เพื่อนๆเคยผิดหวังกับความรักกันบ้างไหมค่ะ คนเราถ้าไม่รักกันแล้วก็ต้องจากกันอยู่ดี รักกันอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เป็นได้ ไม่จำเป็นว่าเราต้องคบกันมานานแค่ไหน 1ปี 2ปี หรือเป็น 10ปี ถ้าไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้วก็ต้องเลิกกันอยู่ดี คือมันก็มีเหตุผลอยู่ดีว่าไหมค่ะ

ถ้าอ่านจากข้อความด้านบน เหมือนจะเป็นคนเข้าใจกับความรักดีเนอะ แต่ทำไมรู้สึกเสียใจทุกครั้งเวลาที่รักต้องจบลง ทั้งที่เราบอกเลิกเองหรือเค้าจากไปเองทั้งที่เราไม่ได้นึกถึงเรื่องเพศด้วยซ้ำว่า หญิงจะต้องคู่กับผู้ชาย รักใครก็คนนั้นแหละ^^ ต้องบอกก่อนเราก็เป็นผู้หญิง เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย คบกันมานานถึง9ปี จนเราคิดว่าเราจะมีครอบครัวกัน แต่สุดท้ายเราก็จากกัน มีแฟนเป็นผู้ชายคบกันมา2ปีเค้าเป็นคนดียอมทุกอย่าง แต่คบเพราะเราเหงา และเราคิดว่าคนนี้ดีกับเราเลยคบ สุดท้ายความดีก็ไม่ได้ช่วยอะไร ยังไงก็จากกัน จนมาคบกับผู้หญิง(ทอม) คบกันมา2ปี เราห่างกันตั้ง7ปี อายุก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรนะ555 น้องเค้าเป็นคนน่ารัก เรามีความสุขมาก เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน (หรือเราจะชอบผู้หญิงจริงๆ(แอบสับสนอ่ะ) เราไม่เคยเปลี่ยนตัวเอง และเราก็ไม่ได้ให้เค้าเปลี่ยนตัวเอง คบกันมาเรื่อยๆจนวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่าเราไปกันไม่รอด ด้วยเหตุผลสะสม ถามว่าตอนนี้ยังรักอยุ่ไหมบอกเลยว่ารักมาก แค่ตอนนี้อยากให้เค้าเจอคนที่เค้ารักจริงๆ ก็เท่านั้น เรายังเป็นอะไรก็ได้ทีไม่ใช่แฟนกัน ยังอยู่ในชีวิตของกันและกันได้โดยดี (แอบหวังว่าวันนึงโลกนี้อาจจะทำให้เรามาเจอกันอีกก็ได้)

ด้วยเหตุผลนี้เหรอ ทำให้เรากลัว ทำไมเราไม่อยากมีความรักอีก ความรักกับผู้หญิงวัย 30 มีจริงเหรอ เวลามีคนเข้ามาคุยมันจะใช่เหรอ เราเข็ดกับความรักแล้วเหรอ มันเกิดคำถามในใจ  หรือเราจะเป็นคนไร้คู่ ว้ายยยยยยยตายแล้ววววววววว พังพินาศจุงเบยยยย แล้วคุณละกลัวความผิดหวังกันบ้างไหม