เชื่อว่าในพันทิพคงมีคนตั้งกระทู้แบบนี้หลายคนแล้ว "เรากำลังกลัวความรักหรือเปล่า" หรือ "กลัวที่จะรักใครหรือเปล่า"

นิสัยส่วนตัวเรา เราเป็นคนไม่คุยซ้อน ไม่คบซ้อน พอเลิกกับใครจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อน และอยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเอง
ส่วนมากก็จะใช้เวลาอยู่คนเดียวมากกว่า 1 ปี ที่นานที่สุดคือประมาน 3 ปีกว่าค่ะ

ตอนนี้เราเลิกกับแฟนเก่ามาได้ปีเศษ ตลอดเวลาก็มีคนเข้ามาคุยบ้างแต่ก็คุยไปในทางเป็นพี่เป็นน้องกันมากกว่า เพราะรู้ตัวว่าเรายังไม่พร้อม
และเราใช้เวลาไปกับการดูแลตัวเองทำสิ่งที่อยากทำมากกว่า จึงไม่ได้คุยกับใครจริงจังหรือให้ความสนใจใครเป็นพิเศษ

จนไม่นานมานี้เราได้เจอเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว (มากกว่า 10 ปี) โดยบังเอิญ
ก่อนจะกลับมาพบกันเราไม่ได้คุยกับใครเลย ไม่มีใครเข้ามาจีบซักพักใหญ่ๆ
เวลาทุกๆวันหมดไปกับการทำงาน ออกกำลัง และอยู่กับครอบครัวของเรา
หลังจากพบกันเราเริ่มคุยกันมากขึ้น จนเริ่มต้นเปิดใจศึกษากัน (แบบจริงจัง)
จนถึงตอนนี้เราคิดว่าเรารู้สึกพิเศษกับคนๆนี้ เรียกได้ว่าเวลาที่เหลือจากให้ตัวเองและครอบครัวแล้ว เราให้เค้าหมด
และเค้าเองก็บอกว่าเค้ารู้สึกดีกับเราเช่นกัน เค้าเป็นผู้ชายธรรมดา ไม่ได้หวือหวาเหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่เราเคยเจอ
พื้นฐานครอบครัว นิสัย ภาพรวมอื่นๆถือว่าเค้าเป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่ง จากมุมมองของเราและเพื่อนคนอื่นๆ

สาเหตุที่เราใช้คำว่า "คิดว่า" เพราะเรารู้สึกกลัวตัวเอง เริ่มไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีมันเกิดขึ้นเพราะเราเหงารึเปล่า
เราเริ่มรู้สึกสับสนกับตัวเอง บางครั้งก็รู้สึกเครียดนิดๆ บางวันก็รู้สึกอยากร้องไห้แบบไม่มีเหตุผล
เราไม่ใช่เด็กอายุ 20 กว่าๆแล้ว การจะเลือกคบใครจึงทำให้เราคิดมากขึ้น
เรื่องนี้เป็นสาเหตุให้เราคิดมากและวิตกจริตไปเองหรือเปล่า  หรือว่าเรายังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใครจริงๆ

ที่ตั้งกระทู้ถามเพราะเราอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหม จะหาคำตอบให้ตัวเองได้ยังไงบ้าง
เราไม่อยากทำร้ายใครโดยที่เราไม่รู้ตัวและไม่ได้ตั้งใจ

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ
ถ้า tag ผิดห้องขอโทษด้วยนะค่ะ