สวัสดีค่ะเพื่อนชาวพันทิป เรามาอีกแล้วกับทริปล่าสุด ทริปนี้ไปลาวมาค่ะไม่ได้จะมารีวิวหรอกค่ะคนรีวิวเยอะแล้วเอาเป็นว่า เราไปแล้วก็มาเล่าสู่กันฟังเอารูป ณ ปัจจุบันมาให้ดูกันดีกว่าเน้อะว่าตอนนี้ที่นู้นเป็นยังไงบ้างเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วจากที่เพื่อนๆคนอื่นๆเคยไปกันมา ถือว่ามาอัพเดทแล้วกันเน้อะ
เดือน พค.อากาศร้อนๆแดดเปรี้ยงๆนี่แหละ ก็มันหยุดหลายวันนี่คะ ช่วงวันฉัตรมงคลและรัฐหยุดวันศุกร์ให้อีก 1วัน ได้ทีให้เราลาพักร้อนอีกสามวันก่อนหน้า สรุปเราได้หยุดคราวนี้ 10 วันเต็มๆค่ะท่านผู้ชม 555 ไปซะเลยทริปลาวที่ควรไปมานานแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ไปซักทีจนเพื่อนๆเค้าไปมากันหมดแล้ว มีวันหยุดขนาดนี้จะไปที่เดียวก็กระไรอยู่ จัดมันซะ3เมืองเลยแล้วกัน เริ่มจากเวียงจันทร์-หลวงพระบาง-วังเวียง ไม่พูดพร่ำทำเพลง ไปกันเลยแล้วกัน คนเดียวนี่แหละ เริ่ม!
อา. 1-5-16  21:30น.
เริ่มกันที่นี่เลยค่ะ สถานีเดินรถนครชัยแอร์  เราไปขึ้นรถที่จองไว้แล้วที่สถานีนครชัยแอร์ค่ะ กรุงเทพ-อุดรธานี  รถออกเวลา 21:30 จะถึงอุดรเวลา 05:30 โดยประมาณค่ะวันนี้ที่นั่งโล่ง (แหมไม่โล่งได้ยังไงก็วันนี้ไม่ใช่วันหยุดนี่สะเร่อมาอยู่คนเดียว ก็อย่างที่เคยบอกไปในกระทู้ก่อนๆนะคะว่าเราไม่ชอบเที่ยววันหยุดเพราะคนมันเยอะ) ได้นั่งคนเดียวด้วย ดีจุง

พอถึงรังสิตชีวิตVIPก็หายไป มีลุงคนนึงมานั่งข้างๆมาถึงยังไม่ทันจะอะไรก็มาหลับใส่แถมกรนดังอีกตะหาก โอ้ยชีวิตชั้น
ทนไม่ไหวละหันหน้าหนีเข้าหน้าต่างหลับใส่ลุงเหมือนกันค่ะ หลับยาวเลยคราวนี้ มารู้ตัวอีกทีก็เข้าเขตอุดรแล้วค่ะตื่นขึ้นมาตี4กว่าเห็นป้าย อุดร อุดร อุดร เย้ จะถึงแว้ว ลุงก็ตื่นตามมาติดๆ พอตีห้ากว่าๆพนักงานก็เอาผ้าเย็นมาแจกค่ะลุงนั่งข้างนอกเลยหยิบผ้าเย็นยื่นมาให้เราด้วย ก็ขอบคุณไปตามระเบียบค่ะ เลยทำให้ลุงได้เปิดประเด็น  แกก็ถามค่ะว่ามาจากไหนอะไรยังไงจะไปไหนไปกะใครทำงานที่ไหนแล้วจะไปเที่ยวไหนบ้างทำไมมาคนเดียว แนะนำนู้นนี่นั่นตามประสาคนพื้นที่อ่ะค่ะ ใจดีมาก ลุงน่ารักดี  คำแนะนำของลุงคืออย่านั่งสามล้อเครื่องไปสนามบินเด็ดขาด ถ้าจะไปให้นั่งแท็กซี่ยังไงแท็กซี่ก็จะคิดตามมิเตอร์  แต่ถ้านั่งสามล้อมันจะคิดเราแพงเวอร์เลย  ก็เลยถามแกกลับว่าแล้วแกลงรถบัสแล้วจะกลับบ้านยังไง แกก็บอกแกจะนั่งสามล้อ  อ้าว!ลุงตกลงดีหรือไม่ดีสามล้อเนี๊ย ลุงคงเห็นเราทำหน้างงๆ แกก็เลยบอกว่าลุงอ่ะเดินทางบ่อยสามล้อแถวนี้รู้จักลุงหมดอย่างลุงอ่ะไม่โดนโกงหรอก แถวนี้ลูกน้องลุงทั้งน้าน อ๋อ มันเป็นงี๊นี่เองเน้าะลุงเน้อะ หนูเข้าใจแล้วค่ะไม่ทำหน้าสงสัยละ  คุยกะลุงไปมาตีห้าครึ่งรถก็มาถึงจุดที่ลุงจะลงถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นแถวราชภัฎ นะคะ ก็ร่ำลากันไป
จ. 2-5-16 05:30 น.
รถวิ่งมาอีกซักพักก็ถึง บขส. อุดรธานีค่ะพอรถเข้ามาจอดเทียบเรามองลงไปผ่านกระจกรถก็เห็นเลยค่ะ จุดขายตั๋วระหว่างประเทศ  พอลงรถเราก็มุ่งไปดูก่อนเลยค่ะแต่เค้ายังไม่เปิดขายเลย มีจุดขายของเวียงจันทร์ และวังเวียงอยู่ในห้องขายตั๋วเดียวกันค่ะ มีสองเคาท์เตอร์บอกเวลาบอกราคาเสร็จสับ


