ตอนนี้เป็นดราก้อนบอลที่ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นที่สุดในภาคนี้ และที่จริง อาจจะเป็นตอนที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่เคยมีมาในการ์ตูนเรื่องนัตั้งแต่ภาคเก่าจนถึงภาคใหม่นี่เลย เพราะมันแสดงให้เราเห็นถึงมิติและการเติบโตของตัวละครอย่าง โกคู ว่าเขาเองก็มีมิติอีกด้านที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนในภาคหลัก โดยเฉพาะในมุมของความเป็น ปู่ และ พ่อ ที่ลึกๆแล้วเขาเองก็รักและห่วงลูกหลานของตนเองเหมือนกัน อีกจุดคือ ดราก้อนบอลภาคนี้มีความเป็นมนุษย์มากขึ้น โกคูจะไร้เทียมทานและพัฒนาตนเองขึ้นไปขนาดนี้ แต่ร่างกายก็ยังมีขีดจำกัด ซึ่งในตอนนี้เอาประเด็นเรื่องนี้มาพูดถึงได้ดีมาก


อีกคนที่จะได้เห็นมุมฮาๆแบบคาดไม่ถึงก็คือ พิคโกโล่ ที่เห่อหลานปังสุดๆ ซึ่งนี่จะเป็นสิ่งที่ไม่มีโอกาสได้เห็นกันในภาค GT






แต่ชอตเด็ดที่ต้องคารวะโทริยาม่าเลยที่แต่งเรื่องในภาคนี้ออกมาก็คือ ฉากที่ปังส่ง Hint และสัญญาณเล็กๆเกี่ยวกับการอากจะออกไปสู่อวกาศ และมาชัดสุดๆในท้ายตอนที่ปังระเบิดพลังเหาะออกมาอยู่เหนือชั้นบรรยากาศโลก

ตรงนี้อาจจะทำให้เราได้เห็นจุดเชื่อมโยงไปสู่ภาค GT แต่เป็นในแบบต้นตำรับของโทริยาม่าเอง ซึ่งเผลอๆอาจจะสร้างขึ้นใหม่ในอนาคตเลยก็ได้

เอาเป็นว่าดรากอนบอลฉบับนี้มันเติบโตไปตามวัยของคนดูรุ่นพวกเราที่โตมากับมันจริงๆ ตอนนี้อาจจะมีลายเส้นเบี้ยวๆไปบ้างถ้าเทียบกับตอนก่อนๆ แต่ด้านเนื้อหา ความอบอุ่น มิติของเรื่อง และเพลงประกอบนี่ต้องยกให้เลย