สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพันทิปทุกคนค่ะ วันนี้อยากขอแสดงความคิดเห็นจากทุกคนค่ะ
มีแฟนเป็นครูฝึกสอนค่ะ  ส่วนเรามาแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศค่ะ เวลาห่างกันมากมายก่ายกอง...ไม่ค่อยจะตรงสักที
แฟนเรียนรามค่ะฝึกสอนอยู่โรงเรียนแห่งแถวดอนเมืองค่ะ  แถวนั้นลำบากที่พัก อาหารการกิน (เขาเป็นอิสลาม) เขาเลยต้องจำใจนั่งรถจากหน้ารามที่พักไปยังโรวเรียน
น่าสงสารมาก ตั้งแต่ฝึกสอน เราก็ไม่ได้คุยกันเหมือนเมื่อก่อน .... เราอยู่ทางนี้ก็ไม่รู้จะช่วยเค้ายังไง หนักใจเหมือนกันค่ะ ความทุกข์เขาก็เหมือนความทุกข์ของเรา ระยะทางจะโทรหากันก็ลำบาก ค่าโทรแพงแสนแพง เค้าก็ได้แต่ถามเมื่อไหร่เราจะกลับไทยๆๆๆ โห...ได้ยินคำถามนี้เหมือนอยากตีตั๋กลับเลย

อยากปรึกษาเพื่อนๆหน่อยค่ะ พอจะมีคำพูดดีๆ ให้กำลังใจ หรือใครเคยมีแฟนเป็นครูฝึกสอน มาแชร์ประสบการณ์การประคับประคองความรักของคุณในช่วงที่แฟนคุณไม่มีเวลาให้คุย..ให้ฟังหน่อยนะค่ะ  จะรอนะค้าาาา ขอบคุณค้าาา