แต่เราไปถึงก็ประมาณตีห้าครึ่งอ่ะค่ะ ส่วนตั๋วมีป้ายบอกว่าเริ่มขาย 7:00น ค่ะ อ่ะเราก็ไปเข้าห้องน้ำห้องท่าล้างหน้าแปรงฟันตามประสาเดินกลับมาห้องตั๋วก็ยังไม่มีใครมา อ่ะ งั้นไปหาอะไรกินก่อนแล้วกัน เราขี้เกียจเดินไปหาร้านไข่กระทะในตำนานที่ใครๆไปถึงอุดรก็ต้องไปกินกันเลยไปกินแค่โจ๊ก ร้านข้างๆ  บขส. ก็อร่อยดีนะคะ เป็นโจ๊กไก่รสชาติใช้ได้เลยทีเดียว พอกินโจ๊กเสร็จก็เดินมารอหน้าห้องขายตั๋วค่ะ คนเริ่มทยอยมารอกันเล็กน้อยประมาณครึ่งนึงเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนเราเลยพูดอิสานบ้างพูดกลางบ้าง  และอีกประมาณครึ่งนึงน่าจะเป็นคนลาวค่ะดูท่าทางจะมาซื้อของฝั่งไทยไปขาย พวกคนลาวจะรู้งานค่ะมาถึงก็ไปยืนหน้าเค้าเตอร์เลยทั้งๆที่ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มาเปิดห้องขายตั๋วเลย เสียเปรียบเค้าก็ตรงนี้สินะเรา แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะวันนี้คนไม่เยอะ ไม่โกรธๆ  

7:00 แล้วค่ะแต่ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มาเปิดห้องขายตั๋วเลยแต่ตอนนี้คนที่มารอซื้อตั๋วลุกขึ้นยืนต่อคิวรอโดยอัตโนมัติค่ะ ผ่านไปประมาณ 15 นาทีเจ้าหน้าที่ก็มาเปิดห้องแล้วค่ะ การซือตั๋วต้องโชว์พาสปอร์ตค่ะ(แต่สำหรับคนที่ไม่มีแล้วจะไปขอใบข้ามแดนเราไม่รู้อ่ะค่ะใครทราบช่วยต่อให้ทีค่ะ)  ส่วนตั๋วของเราไปเวียงจันทร์ ราคา 80 บาทค่ะ แต่วันนี้จ่ายไป 85 บาท ได้ยินไม่ถนัดว่าวันนี้เป็นวันอะไรถึงได้ต้องจ่ายเพิ่ม 5 บาท

