ช่วงนี้มาม่าเยอะมากๆ อ่านข่าวหรือความเห็นต่างๆในกระทู้หรือเฟซบุคข่าวเรื่องต่างๆ โอว้โหหหหหห บางคนที่ไม่ชอบก็ด่าว่าเสียดสีซะเราสงสารเค้าเลยค่ะ อยู่ทีมนี้ด่าทีมนั้น ขุดนั่นขุดนี่มาเชื่อมโยง บางคนดูรูปเรียบร้อยๆแต่พิมพ์มาคำหยาบได้โหดมาก บางคนว่าเค้าซะอคติสุดๆทำเหมือนเค้าไปทำอะไรให้ เราควรเพลาๆกันบ้าง เปิดใจกันบ้าง ให้เกียรติคนอื่นมากขึ้นอีกนิ้ด ไม่ชอบก็ไม่ชอบแต่อย่าด่าว่าให้เค้าเจ็บช้ำน้ำใจเพื่อความสะใจ


ยกตัวอย่างเลย ใหม่ ดาวิกา ที่กำลังสดๆร้อนๆ ตอนนี้ วงในนู่นนู่ก็รุมเค้าแบบเอาสะใจตั้งใจไม่ให้มีที่ยืน ล้มปุ้ปข้ามปั้ป คนที่เคยไม่ชอบๆก็มาเหยียบซ้ำเพิ่มอีก เราว่ามันโหดร้ายสำหรับเด็กอายุ 20 กว่าๆเกินไปค่ะ ยิ่งความคิดเห็นจากผู้คนทางบ้านอีก บางคนก็ว่าเอามันเกินไป เปรียบเทียบนู่นนี่ข้อมูลผิดบ้างถูกบ้างขอให้ได้ด่าว่าคนที่ไม่ชอบ เราว่ามันดูใจร้ายจริงๆนะคะ เดี๊ยวนี้แต่ละความเห็นก็แรงมากแบบไม่สตรองจริง ดาราก็ดาราเถอะ ต้องมีเสียน้ำตา (หรือดาราเค้าไม่สนใจอยู่ล่ะ เราสตรองเองไม่พอก็ไม่รู้)


***เราว่าทุกคนเค้าก็มีดีของเค้า และก็มีส่วนที่ไม่ดีเช่นกัน คนเรามันสีเทาๆนะคะ เข้มบ้างอ่อนบ้าง คนดีเพียวๆสีขาวนี่ไม่รู้มีบนโลกเปล่า เราไม่รู้เรื่องจริงๆเป็นยังไง มองต่างคนก็มองต่างมุม ถูกผิดก็ต่างกันอีก คนเราถ้ารู้จักขอโทษแล้ว การให้อภัยและการให้โอกาสคือสิ่งจรรโลงสังคมนะคะ สิ่งที่ผู้ใหญ่ควรให้ผู้น้อย คนควรมีให้กันในสังคมค่ะ ทุกคนเคยทำผิดหรือทำอะไรไม่ถูกต้องที่ตอนนี้เราอาจงงๆด้วยซ้ำว่าตอนนั้นเราทำไปได้ไง ถ้าไม่ใช่เรื่องโหดร้ายเกินไปการให้อภัยและให้โอกาสของเราอาจจุดแสงสว่างให้ชีวิตคนอีกคนนึงนะคะ



สร้างสังคมให้น่าอยู่ โดยเริ่มต้นที่ตัวเราและการกระทำของเรากัน