบคุณอีกครั้งจนถึงตอนนี้ผมก็ยังอึ้งในความหน้าด้านของพวกผมอยู่  





  และแล้วเราก็มานั่งจิบเบียร์ที่ริมชายหาด นั่งซึมวับบรรยากาศ นั่งเท้าเหยียบทราย เดินเอาขาเหยียบน้ำ นั่งแชร์ความรู้สึก วิ่งจับแพลงตอน เดินดูหอย นั่งฟังเสียงคลื่น นั่งดูดาว นั่งดูใจกัน เป็นการนั่งกินเบียร์ที่มีความสุขมากมันสบายใจไปหมด ได้อยู่กับเพื่อนที่รัก พี่ที่เข้าใจ บอกเลยครับ มาครั้งนี้เหมือนมาโยนความทุกข์เลยจริงๆ เผลอแปปเดียวก็ตีสาม เบียร์หมด ปัญหาใหญ่ตามมาอีกครั้ง เพราะเรายังไม่อยากกลับ จึงตัดสินใจเดินออกไปซื้อ หายากมากครับ แต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถเรา เคาะซื้อที่โรงแรมเลยครับ ฮ่าๆ สรุปแล้วคืนนั้น เราก็นั่งกินเบียร์กันยันเช้าเลยทีเดียว

  เช้าอันสดใสที่ตื่นสายๆเกือบเที่ยง เราจึงรีบอาบน้ำเพื่อ save เวลา ทั้งจะเที่ยว ทั้งจะกลับขอนแก่น แยกร่างยากมากครับ


เรามุ่งหน้าไปทางอุทยานราชภักดิ์ ใช้เวลาอยู่ ณ ที่ตรงนั้น ไม่ถึง 5 นาทีครับ รวมทั้งหาเป้าหมาย แล้วเข้าโจมตี พร้อมกับกราบไหว้วร ให้เขาถ่ายรูปให้ รูปเดี่ยวของแต่ละคนกดถ่ายแค่สามครั้ง เพราะถ้าอยู่นานกว่านั้นอาจละลายได้ แดดร้อนมาก


มาทั้งทีต้องเอาให้คุ้ม สวนสนราชภักดิ์ คือจุดมุ่งหมายต่อไป

ใช้เวลาอยุ่นานพอสมควร ในใจตอนแรกที่คิดคือ นอนรับลม จิบโค้กเย็นๆ แต่ความเป็นจริงแล้ว ฮึมๆ นั่งรับทรายจากลูกของเปลข้างๆดีๆนี่เอง แยกครับแยก แยกลงไปถ่ายรูปดีกว่า


เช่นเคยครับถ้าเราไม่ได้รูปสามคนเราจะไม่กลับ ลุยครับหาเป้าหมายเเล้วเข้าโจมตี ตอนถ่ายนี้ไม่น่าบอกกดรัวเลย ฮ่าๆรูปได้ร้อยรุปกระดิกแค่คนตา แต่ยังไงก็ขอบคุณมากครับๆ


จนถึง 17.00 เราได้ขับรถกลับขอนแก่น ระหว่างทางก็ต้องขอขอบคุณผู้ร่วมทริปที่นั่งเป็นเพื่อนกัน ขอบคุณเพลงในยูทูป แหม๋กลับมา 3G หมดเลยทีเดียว  บอกเลยครับว่าเป็นการเดินทางที่อึดและอดทนมา เพราะถึงขอนแก่น ก็ตี 5 เลยเลยทีเดียว แต่มันก็คุ่มดีนะเพราะเราคิดว่า



ทุกคนในทิปกลับสู่โลกของความเป็นจริง ไปทำหน้าที่ตัวเอง ไปเรียน ไปทำงาน ส่วนผมก็กลับไปทำงาน ไปใช้ชีวิตตามปกติครับ แน่นอนครับกลับไปสภาพแวดล้อมเดิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือแปลกตาไปจากเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือความคิดผมครับ ผมรู้สึกว่าโลกของผมกว้างขึ้นทุกครั้งที่ออกเดินทาง เหมือนกลับมาแล้วมุมมอง ทัศนคติเราเปลี่ยนไปจากเดิม สำหรับผมแล้วการได้ก้าวออกไปยังสถานที่ใหม่ๆเป็นการให้ของขวัญตัวเอง บางคนอาจคิดว่ามันไร้สาระ สิ้นเปลือง แต่ผมมองว่าเกิดมาครั้งนึงควรใช้ชีวิตบนโลกให้คุ้มค่าครับ ทำไปเถอะครับอะไรที่เราสบายใจและคนอื่นไม่เดือดร้อน สำหรับทริปนี้ก็ขอจบการรีวิวเพียงเท่านี้ครับ
ขอบคุณมากที่อ่านทุกบรรทัดของผม
ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปของผมทั้งสองคน
ขอบคุณทุกคำติชม
ขอบคุณที่ดูรูปผม ขอบคุณครับ