พอได้ตั๋วแล้วก็ไปขึ้นรถกันค่ะ


นี่คือรถที่เราจะอาศัยข้ามไปลาวค่ะ
และแล้วก็มาถึงด่านรีบกรอกใบผ่าน ตม. ปั๊มตุ๊บตั๊บๆ ล้วก็รีบวิ่งจุ๊ดไปขึ้นรถคันเดิมที่ไปจอดรออยู่แล้วค่ะ

อีกไม่กี่นาทีก็มาถึงด้านลาวค่ะ ก็ต้องรีบอีกเหมือนเดิมค่ะเดี๋ยวไม่ทันคนลาว (แต่เอ๊ะกูจะรีบขนาดนั้นทำไม เหนื่อยนะเนี๊ย)

ได้ one way ticket มาในราคา40 ค่ะ ไปค่ะข้ามไปลาวกันเลย พอสอดบัตรข้ามไปเสร็จกะว่าจะไปแลกเงินติดกระเป๋าไว้ซักหน่อยค่ะกำลังจะไปต่อคิวเลยทีเดียว แค่หันไปมองหารถตัวเองกันหลงแค่นั้นแหละ จ๊ะเอ๋ พี่คนขับรถกวักมือหยอยๆ เฮ้อ กูต้องวิ่งอีกแล้วซินะ เงินก็ไม่ได้แลก แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวถึงเวียงจันทร์ค่อยว่ากันแล้วกัน และแล้วก็มาถึงแล้ว เวียงจันทร์ พอก้าวลงบันไดรถเท่านั้นแหละอารมณ์เดิมๆเพิ่มเติมคือโดนลากและล้อมไว้ด้วยชายกรรสี่ห้าคน
ก็เหมือนเพื่อนๆหลายๆคนที่เคยไปแล้วโดนค่ะ จะไปไหน เอาสามล้อมั๊ย อะไรประมานนี้ ด้วยความที่เราไปม่เคยต่อไปหลวงพระบางมาก่อนเราก็เลยถามๆค่ะว่าถ้าไปหลวงพระบางจะต้องไปขึ้นรถที่ไหนอะไรยังไงเค้าก็แนะนำนู้นนี่เสนอราคาพูดเป็นฉากๆเลยค่ะ ก็ถามไปด้วยเดินไปด้วยเพื่อที่จะหลบออกมาค่ะ แล้วตาเราก็เหลือบไปเห็นนักท่องเที่ยวกลุ่มนึงดูแล้วน่าจะเป็นคนไทย ส่งซิกมาทางเราด้วยการส่ายหน้าแล้วโบกมือกันใหญ่เราก็เริ่มรู้ด้วยสัญชาตญาณค่ะแล้วก็พยักหน้าแล้วยิ้มให้เค้าด้วยความขอบคุณ พอเห็นแค่นั้นเราก็รีบชิ่งขอตัวแล้วหลบเข้าร้านโทรศัพท์ทันทีพอดีว่าต้องไปซื้อซิมด้วยค่ะ แต่ก็ยังไม่วายนะคะตามเราเข้าไปในร้านโทรศัพท์ไปยืนรอเรา แต่พอดีเจ้าของร้านโทรศัพท์ที่กำลังเปลี่ยนซิมให้เราอยู่ก็เหมือนจะมีปัญหากับการเปลี่ยนซิม เราเลยได้โอกาส ก็เลยบอกเค้าไปเลยว่าพี่ไม่ต้องมารอก็ได้ หนูจะไปหาข้าวกินแถวนี้แล้วเดินเล่นแถวนี้ก่อนเดี๋ยวหนูจะไปขึนรถสายเหนือเอง จบค่ะ นางยอมเดินออกไปด้วยสีหน้าเซ็งๆ นี่ต้องขอบคุณคนไทยกลุ่มนั้นเลยนะคะเนี๊ยถ้าไม่งั้นเราคงจ้างคนพวกนั้นไปแล้วด้วยความที่เหนื่อยแล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปสายเหนือยังไง เพราะจุดที่ไปลงรถตรงนั้นส่วนมากจะมีแต่รถเมล์ไปสายใต้ แต่วันนี้เราจะไปตามล่าหารถสายเหนือกันค่ะ

แต่ตอนนี้ง่วงมากค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อแล้วกันนะคะพึ่ลงเวรมาตอนนี้ขออาบน้ำนอนแป๊บ good night ค่ะ