นี่เป็นกระทู้แรกเลยนะคะ หากผิดพลาดอะไรต้องขออภัยด้วย

เราเป็นพี่สาวอายุ27คะ แต่มีน้องเล็กที่เป็นลูกหลงของแม่ อายุ6ขวบ ห่างกัน21ปีเลยคะ เมื่อเร็วๆนี้น้องเพิ่งเปิดเทอมเข้าโรงเรียนใหม่ในชั้นประถมศึกษาปีที่1 ซึ่ง เป็นโรงเรียนค่อนข้างใหญ่ มีนักเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาลถึงมัธยมศึกษาปีที่3 ก่อนหน้านี้น้องสาวเรียนอยู่ชั้นอนุบาลในโรงเรียนที่มีแต่นักเรียนชั้นอนุบาลแค่นั้น นักเรียนจึงไม่เยอะมาก น้องสาวเป็นเด็กเงียบๆ นิ่มๆ ไม่ซนไม่ดื่อ ขี้อายมากจึงไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ (ชั้นอนุบาล1-3 มีเพื่อนแค่คนเดียว) วันนึงก็ลองถามน้องดูว่าวันนี้ซื้อขนมอะไรกินตอนเที่ยง น้องบอกว่าไม่ได้ซื้อไม่ได้เอากระเป๋าตังไป เราถามว่าลืมหรอ น้องบอกว่าไม่อยากเอาไป พอเอาไปเพื่อนก็ชอบมาขอ เราก็เลยถามว่าเพื่อนไม่มีเงินหรอ น้องบอกว่ามี แต่เพื่อนชอบตอบว่าเงินคนอื่น เพื่อนขอเงินน้องบ่อยจนน้องกลัวเลยไม่เอาเงินไปโรงเรียน เราเลยถามน้องว่าบอกคุณครูสิ น้องตอบว่ากลัวเพื่อน เราก็เลยบอกว่าแล้วเพื่อนสนิทช่วยไหม น้องบอกว่าไม่มีเพื่อนสนิท เราเลยบอกน้องว่าบอกแม่ไหม น้องก็ร้องไห้บอกว่าไม่เอากลัวเพื่อน เราสงสารน้องมากเลย ไม่รู้จะทำยังไง เรารู้จักนิสัยน้องเราดี รู้ว่าน้องขี้กลัว เป็นเด็กไม่ค่อยกล้า ขนาดครูให้น้องไปนั่งหลังสุดของห้อง (ในห้องมี43คน) น้องมองไม่ค่อยเห็นแต่ก็ไม่กล้าบอกครูอีกนั่นแหละ เราเปลี่ยนนิสัยน้องไม่ได้ เปลี่ยนนิสัยเด็กคนอื่นก็ไม่ได้ เรากลัวว่ายิ่งนานมันจะยิ่งแย่กว่านี้ น้องต้องอยู่ในโรงเรียนไปอีกนาน บ้านเรามีพี่น้อง3คน ลูกสาวหมดเลย เราเป็นพี่คนโตเป็นคนเงียบแต่ไม่ใช่คนขี้กลัว ออกจะเงียบๆจนคนอื่นกลัวด้วยซ้ำ น้องคนกลางตอนนี้อายุ26 ก็เป็นคนชั่งคุยเพื่อนเยอะ แต่น้องเล็กคนนี้ขี้อายขี้กลัวมาก เราเลยไม่รู้ว่าจะต้องแก้ปัญหานี้ยังไง เรารู้ว่ามันต้องแก้ที่น้องเรานั่นแหละ เพราะน้องต้องเจอกับสังคมที่กว้างกว่านี้ขึ้นเรื่อยๆ แต่เราไม่รู้ว่าต้องสอนน้องยังไง  

รอบกวนให้คำแนะนำหน่อยนะคะ เราเครียดมากเลย ขอบคุณคะ