เคยไหมค่ะที่เบื่อการอยู่เป็นคู่ เบื่อการมีแฟน เพราะมาคอยระแวง แหนงใจกัน พาลให้ทะเลาะกัน เลิกกัน  เลยอยากลองมีความสัมพันธ์ที่ เรียกว่า ไม่ผูกมัดด้วยสถานะแฟน แต่คุยกัน ปรึกษากัน ได้  ดูซักที ด้วยความที่คิดว่าตัวเองใจแข็งพอ (หาเรื่องใส่ตัว) แต่กลายเป็นว่า คุยไป คุยมา เจอกัน กินข้าว ดูหนัง บ่อยๆเข้า ใจมันดันไปชอบเขาซะแล้ว เจ็บใจที่สุด พอช่วงหลังๆเขาเงียบ ไม่ค่อยคุย ไม่สนใจเรา เรารู้สึกแย่มาก  พอถามเขาไปตรงๆว่าจะเลิกคุยกันไหม เราเองก็รู้สึกแย่ที่เขาหมางเมินเรา เขาก็ตอบกลับมาแค่ งานยุ่ง ไม่ว่าง ติดธุระ คือ คนเราโตๆกันแล้ว ถ้าไม่ชอบ ไม่อยากคุย ไม่อยากเจอแล้ว ทำไมไม่พูดกันตรงๆ มันอึดอัดตรงที่ถ้าเราจะเงียบไปเลยหายไปเลย เขาก็ทักมา ถ้าจะให้บล็อกไลน์เขาไปเลย ใจไม่แข็งพอ  ผู้ชายนี่ ความคุ้มกันทางใจเขาดีจังเลยนะคะ
     หรือเป็นเพราะเราเข้าใจผิดไปเองเรื่องขอบเขตของความสัมพันธ์นี้ ใครเคยมีประสบการณ์ ช่วย แชร์ทีนะคะ

     อยากจะขอความเห็นหน่อยค่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่คิด ก็ทำได้นะทั้งวัน แต่พอจะนอนนี่ละ มาละ เฮ้อ พาลให้นอนไม่หลับ ต้องมานั่งตั้งกระทู้ ถาม เอ๊ะ หรือระบาย นี่ละคะ

ปล.ขอโทษด้วยถ้าตัวหนังสือติดกัน พิมพ์ในมือถือน่ะค่ะ
ปล. อีกที ด่าได้อย่าแรงนะคะ ความคุ้มกันทางใจบกพร่อง 😂😂